บทที่ 127 การตายของผู้กล้าสำนักเซิ่งหนวี่
“น้องพี่” หญิงงามผมขาวเริ่มตื่นตระหนกและต้องการเข้าไปช่วยน้องสาวแท้ๆของนาง หากแต่ถูกเหยียนจิ้นขัดขวางไว้ ความกังวลของนางเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตูม! นางซัดฝ่ามือใส่เหยียนจิ้น
แต่นางจะสลัดจากการต่อสู้ติดพันกับเหยียนจิ้นได้อย่างไร? เดิมทีหญิงงามผมขาวต้องการรั้งเหยียนจิ้นเอาไว้ ไม่ให้เขาช่วยเหลือมู่หรูเยว่ แต่ยามนี้กลับสลับกันแทน
ภายใต้แสงตะวันที่ลาลับ เย่อู๋เฉินจ้องมองหญิงงามผมดำที่มีท่าทีตื่นตระหนกด้วยสายตาเยียบเย็น วูบ! เขาชักกระบี่สีม่วงออกมา
ในชั่วขณะที่ได้เห็นกระบี่สีม่วง มู่หรูเยว่ที่ยืนอยู่ด้านหลังพลันร่างกายสั่นสะท้าน
“ชายหน้ากากเงิน!”
ชายหนุ่มหน้ากากสีเงินผู้นั้น แท้จริงแล้วคือ เย่อู๋เฉิน!
ไม่แปลกเลยที่เขาให้ความรู้สึกคุ้นเคยแก่นาง ช่างน่าขันที่นางไม่รู้มาก่อนว่าเย่อู๋เฉินนั้นอยู่ข้างกายนางมาตลอด ในชั่วขณะนั้นหัวใจของมู่หรูเยว่รู้สึกสับสนไม่รู้ว่าควรปฏิบัติตัวกับเย่อู๋เฉินอย่างไรดี
ระหว่างเด็กหนุ่มท่าทางใสซื่อที่เรียกนางว่าพี่สาว หรือชายหน้ากากเงินผู้แข็งแกร่งและเปี่ยมเสน่ห์? คนไหนคือตัวตนที่แท้จริงของเขากัน...
“เจ้า… หยุดมือก่อน!”
หญิงงามผมดำรู้สึกตื่นตระหนกยิ่งขึ้นเมื่อเห็นเย่อู๋เฉินก้าวเดินเข้ามาใกล้นาง ร่างของนางกระเถิบถอยไปด้านหลัง พลางเอ่ยด้วยสีหน้าตื่น “หากเจ้าปล่อยข้าไป ข้าสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้แก่ผู้ใด เจ้ายังสามารถแสร้งเป็นคนโง่ ไม่มีผู้ใดสงสัยเจ้าแน่นอน หาไม่แล้ว หากความลับเรื่องที่เจ้าแสร้งเป็นคนโง่รั่วไหลออกไปล่ะก็เจ้าสำนักย่อมไม่ละเว้นชีวิตเจ้า”
เย่อู๋เฉินเลิกสายตาขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพนั้นเผยรอยยิ้มที่ชวนหลงไหล อาภรณ์สีม่วงของเขาปลิวไหวกับแรงลม จิตสังหารเข้มข้นแผ่ซ่านออกจากร่างของชายหนุ่ม
ได้เห็นชายที่ราวกับเทพอสูรในยามนี้ ร่างกายของหญิงงามผมดำยิ่งสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว กระบี่สีม่วงตวัดเข้าหาที่นางก่อนที่นางจะร้องขอชีวิตต่อ เป็นผลทำให้เลือดสาดประเซ็นออกจากลำคอของนาง
กระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต นางก็ยังไม่คาดคิดมาก่อนว่าชีวิตของนางจะจบลงด้วยมือของชายหนุ่มที่ยังอายุไม่ถึงยี่สิบปี
“ไม่!” หญิงงามผมขาวได้เห็นการตายของน้องสาวตัวเอง นัยน์ตาก็กลายเป็นสีแดงฉาน หัวใจกรีดร้องอย่างรุนแรง การโจมตีของนางยิ่งไม่เป็นกระบวน
อึ๊ก!
เหยียนจิ้นซัดฝ่ามือใส่หน้าอกของนาง ร่างของหญิงงามผมขาวราวกับลูกธนูที่หลุดออกจากคันศร ลอยละลิ่วไปท่ามกลางกลุ่มคน หยดเลือดพรั่งพรูออกมาทางปากของนาง ย้อมเส้นผมสีขาวกลายเป็นสีแดงในทันที
สายตาของนางยังคงหยุดอยู่ที่ร่างของหญิงงามผมดำ นัยน์ตานั้นแฝงไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจอย่างไร้ที่สิ้นสุด
หากไม่เพราะนางกระหายในความแข็งแกร่งแต่แรก นางคงไม่ชักชวนน้องสาวของตนให้เข้าร่วมสำนักเซฺ่งหนวี่กับนาง ในสำนักเซิ่งหนวี่นั้น พวกนางเป็นแค่เพียงของเล่นของเจ้าสำนัก
เมื่อคิดถึงชายผู้นั้น หญิงงามผมขาวพลันคลี่ยิ้มออกมา
ชายหนุ่มผู้นั้นมีพลังกราดเกรี้ยวแข็งแกร่งจนนางตกหลุมรักเขา ถึงอย่างนั้น เขากลับเป็นคนเย็นชาไร้จิตใจ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้ใดก็ตาม เขาไม่มีทางรักอีกฝ่ายตอบ ในหัวใจของเขานั้นมีแต่เรื่องผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว
หากได้พบเด็กสาวพรหมจรรย์ที่เปี่ยมด้วยพรสวรรค์ เขาจะทุ่มเทจิตใจชิงเด็กสาวผู้นั้นเข้าสำนักเซิงหนวี่ หลังจากให้พวกนางแช่อยู่ในน้ำสมุนไพรเป็นเวลาเดือนหนึ่ง เขาก็จะใช้ร่างกายของพวกนางเพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของตน แต่เขาจะใช้งานหญิงสาวเหล่านั้นเพียงครั้งเดียว ไม่เคยมีครั้งที่สอง
ชั่วชีวิตนี้สิ่งที่นางรู้สึกเสียใจที่สุดคือน้องสาวของนาง หากไม่เพราะนางลังเลที่จะแยกจากเจ้าสำนัก น้องสาวของนางคงไม่ต้องมาจ่ายค่าตอบแทนเช่นนี้
แม้แต่สวรรค์ก็มิอาจเพิกเฉยการกระทำผิดบาปของมนุษย์
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” หญิงงามผมขาวหัวเราะราวกับคนเสียสติ ขณะที่นางหัวเราะอยู่นั้น น้ำตาของนางไหลเปื้อนใบหน้า “กุ่ยหวัง ข้าจะแนะนำว่าเจ้าไม่ควรเป็นศัตรูกับสำนักเซิงหนวี่ สำนักของเรากุมความลับมากมาย ข้าจะบอกเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง ร่างกายของหญิงคู่หมั้นเจ้ามีความพิเศษอย่างมาก เจ้าสำนักไม่มีทางวางมือจากนางเป็นแน่ เพียงแต่เจ้าสำนักต้องการแค่พรหมจรรย์ของนาง หากนางสูญเสียสิ่งนั้นไปแล้ว นางย่อมไม่มีค่าอะไรต่อเจ้าสำนัก”
------
ตบมั๊ยตบ เยว่ๆตบเบย... หมั่นไส้องค์ชายแอ๊บแบ๊ว
อ้าว นึกว่าไรต์จะให้ตบยัยหัวดำกับหัวขาว555555
ReplyDeleteอ่าว บอกความลับในการช่วยเหลือมาเช่นนี้
ReplyDeleteน้องเยว่เราจะเสร็จองค์ชายแอ๊บแบ๊วไหมเนี่ย อิอิ
อ้าว เข้าทางเลยสิค่ะเนี่ย อู๋เฉิน เยว่เอ๋อ จะรอดมั้ยเนี่ย อิอิ
ReplyDeleteรออ่านตอนต่อไปค่ะ มาอัพต่อไวๆ นะคะ
นางจะเสร็จโจรกุ่ยหวังไหม
ReplyDeleteแนะนำได้ดี..555
ReplyDeleteประโยคท้ายสุดที่แนะนำ เราว่า"เถอะ"มันขัดๆไปนิดนะ
ReplyDelete#ไรท์ขยันแปลมากๆ ขอบคุณน้าา สู้ๆค่ะ
แนะนำแบบนี้ก็ต้องรีบเข้าหออ่ะสิเข้าทางพระเอกเลย
ReplyDeleteอู๋เฉินก็จะได้รีบชิงพรหมจรรย์หรูเย่วงายยย บอกมาอย่างนี้ก็เข้าทางเลยดิ ง่อวววว
ReplyDeleteใช่ๆ เข้าหอกันเถอะ
ReplyDeleteชักช้าอยู่ไย เข้าหอเลยสิคะ
ReplyDeleteปล.ไหงนางเอกเราบอกชิงลู่ให้บอกท่านจารย์อู๋หวีให้มาช่วยหากมานานผิดปกติป้ะ ไหนล่ะท่าน ไม่มาช่วยลูกศิษย์ ต้องแอ๊บแตกเลยเห็นป่าว 55555
ขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteลากเข้าห้องค่ะ 5555555555555555555
ReplyDeleteเอาละเว่ยๆ น่าจะมีศึกชิงหมอน ผ้าห่มเกิดขึ้น หนุกหนานๆ
ReplyDeleteเข้าหอเลยอู๋เฉินนนนนน คนรอเยอะ55555
ReplyDeleteรู้สึกพระเอกจะได้เปรียบเกินไปแล้วนะ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
พระเอกจะปิดตัวได้เทพเกินไปแล้ว
ReplyDeleteความพิเศษของนางคือพรหมจรรย์เท่านั้นหรือมีอย่างอื่นอีกไหมละ
ReplyDeleteแหม่ๆบอกมาขนาดนี้ ส่งสัยคนแกล้งโง่ได้เดินหน้าลุยแน่ๆ
ReplyDeleteงั้นก็จัดการ...เลยพี่เฉิน
ReplyDeleteสนใจแค่พรหมจรรย์ นี่สำนักมารจรองๆ
ReplyDeleteเฉินๆต้องปกป้องเย่วน้า
แบบนี้.....ก็เข้าหอเสียสิ!!!!
ReplyDeleteอู่เฉินรีบแต่งกับเยว่เยว่และเข้าหอด่วน
ReplyDeleteอยากให้เจ้าสำนักเซิ่งหนวี่หลงรักเยว่เยว่มากๆ
ถือว่าทำดีก่อนตายละนะ
ReplyDeleteส่วนลึกแล้วนังหัวขาวก็อยากออกจากสำนักนั่นสินะ ทำดีนะบอกความลับนั่น จัดไปจ่ะอู๋เฉิน
ReplyDelete