Pages

Last Modified: Friday, December 9, 2016

หมอยาเจ้าเสน่ห์: จอมใจราชาปีศาจ บทที่ 88

บทที่ 88 งานชุมนุมโอสถ

ภายในงานชุมนุมโอสถ ผู้เข้าร่วมประลองและผู้คนจากหลายกลุ่มสำนักต่างมารวมตัว มีเสียงพูดคุยครึกครื้นดังไปทั่วบริเวณ

ในเวลานี้ ชายชราชุดแดงซึ่งนั่งอยู่บริเวณที่นั่งของกรรมการกำลังคลี่ยิ้ม ลูบเคราของตนขณะจ้องมองใบหน้าของเหล่าหนุ่มสาวที่มาร่วมงาน

"คิดถึงวันวานเก่าๆเหลือเกิน ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยร่วมงานประลองที่คึกคักเช่นนี้ หึหึ! วันนี้พวกเราต่างก็มาร่วมงานอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้เป็นงานของหนุ่มๆสาวๆพวกนี้แทน"

ชายชราชุดเหลืองเหลือบตามองอีกฝ่าย เอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ "อาวุโสฮั่ว ข้าจำได้ว่างานสมาคมครั้งนั้นผู้ชนะควรจะเป็นของอาวุโส อู๋หวีผู้นั้น ใครจะคิดว่าเขาเกิดพลาดพลั้งขึ้นกลางคัน ชัยชนะจึงตกเป็นของหัวหน้าสมาคมแทน อาวุโสผู้นั้นรู้สึกไม่พอใจมาตลอด เขาเคยกล่าวว่าเขาจะรับศิษย์ที่มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมกว่าหลานชายของหัวหน้างานชุมนุม ไม่รู้ว่าผ่านมาหลายปีเขาจะสามารถหาผู้สืบทอดที่โดดเด่นเช่นนั้นได้หรือไม่"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายชราชุดแดงที่ถูกเรียกว่า อาวุโสฮั่ว ก็หัวเราะออกมา "เพราะเหตุนี้อู๋หวีจึงรู้สึกไม่พอใจมาตลอด ดังนั้นเขาเลยไม่ยอมเข้าร่วมสมาคมโอสถกับพวกเรา แต่กลับไปรับตำแหน่งหัวหน้านักปรุงยาของสำนักใหญ่แทน อย่างไรก็ตามลูกศิษย์ที่อู๋หวีหมายตานั้นต้องมีพรสวรรค์ที่โดดเด่นอย่างไม่ต้องสงสัย อาวุโสผู้นั้นมีสายตาเฉียบแหลมเหนือคนทั่วไป เมื่อประกอบกับหลานชายของหัวหน้าสมาคมด้วยแล้ว เขาย่อมไม่มีทางรับศิษย์ที่พรสวรรค์ด้อยกว่าหลานชายของหัวหน้าสมาคมเป็นแน่"

อาวุโสเหอถอนใจออกมา "หากตอนนั้นอู๋หวีเข้าร่วมสมาคมโอสถกับพวกเราก็คงดี ว่าไปแล้วหัวหน้าสมาคมเอาแต่ระลึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นว่า เขาเอาชนะได้เพราะโชคช่วย เป็นชัยชนะที่ไม่ภาคภูมิ เขาอยากประลองกับอู๋หวีอีกครั้งหนึ่ง หากพวกเขาต่างก็อายุปูนนี้แลัว การประลองควรปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหนุ่มสาวแทน"

เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีนั้น พวกเขาทั้งสองต่างก็สบตากันพลางหัวเราะออกมาอย่างขื่นๆ

"พอเถอะ เลิกพูดเรื่องเก่าๆดีกว่า ไม่รู้ว่าในปีนี้จะได้พบผู้มีพรสวรรค์ดีๆบ้างหรือไม่ ได้ยินว่า ฉินเฟยเฟย แห่งตระกูลฉิน และ ถานชิง แห่งตระกูลถาน ต่างก็มีความสามารถเยี่ยมยอด"

อาวุโสฮั่วคลี่ยิ้มออกมา ว่ากันตามตรงแล้วขณะที่เขาจ้องมองหนุ่มสาวเหล่านี้ เขามีความคิดที่จะรับศิษย์อีกครั้ง

"ข้ากลับหวังว่าจะได้พบม้ามืดสักคนหนึ่ง"

นั่นย่อมทำให้การประลองในครั้งนี้น่าสนใจยิ่งขึ้น

ใครจะคาดคิดว่าเมื่อเอ่ยเช่นนั้นออกไป ชายชราชุดดำที่นั่งเงียบมาตั้งแต่ต้นกลับแค่นเสียงเย็นชาออกมา "ม้ามืด? ม้ามืดจะโผล่มาได้อย่างไรกัน? ผู้ที่ได้ชัยชนะในครั้งนี้ย่อมเป็นหลานชายของหัวหน้าสมาคม ส่วนอันดับสองคงไม่พ้นฉินเฟยเฟย แห่งตระกูลฉิน ฉินเฟยเฟยผู้นี้เพิ่งเลื่อนสู่ระดับปฐพีชั้นต้น สำหรับนางที่เลื่อนสู่ระดับนี้ได้ในวัยสิบเจ็ดปี พรสวรรค์ของนางเป็นรองแค่หลายชายของหัวหน้าสมาคมเท่านั้น"

อาวุโสฮั่วกลั้วหัวเราะ พลางเอ่ยอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ว่า "อาจจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้ อาวุโสฉิน ท่านอย่าเพิ่งรีบปักใจนัก โลกนี้ยังมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นมากมาย"

เมื่อกล่าวจบ อาวุโสฮั่วไม่สนใจสีหน้าราวกับเถ้าถ่านของอาวุโสฉิน เขาเหลือบมองไปยังเหล่าหนุ่มสาวเบื้องล่าง

"น้องพี่ เป็นนาง..."

ท่านกลางสถานที่จัดงาน ฉินลั่วเหลือบเห็นมู่หรูเยว่ท่ามกลางฝูงชน ประกายตาของเขาแฝงไปด้วยความเคียดแค้น "เป็นนางที่ทำลายรถม้าของข้า หากไม่มีนางข้าคงไม่ตกอยู่ในเหตุการณ์เช่นนั้น ข้าคงไม่ถูกฮูหยินเซิ่งเยว่จับตัวไว้ รถม้าของข้าก็คงไม่ชนนังหนูน้อยคนนั้น หากไม่เพราะนางเข้ามาขัดขวาง ข้าจะมีสภาพเช่นนี้หรือ?"

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมา ฉินลั่วก็รู้สึกร่างกายปวดแปลบไปทั่วทั้งร่าง

ฉินเฟยเฟยมองตามสายตาของฉินลั่วที่กำลังจ้องมองเด็กสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้างดงามของนางเต็มไปด้วยความเย็นชา

นางรู้จักนิสัยพี่ชายของตัวเองดี เขาเป็นคนประเภทชอบวางอำนาจข่มเหงผู้อื่น เมื่อประกอบกับมีอิทธิพลของตระกูลฉินคอยหนุนหลังด้วยแล้ว พฤติกรรมของเขายิ่งไร้การควบคุม แต่ใครให้เขาเกิดมาเป็นบุตรชายคนเดียวของตระกูลฉิน และถูกบิดามารดาตามใจตั้งแต่เด็กกันเล่า?

นั่นย่อมต้องเป็นข้ออ้างที่เขากุขึ้นมาอย่างแน่นอน แต่ไม่ว่าฉินลั่วจะมีพฤติกรรมเลวร้ายสักเพียงไหนเขาก็ยังเป็นพี่ชายของนาง

"งานชุมนุมในครั้งนี้จัดขึ้นโดยสมาคมโอสถ ถึงแม้ว่าจะมีคนสกุลฉินอยู่ในสมาคมโอสถก็ตาม งานชุมนุมโอสถก็ยังมีข้อบังคับห้ามไม่ให้ทำร้ายผู้ร่วมประลองด้วยกัน ดังนั้นข้าทำได้แค่ให้นางได้รับความอับอายในการแข่งขันเท่านั้น"

แค่เพียงนักปรุงยาระดับสามัญชั้นกลางคนหนึ่ง ไม่ควรค่าให้นางมาใส่ใจด้วยซ้ำ

---------
ตอนนี้นี่ยังกะพาวเวอร์เรนเจอร์ พี่จะมีอีกกี่สีจัดมา...
ช่วงตอนประลองจะมีศัพท์ประหลาดๆโผล่มาเยอะคงขอใช้เวลามโนชื่อนิดนึง เด็กแอ๊วก็ยังไม่โผล่คนแปลห่อเหี่ยวมากมาย

ปล. ช่วงสองวันนี้ติดธุระทั้งวัน คงได้มาต่ออีกทีวันอาทิตย์ เพื่อนๆไม่ต้องขยันรีเฟรชตลอดเวลาก็ได้นะคะ รู้สึกผิดเลย มาแอบเช็ค 1-2วัน ครั้ง หรือกด follow by email ด้านล่างของบล็อกก็พอนะคะ ^^;

posted from Bloggeroid

33 comments:

  1. หึหึ ไม่รู้ซะแล้วว่านางเอกเราแบ็คใหญ่มาก
    นางเอกจัดการนังเฟยเฟยเลย หมั่นไส้

    รอวันอาทิตย์นะค่า

    ReplyDelete
  2. อุ๊ยตาย พี่น้องคู่นี้ ท่าทางคนที่จะได้รับความอับอายไม่ใช่นางเอกหรอกเด้อ หุหุ

    ReplyDelete
  3. วันละตอน!!! ใจจะขาด...อยากอ่านตอนต่อไปแระ

    ReplyDelete
  4. คิดถึงเธอแทบใจจะขาด💕💕💕💕

    ReplyDelete
  5. อ่านตอนนี้แล้วแอบสะใจล่วงหน้าเลย

    ไรท์สู้ๆน๊า

    ข้าน้อยมารอแม่นางมู่ทุกวันเลยนะ

    ReplyDelete
  6. รอๆครานางเอกอย่างเทพ

    ReplyDelete
  7. หูยยยยย ติดตามต่อนะคะ ขอบคุณมากๆค่า

    ReplyDelete
  8. ขอบคุณค่ะ เข้ามาดูตลอด เหงามากช่วงนี้ เหมือนโดนผัวทิ้งเลย ยังดีที่ไรท์ไม่ทิ้งกัน ขอติดตามไรท์ไปตลอดนะคะ

    ReplyDelete
  9. ขอบคุณค่ะ
    รอวันอาทิตย์ ใจจดจ่อ

    ReplyDelete
  10. เรารอได้ อย่าทิ้งเรากลางทางเป็นพอ~~~T^T

    ReplyDelete
  11. ตามมาจากเด็กดีจ้า...ชอบมากมาย..รอไรท์ได้เสมอจ้า

    ReplyDelete
  12. วันอาทตย์เจอกันน้า

    ReplyDelete
  13. วันอาทตย์เจอกันน้า

    ReplyDelete
  14. ขอบคุณค่ะ นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว ดีใจสุดๆ

    ReplyDelete
  15. แหม่ ทำยืดคอไป เดี๋ยวเจอม้ามืดค่ะแล้วจะหนาววว

    ReplyDelete
  16. นางเอกของเราโชว์ให้รู้กันไปเลยว่าคนที่เจ๋งคือใครกันแน่

    ReplyDelete
  17. ขอบคุณที่แปลต่อค่ะ เป็น1ในไม่กี่เรื่องที่เหลืออยู่ให้เราได้อ่าน ไม่งั้นก็ไม่เหลือแล้วค่ะ
    รอค่ะ

    ReplyDelete
  18. ไม่รู้ซะแล้วว่าใครเป็นใครระวังสะดุดตอนะสองพี่น้อง
    ขอบคุณท่านไรท์คะ

    ReplyDelete
  19. ขอบคุณนะค่ะทียังมีงานดีๆให้อ่าน

    ReplyDelete
  20. อุ้ย หาปุ่มฟอลโล่วแพพพส์ 55555555
    เออยังดีน้องยังมีความคิด เฮ้อโชคดีของคนเป็นพ่อนะ

    ReplyDelete
  21. ขอบคุณนะค้า สู้ๆค่ะ 55555

    ReplyDelete
  22. ลูกชายคนเดียวของตระกูลแต่ตอนนี้ก็เป็นหมันไปแล้วกลายๆ ยังงี้ก็ไม่ต้องประคบประหงมแล้วม้างง

    ReplyDelete
  23. เสียแรงอุจตส่าห์สงสานรฉินลั่ว แต่กลับไม่สำนึกซะนี่
    ฉินเฟยเฟยในเมื่อรู้นิสัยพี่ชายตนก็ไม่น่าคล้อยตามนะ

    ReplyDelete
  24. โอ้วววว ท่านอาจารย์นี่มีชื่อเสียงโด่งดังน่าดู

    ReplyDelete
  25. คิดถึงตาหมาป่าห่มหนังแกะง่ะ

    ReplyDelete
  26. เดวก็รู้ ฉินเฟยเฟย

    ReplyDelete
  27. รักพี่ชายมากเกินไปแล้ววว+

    ReplyDelete