บทที่ 83 เฟิ่งจิ่งเทียนจอมเจ้าเล่ห์ ตอนที่5
ทันใดนั้นกลิ่นหอมจางๆก็ลอยเข้ามาจากด้านนอก มู่อี้เสี่ยไม่รู้สึกตัวในคราแรก แต่แล้วก็รับรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติ"ร้อน ร้อนเหลือเกิน..."
ใบหน้างามของมู่อี้เสี่ยเป็นสีแดงก่ำ เช่นเดียวกับความร้อนรุ่มที่ปะทุขึ้นจากส่วนลึกในจิตใจ นางไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรจึงได้แต่ฉีกทึ้งเสื้อผ้าของตนเพื่อบรรเทาอาการลง
ในขณะนั้นเอง ข้ารับใช้หนุ่มผลักประตูเข้ามา ใครจะคาดคิดว่าทันทีที่เขาเข้ามาในห้องก็ถูกมู่อี้เสี่ยก็กระโจนเข้าใส่ราวกับหมาป่าล่าเหยื่อ หลังจากร่างของเขาถูกกดลงกับพื้นแล้วไม่มีแม้เพียงเสี้ยววินาทีที่พวกเขารู้สึกว่าได้ทำสิ่งได้ผิดไป...
ถึงแม้ข้ารับใช้ผู้นั้นจะเป็นชายหนุ่ม แต่ระดับวิทยายุทธ์ของเขาเป็นรองมู่อี้เสี่ย เขาจะมีแรงต่อต้านนางได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นในเวลานี้มู่อี้เสี่ยช่างดูยั่วยวนเหลือเกิน ไม่ว่าชายหน้าไหนก็ไม่อาจต้านทานการยั่วยวนของนางได้ ดังนั้นกว่าที่เขาจะรู้สึกตัวอีกทีก็มีอะไรกับนางไปเรียบร้อยแล้ว
เหนือยอดไม้ด้านนอก อาภรณ์สีแดงปลิวไหว เฟิ่งจิงเทียนคลี่ยิ้มเย็นชาขณะยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สายตาของเขาจับจ้องหลังใบหูของมู่อี้เสี่ย...
หลังใบหูของนางขาวสะอาด ปราศจากรอยตำหนิใดๆ แน่นอนว่าหญิงที่เขาเจอในวันนั้นไม่ใช่นาง
"นังหญิงชั่ว เจ้ากล้าหลอกข้า!" สีหน้าดุจปีศาจของเฟิ่งจิงเทียนเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น ปลายนิ้วของเขาจิกต้นไม้จนแน่น นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายแห่งความชั่วร้ายออกมาวูบหนึ่ง "ในเมื่อเจ้ากล้าหลอกลวงข้า ถึงเวลาแล้วที่เจ้าต้องชดใช้"
สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิตคือการที่คนกล้าปั่นหัวเขา ในเมื่อมู่อี้เสี่ยกล้าหลอกลวงปีศาจอย่างเขา ชะตาชีวิตของนางในวันหน้าย่อมน่าอเนจอนาถยากที่ผู้คนจะคาดเดา
หลังจากเหลือบมองมู่อี้เสี่ยกำลังจุมพิตกับข้ารับใช้หนุ่ม นัยน์ตาของเฟิ่งจิงเทียนฉายแววรังเกียจออกมาคราหนึ่ง เพียงเขาหมุนตัว อาภรณ์สีแดงพลันหายลับไปจากต้นไม้
ราวกับไม่เคยมีใครอยู่ที่นั่นมาก่อน...
หลังจากเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ บุคคลในห้องทั้งสองต่างก็หมดเรี่ยวแรงจนไม่อาจขยับตัว มู่อี้เสี่ยพลันได้สติ นางกรีดร้องออกมาพลางใช้สองแขนปิดบังทรวงอก นัยน์ตาจับจ้องชายหนุ่มเบื้องหน้าอย่างดุร้าย
เกิดอะไรขึ้น... ทำไมนางถึงทำเรื่องเช่นนั้น?
ความบริสุทธิ์ของนางถูกทำลายด้วยน้ำมือของข้ารับใช้คนหนึ่ง! เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วชีวิตของนางย่อมจบสิ้น หากเรื่องนี้ล่วงรู้ถึงท่านพ่อ เขาย่อมจับนางแต่งงานกับข้ารับใช้ผู้นี้อย่างลับๆ จากนั้นจึงปล่อยข่าวว่านางป่วยตายเพื่อรักษาหน้าของตระกูล
ไม่! นางไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น!
"คุณหนู เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ?"
น้ำเสียงวิตกกังวลของหลิ่วหวนดังมาจากด้านนอก
มู่อี้เสี่ยขบกรามแน่น พลางเอ่ยตอบออกไปทันควัน "ไม่มีอะไร แค่หนูตัวหนึ่ง เจ้าไม่ต้องเข้ามา ไปจัดการเรื่องของเจ้าเถอะ"
หลิ่วหวนรู้สึกว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้อง คุณหนูสามไม่ได้ขี้กลัวเหมือนคุณหนูรอง เหตุใดจึงกลัวแค่หนูตัวหนึ่ง? ถึงอย่างไรก็ตามหลิ่วหวนไม่ได้ครุ่นคิดให้เสียเวลา นางเดินจากไปโดยไม่ลังเล
"คุณหนู ข้าน้อยหมิงเซียงสัญญาว่าจะรับผิดชอบท่าน" หมิงเซียงยังคงจดจำรสชาติของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง
เพี๊ยะ!
มู่อี้เสี่ยยกมือตบหมิงเซียงอย่างแรง นางเอ่ยอย่างรังเกียจ "ดูตัวเจ้าเองเถอะ เจ้าเป็นแค่สามัญชน ร่างกายก็แคระแกร็น ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่มีฐานะอะไร เจ้าจะมารับผิดชอบคุณหนูอย่างข้าได้อย่างไร? ข้าอยากฆ่าเจ้าให้ตายเสียจริง ตราบใดที่เจ้าตายย่อมไม่มีใครล่วงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้"
นางย่อมไม่มีทางให้ใครล่วงรู้ว่านางนั้นสูญเสียความบริสุทธิ์ ไม่อย่างนั้นนอกจากชายรับใช้ผู้นี้ นางจะสามารถแต่งงานกับผู้ใดได้อีก? ด้วยฐานะสูงส่งของนาง คนชั้นต่ำเช่นนั้นมีอะไรคู่ควรมาแต่งงานกับนางบ้าง?
เดิมทีหมิงเซียงหวังดีคิดรับผิดชอบมู่อี้เสี่ย ไหนเลยจะคิดว่านางต้องการจะฆ่าเขา? แน่นอนว่าเขาไม่อยากตาย จึงไม่รักษาท่าทีสุภาพนอบน้อมอีกต่อไป
"คุณหนู เดิมข้าน้อยแค่ตั้งใจเข้ามารายงานเรื่องหนึ่งต่อคุณหนู ใครจะคิดว่าเมื่อคุณหนูเห็นข้าน้อย จะกระโจนเข้าหาราวกับสุนัขป่าหิวโหย บังคับให้ข้าน้อยทำเรื่องเช่นนั้นลงไป? ทุกอย่างล้วนเริ่มจากคุณหนูทั้งสิ้น ข้าน้อยผิดอะไรด้วย?"
บทที่ 84 ฮูหยินเซิ่งเยว่ ตอนที่1
"เจ้า...." มู่อี้เสี่ยคาดไม่ถึงว่าชายรับใช้ผู้นี้จะกล้าพูดวาจาเช่นนี้กับนาง นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด พลางตะโกนเสียงเบา "เจ้ารนหาที่ตายหรือ? คุณหนูเช่นข้าฐานะสูงส่ง เทียบกับเจ้า... ยังไม่คู่ควรกับรองเท้าของข้าเลยด้วยซ้ำ!"หมิงเซียงหัวเราะเย็นชา "คุณหนู ตอนนี้ข้าน้อยยังไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป แต่หากท่านทำอะไรก็ตามเพื่อข่มขู่เอาชีวิตข้าน้อยแล้ว ข้าน้อยย่อมต้องหาคนปกป้อง ข้าน้อยรู้ดีว่าไม่คู่ควรกับคุณหนูอย่างท่าน แต่ข้าน้อยจะนำเขียนเรื่องนี้ใส่ถุงและส่งให้คนที่ไว้ใจเก็บไว้ หากเกิดอะไรขึ้นกับข้าเขาจะแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปให้ผู้คนได้รู้ทั่วว่าคุณหนูเสียความบริสุทธิ์ให้ข้าแล้ว และชุดชั้นในของท่านตัวนี้ถือเป็นของแทนใจที่คุณหนูมอบให้แก่ข้าน้อย"
ทันทีที่พูดจบ เขาไม่สนใจว่าเวลานั้นมู่อี้เสี่ยมีสีหน้าอย่างไร เพียงแค่หยิบชุดเอี๊ยมตัวในของนางติดมือก่อนจะเผ่นแผลวออกจากห้อง กว่ามู่อี้เสี่ยจะรู้สึกตัวร่างของเขาก็จากไปไกลแล้ว นางเลยพลาดโอกาสอันดีที่จะสังหารเขาไป
หากนางตามออกไปตอนนี้ ต้องมีผู้คนมากมายล่วงรู้ว่านางทำอะไรลงไป
มู่อี้เสี่ยขบริมฝีปาก ในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชัง นางโทษเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของมู่หรูเยว่ ทั่วทั้งเมืองเฟิ่งเฉิงคนที่เกลียดชังนางมีเพียงมู่หรูเยว่ ดังนั้นนี่ย่อมเป็นแผนชั่วร้ายของนางอย่างแน่นอน!
"มู่หรูเยว่ ข้าจะให้เจ้ามีชีวิตที่เหมือนตายทั้งเป็น!" นัยน์ตาของมู่อี้เสี่ยฉายแววเยือกเย็น ใบหน้างดงามและน่ารักของนางแฝงไปด้วยความอาฆาต
ความอัปยศที่ได้รับในวันนี้ นางย่อมหาทางเอาคืนให้เป็นเท่าตัวในวันหน้า
"นายท่าน ข้าจัดการเรียบร้อยดีใช่หรือไม่"
ในขณะที่มู่อี้เสี่ยกำลังสบถด่ามู่หรูเยว่อยู่นั้น หมิงเซียงไม่ได้รั้งอยู่ในจวนตระกูลมู่ เขาเดินลัดเลาะไปตามถนน จนกระทั่งได้พบกับชายผู้หนึ่ง
ชายผู้นี้สวมหน้ากากสีเงินที่ใบหน้า นัยน์ตางดงามดูแฝงไปด้วยกลิ่นอายของความชั่วร้าย ริมฝีปากที่เปี่ยมเสน่ห์ของเขาค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุก รอยยิ้มนั้นชวนให้ผู้คนสั่นสะท้านด้วยความกลัว
"เจ้าทำได้ดีมาก ข้าจะส่งคนคอยคุ้มกันเจ้า จากนี้ต่อไปหน้าที่ของเจ้าคือตามรังควานนางทุกวัน"
ชายหนุ่มจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังท้องฟ้า ความเยือกเย็นพาดผ่านในดวงตาของเขาครู่หนึ่ง
'มู่อี้เสี่ย เจ้ากล้าคิดร้ายต่อนาง ข้าจะให้เจ้ามีชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น!'
เมื่อนึกถึงชายที่ยืนหลบอยู่บนต้นไม้ รูปโฉมราวกับปีศาจชุดแดงผู้นั้น สายตาของเขาพลันเข้มขึ้น ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย พลางสั่ง "หยุนหาน ไปสืบหาที่มาของชายคนนั้น"
"ขอรับ นายท่าน"
น้ำเสียงเย็นเยียบดังขึ้นเบื้องหลังของชายหนุ่ม เมื่อเขาเอ่ยพูดบรรยากาศโดยรอบก็พลันเงียบสงัด แม้แต่สายลมยังหยุดพัด
ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม พลางใช้ปลายนิ้วเรียวยาวลูบริมฝีปากของตน รอยยิ้มของเขาช่างมีเสน่ห์สะกดสายตา ชวนให้ผู้คนนึกสงสัยว่าใบหน้าภายใต้หน้ากากนั้นหล่อเหลาเพียงใด
"ไม่ว่าชายผู้นั้นจะเป็นใคร เจ้าต้องเป็นของข้าคนเดียว"
เขาย่อมไม่มีทางยอมให้หญิงสาวถูกชายอื่นมาแย่งชิงไป หัวใจของนางต้องเป็นของเขาคนเดียวตลอดไป แต่ชายผู้นั้นลอบวางยามู่อี้เสี่ยเร็วกว่าเขาก้าวหนึ่ง ครั้งต่อไปย่อมไม่ยอมให้ผู้ใดชิงตัดหน้าเขาไปได้!
"หยุนเทียน เรียกหยุนอิ่งกลับมา ข้าจะออกเดินทางสักพักหนึ่ง"
เมื่อคิดถึงรอยยิ้มของหญิงสาว ชายหน้ากากเงินก็คลี่ยิ้ม เขาต้องฉวยโอกาสนี้แย่งชิงหัวใจของนางมาเป็นเขาของเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ชายผู้อื่นแย่งนางไป เขาไม่มีทางยอมเสียนางไปแน่นอน
///////
เมืองตันเฉิง เป็นสถานที่จัดงานชุมนุมโอสถ
เป็นเพราะงานชุมนุมโอสถที่กำลังจะจัดขึ้น เมืองตันเฉิงจึงคึกคักไปด้วยผู้คน มู่หรูเยว่ย่างเท้าเข้ามาในเมืองคราแรก ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของผู้ยอดยุทธ์มากมาย
งานชุมนุมโอสถช่างเป็นงานที่รวบรวมยอดอัจฉริยะอย่างแท้จริง
ในขณะนั้นเอง รถม้าคันหนึ่งพุ่งมาจากเบื้องหน้า ผู้คนพากันหลีกหนีจากทางของรถม้ากันอย่างอลหม่าน แต่ที่กลางถนนนั้นก็ยังมีเด็กหญิงอายุประมาณสามสี่ขวบผู้หนึ่งยืนนิ่งอยู่กับที่ราวกับไม่รู้ว่ารถม้ากำลังใกล้เข้ามา
----
TL: ขอตัดไว้ตรงนี้ก่อนจะได้ไม่ค้าง ฝันหรอว่าองค์ชายแอ๊บแบ๊วของเราจะยอมให้นางเอกไปคนเดียว ลมเพชรหึงขนาดนี้...
ปล. ผช เรื่องนี้แสบๆกันทั้งนั้น บางทีก็เยอะไปนิดนึง
ปล2. ฮูหยินเป็นใคร? ใจเย็นๆนะคะ ลองได้ขึ้นชื่อตอน บทนางไม่ธรรมดาแน่นอน นางเอกใกล้จะเติมทรูอีกรอบแล้วค่ะ -_-;;
posted from Bloggeroid
อัพเดตครั้งล่าสุด 05/12/2016
อัพเดตครั้งล่าสุด 05/12/2016
สนุกมาก ขอบคุณครับ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteไรท์คะ เด็กหญิงรึเปล่า? อายุ 3-4 ขวบที่ยืนขวางทางรถม้า ถ้าใช้คำว่าเด็กสาวต้องอายุ 13-14 นะคะ ^^
ReplyDeleteนั่นสิคะ ฮ่าๆ ขอบคุณมากค่า
Deleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteสนุกจริงๆ...
ReplyDeleteสนุกมากคราตามต่อมาจากเด็กดีเป็นกำลังใจให้ไรท์สู้ๆน่ะคร่า
ReplyDeleteสู้ๆนะคะ ตามมาให้กำลังใจ // ตอนแรกตกใจมากเลย ไม่ได้ติดตามประเด็นกับเขา เพิ่งมาตามเจอเอาตอนนี้
ReplyDelete// ไรท์น่ารัก >..<
ขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteขอบคุณมากคะ นึกว่าจะไม่ได้อ่านอีกแล้ว เห็นในเด็กดีปิดเข้าไปอ่านเรื่องนี้ไม่ได้ ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ ^^
ReplyDeleteสนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวโต้รุ่งเลย><
ReplyDeleteตามมาด้วยเหมือนกานค่ะ ขอบคุนที่ไม่ทิ้งกันนะค่ะ
ReplyDeleteตามมาด้วยเหมือนกานค่ะ ขอบคุนที่ไม่ทิ้งกันนะค่ะ
ReplyDeleteสนุกเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆๆเลย ตามมาให้กำลังใจคะ
ReplyDeleteตอนที่ 85-86 คาดว่าจะมาอัพประมาณ 4-5 ทุ่มคืนนี้นะคะ พอดีติดเรียน ^^;
ReplyDeleteรอๆๆจ้า
ReplyDeleteขอบคุณน่ะค่ะ. รออออ
ReplyDelete5 ทุ่มแล้นค่ะ รออย่างมีความหวัง
ReplyDeleteรอค่ะ ขอบคุณนะคะ ตามมาจากเด็กดีค่ะ
ReplyDeleteตามมาให้กำลังใจค่ะ วงการแปลมันก็สีเทาๆมานานแล้วอ่ะเนาะ การแปลก็เป็นการเผยแพร่ผลงานแต่มันก็ยังพออนุโลมกันได้ เรื่องโดเนทนิยายอันนี้เราก็แอบไม่เห็นด้วย เพราะเขาแสวงหาผลประโยชน์(ที่เป็นตัวเงินโดเนท)บนผลงานอันมีลิขสิทธิ์ของบุคคลอื่น มันไม่เทาละมันมืดเลย 5555 ต่างคนต่างความคิดอ่ะเนาะ ยังไงก็ติดตามอ่านเรื่องนี้ต่อ ติดงอมแงมเลยค่ะ
ReplyDeleteเอาตรงๆเราก็ไม่โอเคค่ะ แต่เคารพในการตัดสินใจของทางนู้น+เป็นความสมัครใจทั้งสองฝ่ายด้วย พูดยาก แต่พอดีเขาทำกันเอิกเริกไปนิดเลยตายหมู่
Deleteอิอิ !!หึงแล้ว
ReplyDeleteอิอิ !!หึงแล้ว
ReplyDeleteขอบคุณค่า
ReplyDeleteขอบคุณคะ
ReplyDeleteติดตามค่ะ ขอบคุณนะคะที่ไม่ทิ้งกัน
ReplyDeleteลงในนี้กะได้เรายังติดตามอยู่ สู้ๆนะคะ
ReplyDeleteยัยอี้เสี่ยเลวไม่เลิก ต้องจัดหนักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ยิ่งกว่านี้
ReplyDeleteเป็นกำลังใจ และขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันค่ะ
ReplyDeleteไม่น่าเชื่อว่าเฉินเฉินจะลงมือช้าไปนิดเดียว
ReplyDeleteแต่ยังไงผลลัพธ์ย่อมไม่ต่างกัน
ติดตามต่อนะคะ
นึกว่าองค์ชาบเอ๋อของเราจะยอมอยู่ยิ่งๆสะอีก....แอบร่วมกะเค้าเหมือนกันนะ
ReplyDeleteอืมมม กรรมตามสนองจริงๆ / แผนซ้อนแผนเนอะ ช่วยกันส่งเสริม หึๆๆ
ReplyDeleteสนุกมาก สะใจสุดๆ ประเอกเรามีคู่แข่งแล้วจ้าาา
ReplyDeleteสนุกมาก สะใจสุดๆ ประเอกเรามีคู่แข่งแล้วจ้าาา
ReplyDeleteขอบคุณครับ
ReplyDeleteสนุกมาก
ReplyDeleteพึ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก สนุกมากค่ะ
ReplyDeleteรีบตามไปเร็วเข้ามีผู้มาชอบอีกแล้วน้า
ReplyDeleteขอบคุนค่ะ สนุกฟุดๆๆ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะสนุกมากๆเลยติดงอมแงม
ReplyDelete