**บทที่ 126 เขาไม่ใช่คนโง่?**
หญิงงามผมดำใช้มือที่แหลมคมดุจกงเล็บเหยี่ยวตะปบไปที่หัวไหล่ของมู่หรูเยว่อย่างรุนแรง เล็บของนางฉาบด้วยของเหลวสีเขียว ดูราวกับพิษร้ายที่ชวนให้ผู้คนอกสั่นขวัญแขวน
“นังเด็กหน้าเหม็น ในเมื่อพูดดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ เจ้าสำนักของพวกเรามีฐานะสูงส่ง การที่เขาสนใจเจ้านับว่าเป็นวาสนานัก ในเมื่อเช้าไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ก็อย่าหาว่าเข้าเสียมารยาท!”
นัยน์ตาที่งดงามของนางฉายแววอำมหิตขึ้นวูบหนึ่ง หญิงงามผมดำเคลื่อนกายอย่างรวดเร็วมาอยู่เบื้องหน้าของมู่หรูเยว่ ในชั่วขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มีแขนข้างหนึ่งยื่นออกมาจากด้านข้างและดึงมู่หรูเยว่เข้าสู่อ้อมกอด
รังสีเข่นฆ่าแผ่ออกมาจากร่างของชายหนุ่ม ตามด้วยเสียงระเบิดอย่างรุนแรง เคร้ง! ร่างของหญิงงามผมดำถูกส่งออกไปกระแทกลงกับพื้นราวกับเรือเล็กๆลำหนึ่ง
หญิงงามผมดำกระอักเลือดสายหนึ่งออกมา พลางจ้องมองชายหนุ่มที่ดึงมู่หรูเยว่เข้าสู่อ้อมกอดอย่างตกตะลึง สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความงุนงงอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
“เจ้า… เจ้าไม่ใช่คนโง่หรอกหรือ?”
ไม่เพียงหญิงงามผมดำที่ตะลึง คนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน
ชายหนุ่มกอดร่างของมู่หรูเยว่อย่างแนบแน่น เขาก้มลงมองหญิงสาวใบหน้างดงามของหญิงสาวตรงหน้า น้ำน้ำเสียงของเขากระจ่างใสและรื่นหู แต่ในสายตาผู้อื่นนั้นดูแฝงด้วยความเกียจคร้านอยู่ในที
“ชายา ที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของสามีเถอะ”
มู่หรูเยว่ตกตะลึง นางจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ
นี่เป็นใบหน้าที่นางคุ้นเคย แต่สีหน้าของเขากลับดูแตกต่างโดยสิ้นเชิง...
“อู๋เฉิน เจ้า... ไม่ได้โง่หรือ?”
อู๋เฉินที่โง่งมและใสซื่อผู้นั้น เป็นแค่เพียงฉากหน้าของเขางั้นหรือ? นัยน์ตาของเขาในยามนี้ดูไม่มีแม้เพียงเศษเสี้ยวของความบริสุทธิ์ แต่กลับแผ่กลิ่นอายชั่วร้ายออกมา
“เป็นเพราะสำนักเซิงหนวี่ ข้าจึงไม่มีทางเลือกนอกจากปกปิดตัวเอง”
ถูกต้องแล้ว เป็นเพราะสำนักเซิ่งหนวี่ ไม่ใช่เพราะสิ่งทิ่เรียกว่าราชวงศ์ ราชวงศ์นั้นไม่ควรค่าให้เขาต้องปกปิดตัวเองมาหลายปี แต่เป็นเพราะสำนักเซิ่งหนวี่ที่ทำให้เขาหวั่นวิตกมาหลายปีต่างหาก
ยิ่งไปกว่านั้น เขาในตอนนี้ไม่มีความมั่นใจพอว่าจะสามารถกวาดล้างสำนักเซิ่งหนวี่ให้สิ้นซาก
แต่ในยามนี้ เพื่อปกป้องนางแล้ว เขากลับยอมละทิ้งการปกปิดตัวเองที่กระทำมาตลอด? หากเขาไม่สนใจ ละเลยนางเพื่อปกปิดตัวเองต่อไป เกรงว่าชั่วชีวิตนี้เขาคงไม่สามารถยกโทษให้ตัวเองได้
“เจ้าที่แท้ก็หลอกลวงผู้อื่นมาตลอด!” นัยน์ตาของฮ่องเต้สือเยว่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน เขาจ้องมองเย่อู๋เฉินด้วยสายตากราดเกรี้ยว “หลายปีมานี้ เราถูกเจ้าหลอกลวงมาโดยตลอด!”
ผู้ใดจะคาดคิดว่ากุ่ยหวังที่สง่างาม แท้จริงแล้วไม่ใช่คนโง่เง่าที่มีอายุสมองแปดขวบ? ที่ยิ่งไปกว่านั้นเขามีพลังแข็งแกร่งถึงขนาดสามารถกำจัดผู้กล้าขั้นเสมือนก่อเกิด ช่างน่าขันที่หลายปีมานี้พวกเขาต่างก็ทำเหมือนอีกฝ่ายไม่เข้าใจเรื่องอะไรมาตลอด
เย่อู๋เฉินเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาโค้งขึ้นเผยรอยยิ้มที่ราวกับปีศาจ เขาดูงดงามราวกับดอกม่านถัวหลัวที่แฝงด้วยความลึกลับและอันตราย
ร่างกายของหญิงสาวผมดำสั่นสะท้าน เอ่ยอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “เย่อู๋เฉิน หากรู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนโง่เง่าล่ะก็ พวกเราสำนักเซิงหนวี่คงกำจัดเจ้าไปนานแล้ว!”
“เสียดายที่พวกเจ้าไม่ตัดรากถอนโคนให้สิ้นซาก ละเว้นชีวิตตัวหายนะอย่างข้าเอาไว้”
“เจ้า…” หญิงงามผมดำจ้องมองเย่อู๋เฉินที่เดินตรงเข้ามาหานาง นางรุ้สึกหวาดกลัวจริงๆ ยามที่ความกลัวเข้าเกาะกุมจิตใจทพให้ร่างของนางยิ่งสั่นสะท้าน “เย่อู๋เฉิน ต่อให้ตอนนี้เจ้ามีพลังแข็งแกร่ง สำนักเซิงหนวี่ของข้านั้นยากจะต่อกร ด้วยกำลังของเจ้าในตอนนี้ยังไม่เพียงพอที่จะเป็นศัตรูกับสำนักเซิงหนวี่ของข้า!”
เย่อู๋เฉินเลิกคิ้ว นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายเยียบเย็น พลางเอ่ย “แล้วอย่างไร?”
ถูกต้อง แล้วอย่างไร? แรกเริ่มเดิมทีเขาต้องการปกปิดตัวเองต่อไปจนกว่าจะมีพลังกล้าแข็งพอที่จะสามารถกำจัดสำนักเซิ่งหนวี่ให้สิ้นซาก เพียงแต่เขาในยามนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปิดเผยตัวออกมา
เพียงเพื่อปกป้องคนคนหนึ่ง….
เพื่อนางแล้วเขายอมละทิ้งแผนการทั้งหมดโดยไม่เสียใจแม้แต่น้อย
-------
ช่วงนี้ติดโปรเจค+ต้องเทคแคร์คนที่บ้านด้วย ปีนึงจะกลับไทยสักหนหนึ่ง เวลาอยู่บ้านก็ต้องทำตัวครอบครัวสุขสันต์ กุ๊งกิ๊งๆดูละคนน้ำเน่าเรื่อยเปื่อย หาเวลาส่วนตัวยากมาก ผลุบๆโผล่ๆต้องขออภัยด้วยค่ะ m(_ _)m
ขอบคุณค่า พระเอกน่ารักมาก เพื่อปกป้องนางเอกจึงยอมเผยตัว
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ ตื่นเต้นๆๆๆๆ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ ถึงช่วงตื่นเต้นละกุ่ยหวังจะแสดงพลังแล้ว
ReplyDeleteแล้วผู้อาวุโสจ้าวจะมามั้ยอ่ะ พวกสำนักชิงหยุนจะมามั้ยอ่ะ
ReplyDeleteอ่าาา น่ารักอะไรขนาดนี้ หลงตายไปดิ555555
ReplyDeleteเข้ามาดูทุกวัน วันละหลายรอบมาก คิดถึงคนแปล อยาให้คนแปลว่างตลอด5555 ยังไงยุ่งกะงานราชแล้ว อย่าลืมงานหลวงนะจ๊ะคนแปล (>//<)
ReplyDeleteขอบคุณค่า
ReplyDeleteขอบคุณค่าาา
ReplyDeleteขอบคุณค่ะที่มาอัพเดทให้ น่่รักมากเลยค่ะผู้แปล เทคแคร์ดูแลดี ๆ ว่างค่อยแปลมาต่อ
ReplyDeleteขอบคุนครา
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ กำลังสนุกเลย
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ//ในที่สุดพระเอกก็ยอมเผยโฉมแล้ว
ReplyDeleteขอบคุณค้า รออ่านอยู่นะค่ะ
ReplyDeleteในทีนางก็เลิกแอ๊ป
ReplyDeleteเห้อ!!เผยตัวซะที..เยว่เอ๋ออย่าโกรธอู๋เฉินเค้านร้า
ReplyDeleteเห้อ!!เผยตัวซะที..เยว่เอ๋ออย่าโกรธอู๋เฉินเค้านร้า
ReplyDeleteอย่าทิ้งงานราษฏร์และงานหลวงเอิ้ก มาปีละครั้งต้องเอาใจใน่หน่อยนะ
ReplyDeleteคิดเป็นศัตรูกับนางเอก หึๆ ไม่รู้ซะแล้วว่านางแบ็คเยอะ กรั่กๆๆ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteปรบมือรัวๆ ขอบคุณไรท์ด้วยค่ะ
ReplyDeleteมีความตื่นเต้น ขอบคุรที่สละเวลาแปลและไม่ทิ้งกัน รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ReplyDeleteเพิ่มเตรียมงานของพรุ่งนี้เสร็จ กำลังจะแปลค่อ ขออภัยที่ช้าจริงๆค่ะ m(_ _)m
ReplyDeleteเปิดเผยตัว งี้ก็เจ้าเล่ห์ได้เต็มที่แล้วสินะ
ReplyDeleteในที่สุดก็ต้องแอ๊บแตก 555555 แต่เผยตัวเพื่อปกป้องหญิงที่รักก็หล่อนะค้า หวังว่าชายาจะมิโกรธ อิอิ (เดี๋ยวนะ ไม่ห่วงสถานการณ์เลยรึ555)
ReplyDeleteขอบคุณมากๆนะคะไรท์ที่แปลให้อ่าน ขอบคุณมากจริงๆ
ReplyDeleteขอบคุณมากค่าาาาาาา
ReplyDeleteขอบคุณน่ะค่ะ. รอๆๆๆๆ
ReplyDeleteงืออออ ตอนล่าสุดจนด้ายยย~~~ อู๋เฉินเผยตัวตนออกมาแว้ววว
ReplyDeleteขอบคุณจ้าา
ReplyDeleteเฉินๆต้องเปิดเผยตัวเพื่อปกปองเย่วเอ๋อร์แล้ว
ReplyDeleteสู้ๆนะ
ขอบคุณครับ
ReplyDeleteคนจริงค่ะเฉินเออร์
ReplyDelete