Pages

Last Modified: Friday, February 3, 2017

หมอยาเจ้าเสน่ห์: จอมใจราชาปีศาจ บทที่ 126

**บทที่ 126 เขาไม่ใช่คนโง่?**


หญิงงามผมดำใช้มือที่แหลมคมดุจกงเล็บเหยี่ยวตะปบไปที่หัวไหล่ของมู่หรูเยว่อย่างรุนแรง เล็บของนางฉาบด้วยของเหลวสีเขียว ดูราวกับพิษร้ายที่ชวนให้ผู้คนอกสั่นขวัญแขวน

“นังเด็กหน้าเหม็น ในเมื่อพูดดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ เจ้าสำนักของพวกเรามีฐานะสูงส่ง การที่เขาสนใจเจ้านับว่าเป็นวาสนานัก ในเมื่อเช้าไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ก็อย่าหาว่าเข้าเสียมารยาท!”

นัยน์ตาที่งดงามของนางฉายแววอำมหิตขึ้นวูบหนึ่ง หญิงงามผมดำเคลื่อนกายอย่างรวดเร็วมาอยู่เบื้องหน้าของมู่หรูเยว่ ในชั่วขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มีแขนข้างหนึ่งยื่นออกมาจากด้านข้างและดึงมู่หรูเยว่เข้าสู่อ้อมกอด

รังสีเข่นฆ่าแผ่ออกมาจากร่างของชายหนุ่ม ตามด้วยเสียงระเบิดอย่างรุนแรง เคร้ง! ร่างของหญิงงามผมดำถูกส่งออกไปกระแทกลงกับพื้นราวกับเรือเล็กๆลำหนึ่ง

หญิงงามผมดำกระอักเลือดสายหนึ่งออกมา พลางจ้องมองชายหนุ่มที่ดึงมู่หรูเยว่เข้าสู่อ้อมกอดอย่างตกตะลึง สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความงุนงงอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

“เจ้า… เจ้าไม่ใช่คนโง่หรอกหรือ?”

ไม่เพียงหญิงงามผมดำที่ตะลึง คนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน

ชายหนุ่มกอดร่างของมู่หรูเยว่อย่างแนบแน่น เขาก้มลงมองหญิงสาวใบหน้างดงามของหญิงสาวตรงหน้า น้ำน้ำเสียงของเขากระจ่างใสและรื่นหู แต่ในสายตาผู้อื่นนั้นดูแฝงด้วยความเกียจคร้านอยู่ในที

“ชายา ที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของสามีเถอะ”

มู่หรูเยว่ตกตะลึง นางจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ

นี่เป็นใบหน้าที่นางคุ้นเคย แต่สีหน้าของเขากลับดูแตกต่างโดยสิ้นเชิง...

“อู๋เฉิน เจ้า... ไม่ได้โง่หรือ?”

อู๋เฉินที่โง่งมและใสซื่อผู้นั้น เป็นแค่เพียงฉากหน้าของเขางั้นหรือ? นัยน์ตาของเขาในยามนี้ดูไม่มีแม้เพียงเศษเสี้ยวของความบริสุทธิ์  แต่กลับแผ่กลิ่นอายชั่วร้ายออกมา

“เป็นเพราะสำนักเซิงหนวี่ ข้าจึงไม่มีทางเลือกนอกจากปกปิดตัวเอง”

ถูกต้องแล้ว เป็นเพราะสำนักเซิ่งหนวี่ ไม่ใช่เพราะสิ่งทิ่เรียกว่าราชวงศ์ ราชวงศ์นั้นไม่ควรค่าให้เขาต้องปกปิดตัวเองมาหลายปี  แต่เป็นเพราะสำนักเซิ่งหนวี่ที่ทำให้เขาหวั่นวิตกมาหลายปีต่างหาก

ยิ่งไปกว่านั้น เขาในตอนนี้ไม่มีความมั่นใจพอว่าจะสามารถกวาดล้างสำนักเซิ่งหนวี่ให้สิ้นซาก

แต่ในยามนี้ เพื่อปกป้องนางแล้ว เขากลับยอมละทิ้งการปกปิดตัวเองที่กระทำมาตลอด? หากเขาไม่สนใจ ละเลยนางเพื่อปกปิดตัวเองต่อไป เกรงว่าชั่วชีวิตนี้เขาคงไม่สามารถยกโทษให้ตัวเองได้

“เจ้าที่แท้ก็หลอกลวงผู้อื่นมาตลอด!” นัยน์ตาของฮ่องเต้สือเยว่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน เขาจ้องมองเย่อู๋เฉินด้วยสายตากราดเกรี้ยว “หลายปีมานี้ เราถูกเจ้าหลอกลวงมาโดยตลอด!”

ผู้ใดจะคาดคิดว่ากุ่ยหวังที่สง่างาม แท้จริงแล้วไม่ใช่คนโง่เง่าที่มีอายุสมองแปดขวบ? ที่ยิ่งไปกว่านั้นเขามีพลังแข็งแกร่งถึงขนาดสามารถกำจัดผู้กล้าขั้นเสมือนก่อเกิด ช่างน่าขันที่หลายปีมานี้พวกเขาต่างก็ทำเหมือนอีกฝ่ายไม่เข้าใจเรื่องอะไรมาตลอด

เย่อู๋เฉินเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาโค้งขึ้นเผยรอยยิ้มที่ราวกับปีศาจ เขาดูงดงามราวกับดอกม่านถัวหลัวที่แฝงด้วยความลึกลับและอันตราย

ร่างกายของหญิงสาวผมดำสั่นสะท้าน เอ่ยอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “เย่อู๋เฉิน หากรู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนโง่เง่าล่ะก็ พวกเราสำนักเซิงหนวี่คงกำจัดเจ้าไปนานแล้ว!”

“เสียดายที่พวกเจ้าไม่ตัดรากถอนโคนให้สิ้นซาก ละเว้นชีวิตตัวหายนะอย่างข้าเอาไว้”

“เจ้า…” หญิงงามผมดำจ้องมองเย่อู๋เฉินที่เดินตรงเข้ามาหานาง นางรุ้สึกหวาดกลัวจริงๆ ยามที่ความกลัวเข้าเกาะกุมจิตใจทพให้ร่างของนางยิ่งสั่นสะท้าน “เย่อู๋เฉิน ต่อให้ตอนนี้เจ้ามีพลังแข็งแกร่ง สำนักเซิงหนวี่ของข้านั้นยากจะต่อกร ด้วยกำลังของเจ้าในตอนนี้ยังไม่เพียงพอที่จะเป็นศัตรูกับสำนักเซิงหนวี่ของข้า!”

เย่อู๋เฉินเลิกคิ้ว นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายเยียบเย็น พลางเอ่ย “แล้วอย่างไร?”

ถูกต้อง แล้วอย่างไร? แรกเริ่มเดิมทีเขาต้องการปกปิดตัวเองต่อไปจนกว่าจะมีพลังกล้าแข็งพอที่จะสามารถกำจัดสำนักเซิ่งหนวี่ให้สิ้นซาก เพียงแต่เขาในยามนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปิดเผยตัวออกมา

เพียงเพื่อปกป้องคนคนหนึ่ง….

เพื่อนางแล้วเขายอมละทิ้งแผนการทั้งหมดโดยไม่เสียใจแม้แต่น้อย


-------
ช่วงนี้ติดโปรเจค+ต้องเทคแคร์คนที่บ้านด้วย ปีนึงจะกลับไทยสักหนหนึ่ง เวลาอยู่บ้านก็ต้องทำตัวครอบครัวสุขสันต์ กุ๊งกิ๊งๆดูละคนน้ำเน่าเรื่อยเปื่อย หาเวลาส่วนตัวยากมาก ผลุบๆโผล่ๆต้องขออภัยด้วยค่ะ m(_ _)m

32 comments:

  1. ขอบคุณค่า พระเอกน่ารักมาก เพื่อปกป้องนางเอกจึงยอมเผยตัว

    ReplyDelete
  2. ขอบคุณค่ะ ตื่นเต้นๆๆๆๆ

    ReplyDelete
  3. ขอบคุณค่ะ ถึงช่วงตื่นเต้นละกุ่ยหวังจะแสดงพลังแล้ว

    ReplyDelete
  4. แล้วผู้อาวุโสจ้าวจะมามั้ยอ่ะ พวกสำนักชิงหยุนจะมามั้ยอ่ะ

    ReplyDelete
  5. อ่าาา น่ารักอะไรขนาดนี้ หลงตายไปดิ555555

    ReplyDelete
  6. เข้ามาดูทุกวัน วันละหลายรอบมาก คิดถึงคนแปล อยาให้คนแปลว่างตลอด5555 ยังไงยุ่งกะงานราชแล้ว อย่าลืมงานหลวงนะจ๊ะคนแปล (>//<)

    ReplyDelete
  7. ขอบคุณค่ะที่มาอัพเดทให้ น่่รักมากเลยค่ะผู้แปล เทคแคร์ดูแลดี ๆ ว่างค่อยแปลมาต่อ

    ReplyDelete
  8. ขอบคุณค่ะ กำลังสนุกเลย

    ReplyDelete
  9. ขอบคุณค่ะ//ในที่สุดพระเอกก็ยอมเผยโฉมแล้ว

    ReplyDelete
  10. ขอบคุณค้า รออ่านอยู่นะค่ะ

    ReplyDelete
  11. ในทีนางก็เลิกแอ๊ป

    ReplyDelete
  12. เห้อ!!เผยตัวซะที..เยว่เอ๋ออย่าโกรธอู๋เฉินเค้านร้า

    ReplyDelete
  13. เห้อ!!เผยตัวซะที..เยว่เอ๋ออย่าโกรธอู๋เฉินเค้านร้า

    ReplyDelete
  14. อย่าทิ้งงานราษฏร์และงานหลวงเอิ้ก มาปีละครั้งต้องเอาใจใน่หน่อยนะ

    ReplyDelete
  15. คิดเป็นศัตรูกับนางเอก หึๆ ไม่รู้ซะแล้วว่านางแบ็คเยอะ กรั่กๆๆ

    ReplyDelete
  16. ปรบมือรัวๆ ขอบคุณไรท์ด้วยค่ะ

    ReplyDelete
  17. มีความตื่นเต้น ขอบคุรที่สละเวลาแปลและไม่ทิ้งกัน รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

    ReplyDelete
  18. เพิ่มเตรียมงานของพรุ่งนี้เสร็จ กำลังจะแปลค่อ ขออภัยที่ช้าจริงๆค่ะ m(_ _)m

    ReplyDelete
  19. เปิดเผยตัว งี้ก็เจ้าเล่ห์ได้เต็มที่แล้วสินะ

    ReplyDelete
  20. ในที่สุดก็ต้องแอ๊บแตก 555555 แต่เผยตัวเพื่อปกป้องหญิงที่รักก็หล่อนะค้า หวังว่าชายาจะมิโกรธ อิอิ (เดี๋ยวนะ ไม่ห่วงสถานการณ์เลยรึ555)

    ReplyDelete
  21. ขอบคุณมากๆนะคะไรท์ที่แปลให้อ่าน ขอบคุณมากจริงๆ

    ReplyDelete
  22. ขอบคุณมากค่าาาาาาา

    ReplyDelete
  23. ขอบคุณน่ะค่ะ. รอๆๆๆๆ

    ReplyDelete
  24. งืออออ ตอนล่าสุดจนด้ายยย~~~ อู๋เฉินเผยตัวตนออกมาแว้ววว

    ReplyDelete
  25. ขอบคุณจ้าา

    ReplyDelete
  26. เฉินๆต้องเปิดเผยตัวเพื่อปกปองเย่วเอ๋อร์แล้ว
    สู้ๆนะ

    ReplyDelete
  27. คนจริงค่ะเฉินเออร์

    ReplyDelete