บทที่ 131 ความอ่อนโยนของเย่อู๋เฉิน และหัวใจที่สั่นไหวของมู่หรูเยว่
มู่หรูเยว่จ้องมองเขาอย่างดุร้าย ใบหน้างดงามของนางเป็นสีแดงเรื่อ นางเข่นเขี้ยวพลางเอ่ย “แรกเริ่มเป็นผู้ใดกันที่วิ่งเปลือยกายเข้ามาตอนที่ข้าอาบน้ำ? ตอนนั้นท่านมีจุดประสงค์ใดกันแน่?”
“สวามีของเจ้าเพียงแค่อยากให้เจ้ารับผิดชอบ”
เย่อู๋เฉินเอ่ยตอบอย่างจริงใจ เผยจุดประสงค์ของตนอย่างตรงไปตรงมา
“เย่อู๋เฉิน!” มู่หรูเยว่กำหมัดแน่น พยายามสะกดอารมณ์ไม่ให้เผลอเหวี่ยงหมัดใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่ยั่วโทสะนาง “ข้าไม่ยินดีแต่งงานกับท่าน ยามนี้ราชโองการนั่นไม่มีความหมายใดๆกับพวกเราแล้ว!”
“สวามีของเจ้ารอได้” เย่อู๋เฉินจ้องมองเด็กสาวในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน เขาคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พลางเอ่ย “ข้าจะรอจนกว่าจะถึงวันที่ชายายินดีแต่งงานกับข้า เพียงแต่… ระหว่างนี้หากมีชายคนใดวนเวียนอยู่ข้างกายเจ้าแล้วล่ะก็ สวามีคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะหึงหวงเจ้า ดังนั้นผลที่ตามมาของพวกเขาคงไม่ต่างอะไรกับเฟิ่งจิงเทียน”
“เฟิ่งจิงเทียน ท่านหมายถึงปีศาจจอมเจ้าเล่ห์ผู้นั้นน่ะหรือ?” มู่หรูเยว่จ้องมองเย่อู๋เฉินอย่างสงสัย “ท่านทำอะไรกับเฟิ่งจิงเทียน?”
เย่อู๋เฉินเลิกคิ้วพลางจ้องมองเด็กสาวในอ้อมกอด ใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพบุตรของเขาแผ่กลิ่นอายชั่วร้ายออกมา เขาเอ่ย “ไม่มีอะไรมาก ข้างเพียงแค่ทำให้เขาไม่สามารถลุกออกจากเตียงไปไหนครึ่งปีเท่านั้นเอง ทำไมหรือ? ชายา หรือว่าเจ้าสงสารเขา?”
“สงสาร? ข้าน่ะหรือสงสารปีศาจจอมเจ้าเล่ห์ผู้นั้น? ข้าเพียงคิดว่าท่านทำถูกต้องแล้ว ได้เห็นรอยยิ้มที่งดงามราวอิสตรีนั่นทีไรข้ารู้สึกอยากเตะเขาทุกที”
เย่อู๋เฉินตะลึงงันไปเล็กน้อยพลางสั่นศีรษะอย่างอ่อนใจ นัยน์ตาของเขาแฝงไปด้วยความรักใครอ่อนโยน
“มู่เอ๋อร์ ดึกป่านนี้แล้ว เจ้าควรพักผ่อนให้มาก พรุ่งนี้สวามีจะแวะมาเยี่ยมเจ้าใหม่” เย่อู๋เฉินลูบศีรษะของนาง ก่อนที่จะจุมพิตหน้าผากของนางอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากของเขาคลี่ยิ้มสะกดสายตา
เขาสาบานว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่มีทางปล่อยนางไปอย่างเด็ดขาด...
มู่หรูเยว่จ้องมองเงาร่างของชายหนุ่มที่เลือนหายไปใต้แสงจันทร์ หัวใจของนางในยามนี้ไม่อาจทำให้สงบลงเช่นผิวน้ำที่ราบเรียบอีกต่อไป ทุกการกระทำของชายหนุ่มผู้นั้นล้วนทำให้หัวใจของนางสั่นไหว
ในค่ำคืนนั้นเย่อู๋เฉินหยุดฝีเท้า อาภรณ์สีม่วงของเขายังคงปลิวไหวไปกับสายลมยามค่ำคืน ชั่วขณะนั้นปรากฏร่างของหญิงในชุดสีดำทั้งตัวยืนอยู่เบื้องหลังของเขา นางคุกเข่าลง และเอ่ยอย่างนอบน้อม “นายท่านมีคำสั่งอันใด?”
“ภายในครึ่งเดือนนี้ เราต้องการให้พวกเจ้ากระจายข่าวออกไปให้คนจากสำนักเซิ่งหนวี่รู้ว่าเราแสร้งโง่”
ยามนี้วังหลวงถูกควบคุมเอาไว้ และผู้กล้าสองคนจากสำนักเซิ่งหนวี่ล้วนตายสิ้น คงเป็นเรื่องยากที่ข่าวของเขาจะแพร่กระจายออกจากวังหลวง ดังนั้นยามนี้เขาจึงได้แต่พึ่งพากำลังของตนเอง
“นายท่าน?” เตี๋ยอีจ้องมองเย่อู๋เฉินอย่างตกตะลึง ริมฝีปากของนางเม้มหากันเล็กน้อย นางรวบรวมความกล้าพลางเอ่ยขึ้น “ข้าน้อยเสียมารยาทขอนายท่านโปรดถอนคำสั่ง ด้วยกำลังของตำหนักกุ่ยในยามนี้ยังไม่สามารถต่อกรกับสำนักเซิ่งหนวี่ได้ เหตุใดนายท่านจึงประสงค์ให้คนเหล่านั้นรู้ว่าท่านแสร้งโง่? นั่นไม่เป็นการเชิญชวนให้สำนักเซิ่งหนวี่มุ่งความสนใจมาที่เราหรือ?”
บรรยากาศยามค่ำคืนเริ่มทวีความตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ
หัวใจของเตี๋ยอีตื่นตระหนกอย่างรุนแรงเมื่อความกดดันนั้นพุ่งตรงมาที่นาง ร่างของนางพลันอ่อนแรงและทรุดลงกับพื้น นางไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองชายหนุ่ม
เย่อู๋เฉินจ้องมองหญิงสาวที่คุกเข่าอยู่แทบเท้า ใบหน้าหล่อเหลาของเขาฉาบด้วยความอึมครึม น้ำเสียงของเขาเยียบเย็นราวกับปีศาจจากห้วงนรก ส่งผลให้ร่างกายและจิตใจของเตี๋ยอีสั่นเทาด้วยความกลัว
“เจ้าเพียงทำตามคำสั่งของเราก็พอ!”
ทำตามคำสั่ง? เตี๋ยอีคลี่ยิ้มอย่างขมขื่น นางมอบความภักดีแก่นายท่านอย่างไร้ข้อกังขา นั่นเพราะว่าเขาคือชายในดวงใจของนาง แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่อาจทนเห็นนายท่านชักนำอันตรายเข้าสู่ตำหนักกุ่ยเพียงเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง...
--------
เกลียดดดด เกลียดคนน่ารัก อู๋เฉินฮีร้ายมาก อยากจิตบก็ตบไม่ลง... ; _ ;
posted from Bloggeroid
ขอบคุณค่ะ อู๋เฉินหล่ออออออ
ReplyDeleteเอาสักทีสิ........ (เอ๊ะเราเผลอพิมพ์ไร ? ออกไป)
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
ReplyDeleteขอบคุณค่า ฮีคงมีแผนแล้วสินะ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ..
ReplyDeleteยัยนี่มันใครอีกละ
ReplyDeleteเตี๋ยอีนี่ดูถ้าเหมือนจะร้าย ขอบคุณค่าา
ReplyDeleteปกป้องนางเอกมากเลยอ่า น่าร๊ากกกกก
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteหวังว่าเตี๊ยอีคงไม่ทำร้ายหรูเยว่นะ อู๋เฉินคงมีแผนรับมือแล้วช่ายป่าว
ReplyDeleteแล้วความลับเรื่องชาติกำเนิดนางเอกอีกเล่าาาาา
ReplyDeleteหล่อลากไส้
ReplyDeleteหมั่นไส้พระเอกอะ ถึงแม้หลอกเพราะจำเป็นก็ตาม ชิ หลอกกินเต้าหู้ตลอดเนียนใสๆ
ReplyDeleteไล่ออกได้ไหมคนใช้คนนี้
ReplyDeleteหวังว่าเตี๋ยอีจะไม่ทำอะไรมู่เอ๋อร์เรานะ เข้าใจว่าชอบอู๋แอ๊บ(<<เรียกเพราะความหมั่นไส้ล้วนๆ) แล้วก็รู้เห็นบ่อยเวลาอู๋นางทำอะไร แต่อย่านะ ถ้ามายุ่งกับมู่เอ๋อร์นี่ความเห็นใจจะขาดทันทีเลย
ReplyDeleteเมื่อไหร่จะจับกดนางเอกให้จบๆไปคะ จะได้ไม่ต้องเสี่ยงกะสำนักบ้าบอนั่น
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
อย่างหวานอ่าาาา >\\<
ReplyDeleteหวังว่านางจะไม่แอบชอบจนหลงผิดนะเออ ไม่งั้นนางตายหยังเขียดแน่ๆ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteฟิตมาก อ่านรวดเดียว ขอบคุณค่า
ReplyDeleteอ่าววววว บทลงโทษที่หายไปปปป
ReplyDeleteโอ้วววว
ReplyDeleteเกิดศึกใหญ่เเน่ๆเลย
เราว่าเรารู้แล้วว่าให้ระวังหญิงขี้อิจฉาหมายถึงใครเตี๋ยอี ใช่มะไรท์?
ReplyDeleteเตี๋ยอีจะมีแผนร้ายกับเยว่เยว่รึเปล่า
ReplyDelete