บทที่ 96 การประลองรอบชนะเลิศ ตอนที่2
อาวุโสฮั่วคลี่ยิ้มออกมาขณะที่เขาจ้องมองมู่หรูเยว่ "สาวน้อย จงใช้ความสามารถทั้งหมดที่เจ้ามี ข้าเชื่อว่าคนที่มีพลังจิตแข็งแกร่งถึงเพียงนั้นย่อมมีความสามารถในการปรุงยาไม่แพ้กัน การประลองครั้งนี้ไม่เพียงส่งผลต่อเจ้าแต่ยังส่งผลต่อสมาคมโอสถด้วย ดังนั้นอาวุโสอย่างข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว"
อาวุโสฮั่วเป็นผู้อาวุโสที่ได้รับการนับถืออย่างมากในสมาคมโอสถ การที่เขายอมลดตัวมาขอร้องสาวน้อยที่ด้อยประสบการณ์เช่นนี้ ทำให้คนอื่นๆถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
ฉินเฟยเฟยกำหมดแน่นอย่างขุ่นเคือง นางแทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดในยามที่ปลายเล็บของนางจิกฝ่ามือด้วยซ้ำ นางพยายามสงบสติอารมณ์และจ้องมองมู่หรูเยว่อย่างเย็นชา
นางเป็นแค่นักปรุงยาสามัญชั้นกลางผู้หนึ่ง ต่อให้สามารถใช้ศาสตร์การฟื้นชีวิตสมุนไพรได้แล้วอย่างไร? ด้วยความสามารถของนางจะเอาชนะชายชุดดำได้อย่างไร? อาวุโสฮั่วคงสติเลอะเลือนแล้วถึงได้ลดตัวมาขอร้องคนที่ไม่มีโอกาสจะเอาชนะ
"อาวุโสฮั่ว ข้ามีความคิดเห็นหนึ่ง..." ฉินเฟยเฟยเลิ่กคิ้วขึ้น ขณะค่อยๆเดินย่างกรายมาด้านหน้า พลางเอ่ย "นางเป็นแค่นักปรุงยาระดับสามัญชั้นกลางคนหนึ่ง หากนางมอบสมุนไพรของนางให้ข้า โอกาสในการชนะการประลองครั้งนี้จะยิ่งมากขึ้น"
คำพูดของฉินเฟยเฟยฟังราวกับว่านางทำเช่นนี้เพื่อผลประโยชน์ของสมาคมโอสถ ดังนั้นอาวุโสฮั่วไม่ควรที่จะปฏิเสธความคิดเห็นของนาง
อาวุโสฮั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายังไม่ทันได้เอ่ยตอบ น้ำเสียงราบเรียบของอาวุโสฉินที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ดังขึ้น "ความคิดของเฟยเฟยมีเหตุผล หากส่งนักปรุงยาระดับสามัญชั้นกลางไปแข่งขันก็ไม่ต่างกับยกชัยชนะให้อีกฝ่าย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราได้นำสมุนไพรของสมาคมโอสถทั้งหมดมาไว้ที่นี่ กว่าจะออกไปหาซื้อสมุนไพรและกลับมาก็คงไม่ทันเวลาหนึ่งก้านธูป เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วการประลองครั้งนี้คงจบลงอย่างเปล่าประโยชน์"
"นางไม่สามารถ แต่ฉินเฟยเฟยสามารถงั้นหรือ?" อาวุโสฮั่วแค่นเสียง ขนาดนักปรุงยาระดับปฐพีชั้นกลางอย่างคุณชายชิงอี้ยังไม่เอ่ยวาจา แล้วนักปรุงยาระดับปฐพีชั้นต้นอย่างนางจะสามารถทำอะไรได้หรือ?
ใบหน้างดงามของฉินเฟยเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางก้มศีรษะไม่เอ่ยวาจาต่อ
"ที่จริงแล้ว ยอมให้นางแข่งขันก็ใช่ว่าจะเป็นไม่ได้"
ในขณะที่บรรยากาศกำลังตึงเครียด น้ำเสียงราบเรียบก็ดังขึ้นจากส่วนกลางของสถานที่จัดงาน
มู่หรูเยว่คลี่ยิ้ม หากแต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้เผื่อแผ่ไปที่นัยน์ตาของนาง นัยน์ตาของนางฉายแววเย็นชา "หากว่าคุณหนูฉินสามารถแยกแยะสมุนไพรเหล่านี้ได้ว่าข้ากำลังปรุงยาอะไร ข้าจะยอมให้คุณหนูฉินประลองในครั้งนี้แทนก็ได้"
"ตกลง ถ้าอย่างนั้นข้าขอดูสมุนไพรในมือเจ้าก็แล้วกัน" ฉินเฟยเฟยเอ่ยอย่างไม่คิดอะไร นางหัวเราะออกมา แค่สูตรยาที่นักปรุงยาระดับสามัญชั้นกลางใช้ มีหรือว่านางจะไม่รู้จัก?
แต่หลังจากที่นางได้เห็นสมุนไพรเหล่านั้น ใบหน้างดงามของนางก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
นางชี้ไปที่สมุนไพรเหล่านั้น พลางเงยหน้ามองมู่หรูเยว่อย่างโกรธเคือง "นี่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปรุงยาใดๆด้วยสมุนไพรของเจ้า! ด้วยสมุนไพรเหล่านี้เจ้าจะเอาชนะการประลองได้อย่างไร? สมุนไพรของเจ้าประกอบไปด้วยผลโสมพันปีและหญ้าคลุ้มคลั่ง นี่เจ้าไม่รู้หรือว่าสมุนไพรทั้งสองอย่างนี้ไม่สามารถผสมเข้าด้วยกันได้? กระทั่งเรื่องแค่นี้ยังไม่รู้แล้วเจ้าจะปรุงยาดีๆออกมาได้อย้างไรกัน? นี่มันไม่ต่างกับยกชัยชนะให้คนผู้นั้นเลยด้วยซ้ำ!"
ฉินเฟยเฟยโกรธจนใบหน้าแดงจัด อย่างไรก็ตามตระกูลฉินนั้นมีความเกี่ยวดองกับสมาคมโอสถ หากมีเรื่องเกิดขึ้นกับสมาคมโอสถย่อมส่งผลกระทบกับตระกูลฉินด้วยเช่นกัน ดังนั้นแล้วฉินเฟยเฟยจะไม่รู้สึกโกรธได้อย่างไร?
ทั้งหมดนี่เป็นเพราะหญิงประหลาดผู้นี้แท้ๆ!
ชั่วขณะนั้นฉินเฟยเฟยลืมไปแล้วว่าหากไม่มีมู่หรูเยว่ เกรงว่าสมาคมโอสถคงไม่มีโอกาสได้ชัยชนะในครั้งนี้ด้วยซ้ำ
"ผู้อาวุโสทุกท่าน" มู่หรูเยว่หันหน้าไปทางที่นั่งของกรรมการทั้งสาม พลางเอ่ยเสียงเรียบ "ไม่ใช่ว่าข้าไม่ให้โอกาสนาง แต่เป็นนางเองที่ไม่รู้วิธีนำสมุนไพรเหล่านี้มาปรุงยา"
posted from Bloggeroid
ขอบคุณค่า..รอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ..
ReplyDeleteโอ้ยยย ใจจะขาดดดด อยากอ่านยาวๆไป แต่อดใจดองไว้ไม่ได้จริงๆ
ReplyDelete// ขอบคุณค่ะไรท์
สะใจ จิงๆๆๆ นางเอกเทพมากกก ขอบคุนไรท์จร้า
ReplyDeleteสะใจ จิงๆๆๆ นางเอกเทพมากกก ขอบคุนไรท์จร้า
ReplyDeleteรอค่ารอตอนต่อไปอย่าใจจดจ่อเลย
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteค้าาาาางงงงงงงงงอยู่บนยอดหญ้า
ค้างงง
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ นางเอกใจดีอ่ะ ให้โอกาสนางฉินได้หน้าแต่ยับกลับบ้านอิอิ
ReplyDeleteนางฉินจะต้องหน้าแหลกภายใน 2 ตอนหน้า - -+
ReplyDeleteตบนางๆๆๆๆ เกลียดเฟยเฟย
ReplyDeleteขอบคุณค่าาาารอต่อไปๆๆ ชอบสำนวนผู้แปลมากค่ะ อ่านแล้วเพลิน
ReplyDeleteม่ายยยย ค้างจังเลยยยย รอค่าาสนุกมาก
ReplyDeleteค้างงงงง เจ็บมั้ยละ เจอคำมู่หรูเยว่เข้าไป อยากอ่านต่อมากค่ะ
ReplyDeleteนังฉินอย่าออกตัวแรง เงิบมาหลายรอบละไม่จำเลย
ReplyDeleteตอนมันสั้นอ่า อ่านแล้วค้างมากกก
ReplyDeleteขอบคุณนะคะ :)
เกลียดยัยเฟยเฟยและตระกูลฉินสุดๆ เจอเข้าหลายรอบยังเลวไม่เลิก คิดว่าตัวเองเก่งไม่เลิกชิ หรูเยว่จัดหนักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ให้เลย เอาให้ไม่กล้าสู้หน้าใครอีก หรือถ้ายัยเฟยเฟยยังตามอาฆาตไม่เลิกก็สนับสนุนให้กำจัดซ่ะ
ReplyDeleteโอ๊ยยย ตื่นเต้นค่า ชอบหญิงมู่มาก รอยยิ้มที่ส่งไปไม่ถึวดวงตา ฮรื่ยยยย มันอธิบายได้เห็นภาพหญิงมู่จริงจัง ชอบค่ะ ขอบคุณที่มาลงให้อ่านเร็วค่ะ >,,< //รอตอนต่อไป
ReplyDeleteติดตามต่อค่าา
ReplyDeleteสั้นเกิ๊นนนนนนนน
ReplyDeleteอยากอ่านต่อแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากตบนังฉืนจริงๆ โง่แล้วยังอวดฉลาดอีก
ReplyDeleteขอบคุนครารอๆๆๆดีต่อใจ
ReplyDeleteวันนี้ไรท์ลงช้าอ่าาส
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์สู้ๆพรีเซนต์ผ่านฉลุยนะ...ส่งกำลังใจให้ค่ะรอติดตามอยู่นะ
ReplyDeleteเห็นนางยีราฟเชิดคอมาหลายตอนละ หมั่นจังค่ะ อยากเห็นนางหน้าแตกจนแทบมุดดินไม่ทันจนทนไม่ไหวเลย หึๆๆๆ
ReplyDeleteเอาให้หงายกันทั้งงานซะทีเถอะเกลียดยัยเฟยเฟยมาก
ReplyDeleteยังอีก!ฉินเฟยเฟย..นางยังไม่เข็ด เศษหน้าแตกกระจายมาหลายรอบแล้ว ยังไม่สำนึกอีกนะ ดูถูกคนอื่นเข้าไปทั้งๆที่ความรู้ของตนแค่หางอึ่งเท่านั้น!!!
ReplyDeleteเบื่อนังเฟยเฟย
ReplyDeleteเบื่อนังเฟยเฟย
ReplyDeleteไร้ความสามารถยังกะจะเอาหน้าอีก เฮ้อออออ ฉินเฟยเฟย ไม่ได้ดูตัวเองเลยยยย
ReplyDelete5555555555555.....หน้าหงายไปโลด เห็นแต่ทำอะไรไม่ได้
ReplyDeleteเงิบไปเลยค่ะท่านผู้ชม
ReplyDeleteนางฉินกลับไปหัดร้ายมาใหม่นะ สกิลยังไม่ถึงขั้น
ReplyDeleteรอออออ
ReplyDeleteอยากอ่านต่ออออออ ตอกหน้าฉินเฟยเฟยไปเลย
ReplyDeleteรอยาวไปปปปปปปแ
ReplyDeleteรออ่านนะคะ สู้ๆนะ
ReplyDeleteรออ่านนะคะ สู้ๆนะ
ReplyDeleteต่อต่อรอจ้า
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteมีทำมาโกรธแรง กลับบ้านไปหาแม่เถอะไป๊
ReplyDeleteเฟยเฟยโชว์โง่และความเห็นแก่ตัวแบบชัดเจนมากเลยค่ะ
ReplyDeleteนางทำตัวเองนะ55555
ReplyDeleteขอบคุณครับ
ReplyDelete