Pages

Last Modified: Thursday, November 10, 2016

หมอยาเจ้าเสน่ห์: จอมใจราชาปีศาจ บทที่ 54-55

บทที่ 54 ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ ตอนที่5


"หึหึ ที่จริงแล้วทุกคนต่างก็รู้จุดประสงค์ของตระกูลมู่ดี" อู๋หวีลูบเคราสีขาวของตน คลี่ยิ้มพลางเอ่ยต่อ 

"เพราะการประลองเดี่ยวเอาชนะคนทั้งกลุ่มของเจ้า รวมไปถึงเอาชนะผู้ฝึกวิทยายุทธขั้นห้าอย่าง มู่ถิงเอ๋อร์ ผู้อาวุโสในสำนักชิงหยุนมากมายต่างก็ต้องการรับเจ้าเป็นศิษย์ อีกทั้งเจ้าสามารถพัฒนามาถึงขั้นนี้ได้โดยไม่ต้องพึ่งยา หากได้เข้าร่วมกับสำนักชิงหยุนพัฒนาการของเจ้าจะยิ่งก้าวกระโดด ที่สำคัญไปกว่านั้นผู้คนต่างก็ให้ความสนใจวิชากระบี่ที่เจ้าใช้ ในเมื่อตระกูลมู่สูญเสียโอกาสที่จะเกี่ยวดองกับสำนักชิงหยุนด้วยการแต่งงานไปแล้ว พวกเขาย่อมต้องการเจ้า"

มู่หรูเยว่คลี่ยิ้ม รูปลักษณ์อันโดดเด่นของนางดูมีชีวิตชีวาด้วยรอยยิ้มนั้น หากแต่ทั่วร่างของนางกลับแผ่กลิ่นอายเยือกเย็นออกมา สร้างความกังวลให้อู๋หวี เขานึกสงสัยว่าเหตุใดเด็กสาวจึงได้มีท่าทีเย็นชาถึงเพียงนี้?

"ข้าไม่ใช่คนของตระกูลมู่ พวกเขาบังคับข้าไม่ได้"

ถึงอย่างไรมู่หรูเยว่ตัวจริงก็เสียชีวิตไปแล้ว นางเป็นแค่วิญญาณที่พลัดมายังดินแดนแห่งนี้โดยไม่ตั้งใจ

"วางใจเถอะ มีข้าอยู่ทั้งคน ผู้ใดกล้าแย่งชิงลูกศิษย์ของข้า" อู๋หวีลูบเคราตัวเอง พลางเอ่ยอย่างมั่นใจ

หากพวกเขารับรู้ว่ามู่หรูเยว่เป็นลูกศิษย์ของอู๋หวี อย่าว่าแต่ขโมยลูกศิษย์ของเขาเลย ผู้ใดกล้าแสดงท่าทีต้องการรับนางเป็นศิษย์บ้าง

ท่านอาจารย์อู๋หวีเป็นใครกัน? เขาไม่ใช่คนมีเหตุผล หากเขาโกรธต่อให้เป็นเจ้าสำนักชิงหยุนก็ไม่มีข้อยกเว้น

มู่หรูเยว่ได้กำไรจากการมาพบอู๋หวีในวันนี้ บัวหิมะเก้ากลีบนับเป็นสมบัติล้ำค่า ถึงแม้จะแตกต่างเพียงแค่จำนวนกลีบ แต่สรรพคุณของมันเหนือกว่าบัวหิมะแปดกลีบอยู่หลายเท่าตัว

หลังสนทนากันต่อพอเป็นพิธี มู่หรูเยว่ก็ขอตัวกลับ ระหว่างทางกลับบ้าน นางถูกพ่อบ้านตระกูลมู่ มู่เหรินกุ้ย พบเห็นเข้าพอดี

มู่เหรินกุ้ยมาจัดการธุระที่ถนนหวนหยวน และเห็นมู่หรูเยว่เดินเข้าไปในบ้านด้วยความบังเอิญ ตัวอักษรถูกเขียนไว้เพียงสองคำ 'เรือนมู่' ตั้งอยู่เหนือประตูบ้าน เปล่งประกายสีทองภายใต้แสงแดด

ช่วงที่ผ่านมามู่ชิงส่งคนออกตามหาที่อยู่ของมู่หรูเยว่จนทั่ว แต่ใครจะคาดคิดว่านางอยู่ในสถานที่ที่คาดไม่ถึงที่สุด?

ถนนหวนหยวนเป็นสถานที่แบบไหนกัน? บ้านพักที่นี่ต่อให้มีเงินทองมหาศาลก็หาซื้อไม่ได้ แม้แต่ตระกูลมู่เองก็ยังไม่สามารถเป็นเจ้าของสถานที่เงียบสงบเช่นนี้

ทันทีที่มู่เหรินกุ้ยเห็นเช่นนี้ เขาก็รีบร้อนกลับไปรายงานต่อมู่ชิง

"เจ้าว่าอย่างไรนะ?" มู่ชิงยกมือตบโต๊ะ นัยน์ตาเปล่งประกายที่อ่านไม่ออก "เหตุใดมู่หรูเยว่ถึงอยู่ที่นั่นได้? หรือว่าฝ่าบาทจะยกบ้านให้นางเป็นรางวัลสำหรับผู้ชนะการประลอง?"

ในตอนนี้ มู่ชิงสามารถคิดถึงความเป็นไปได้ออกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

"ตามข้ามา ข้าจะไปพบมู่หรูเยว่" มู่ชิงสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะออกคำสั่ง

ในตอนนั้นมู่อี้เสี่ยพลันวิ่งออกมาจากห้องด้านใน นางกอดแขนมู่ชิง ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มออดอ้อน "ท่านพ่อ ข้าอยากไปด้วย"

มู่ชิงขมวดคิ้ว จ้องมองท่าทางกระตือรือร้นของบุตรสาว "ถ้าเจ้าไป ห้ามทำให้พี่สาวเจ้าโกรธเด็ดขาด ครั้งนี้เราต้องลดตัวเกลี้ยกล่อมให้นางยอมกลับมา"

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำเขาให้มั่นใจได้ว่า ตระกูลมู่และสำนักชิงหยุนได้สานสัมพันธ์กัน

"ท่านพ่อ วางใจเถอะ เสี่ยเอ๋อร์จะเชื่อฟังทุกอย่างที่ท่านพูด ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้นัง..." เมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของมู่ชิง มู่อี้เสี่ยจึงรีบเปลี่ยนคำพูด "ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่ใหญ่โกรธ"

บทที่ 55 ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ ตอนที่6


"ไปกันเถอะ"

มู่ชิงหมุนตัวและมุ่งหน้าออกไปยังนอกคฤหาสน์ เขาจึงไม่ทันสังเกตเห็นแววตาชั่วร้ายที่ปรากฏวูบหนึ่งในนัยน์ตาของเด็กสาว

นังหญิงชั่ว มู่หรูเยว่ ทำร้ายพี่ถิงเอ๋อร์จนมีสภาพย่ำแย่ถึงเพียงนี้ นางยังมีสิทธิ์อะไรกลับมาที่ตระกูลมู่อีก? เธอย่อมไม่มีทางยอมให้นังหญิงชั่วกลับมาเหยียบตระกูลมู่โดยเด็ดขาด

ยิ่งไปกว่านั้น...

มู่อี้เสี่ยนึกถึงเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ท่าทางใสซื่อผู้นั้น ความเกลียดชังในใจที่มีต่อมู่หรูเยว่ยิ่งเพิ่มขึ้น

//////

ที่เรือนมู่ มู่หรูเยว่นอนเอามือหนุนศีรษะทอดกายบนเก้าอี้ยาวอย่างเกียจคร้าน แสงแดดจากดวงอาทิตย์ทำให้นางลืมตาไม่ขึ้น เธอจึงทำได้เพียงหรี่ตามองท้องฟ้าที่สว่างสดใส

"ชายา ชายา..."

ทันใดนั้น น้ำเสียงสดใสดังมาจากบริเวณด้านหน้า

เมื่อเธอเหลือบสายตามองไปทางต้นเสียง ก็พบว่าเย่อู๋เฉินกำลังวิ่งตรงมาหาเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูใสซื่อและประดับไปด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาใสบริสุทธิ์ดูเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข

"ชายา ท่านดู... ข้านำของมาฝากท่านด้วย!"

เย่อู๋เฉินคลายฝ่ามือออก เผยให้เห็นสร้อยคอที่ทำจากลูกปัดหยกในฝ่ามือ เขายื่นสร้อยคอให้มู่หรูเยว่ "ชายา ข้าเห็นว่าลูกปัดพวกนี้ดูสวยดี จึงนำมาร้อยเป็นสร้อยมอบเป็นของขวัญให้ท่าน ชายา... ท่านชอบหรือไม่?"

มู่หรูเยว่รู้สึกประทับใจในความคิดของเย่อู๋เฉินจึงรับสร้อยมาไว้ในมือ นางเลื่อนสายตาลงจับจ้องลูกปัดหยกเหล่านั้น

ลูกปัดพวกนี้ดูแตกต่างจากลูกปัดทั่วๆไป เนื้อหยกที่โปร่งใสเปล่งประกาย อีกทั้งยังมีพลังชีวิตอ่อนๆแผ่ออกมา

"ผลต้นอัญมณี? พวกนี้คือผลต้นอัญมณีหรือ?"

รูปลักษณ์ภายนอกของมันดูไม่ต่างจากลูกปัดทั่วๆไป แต่ความจริงแล้วมันคือผลของต้นอัญมณี

มู่หรูเยว่ดึงผลต้นอัญมณีออกจากสร้อย เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น "อู๋เฉิน เจ้าไปหาผลต้นอัญมณีมาจากที่ไหน?"

เย่อู๋เฉินกระพริบนัยน์ตากลมโต เอ่ยถามมู่หรูเยว่อย่างสงสัย "อะไรคือผลต้นอัญมณีหรือ?"

"ผลต้นอัญมณีเป็นผลไม้ที่สะสมพลังชีวิตเอาไว้ภายใน แตกต่างจากสมุนไพรทั่วๆไป โดยทั่วไปแล้วผู้ฝึกวิทยายุทธ์จะไม่กินยาสุ่มสี่สุ่มห้าเพื่อเลื่อนระดับของตัวเอง เพราะจะมีผลข้างเคียงที่กระทบต่อการฝึกฝนในอนาคต แต่ผลต้นอัญมณีนั้นแตกต่างออกไป เมื่อกินเข้าไปแล้ว ผู้ฝึกวิทยายุทธ์สามารถเลื่อนสู่ระดับถัดไปได้ทันที"

ถ้าไม่เพราะเหตุนั้น นางคงไม่ตื่นเต้นถึงเพียงนี้

หลังพูดจบ มู่หรูเยว่อดไม่ได้ต้องหัวเราะพลางสั่นศีรษะไปมา ไม่ว่านางจะอธิบายเท่าไหร่ เย่อู๋เฉินก็คงไม่มีทางเข้าใจนาง

เป็นไปดังคาดเย่อู๋เฉินกระพริบตาปริบๆจ้องมองมู่หรูเยว่อย่างงุนงง "ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผลต้นอัญมณี ข้าเจอลูกปัดพวกนี้ก่อนหน้า จึงเก็บเอาไว้ตั้งใจว่าจะมอบเป็นของขวัญแก่ว่าที่ชายา ในเมื่อท่านเป็นชายาของข้า สร้อยเส้นนี้ย่อมมอบให้ท่าน"

ภายในเงามืด ชายชุดดำที่ติดตามเย่อู๋เฉินได้ยินประโยคนั้นแทบล้มลงกับพื้น

'นายท่านของข้า... ท่านพยายามอย่างยากลำบากตามหาผลต้นอัญมณีเพื่อมอบเป็นของขวัญให้ว่าที่นายหญิง แต่ท่านกลับใช้เหตุผลแย่ๆอย่างมอบให้เป็นของขวัญแก่ว่าที่ชายาเป็นข้ออ้าง? ดูเหมือนว่าก่อนที่ท่านจะได้เจอนายหญิงตรงหน้า ท่านไม่เคยมีความคิดที่จะแต่งงานเลยด้วยซ้ำ'

'ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนนายหญิงจะยังไม่ยอมรับนายท่าน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายท่านสามารถเรียกหานางว่าชายาได้อย่างเป็นธรรมชาติถึงเพียงนี้? หากเป็นเช่นนี้​ ต่อไปตำหนักกุ่ยหวังคงจะน่าอยู่ยิ่งขึ้น...'

ในตอนนั้นเอง ร่างของใครคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจากทางหน้าบ้าน เมื่อหลี่ลู่เห็นมู่หรูเยว่ เขาก็ถอนใจออกมา ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงคับข้องใจ "นายหญิง ท่านไม่ต้องการให้ข้ารับใช้ท่านแล้วหรือ? ท่านหายตัวไปจากงานประลองและปล่อยให้ข้าตามหาท่านเสียนาน หากไม่เพราะมีคนพบร่องรอยของท่าน ข้าคงไม่สามารถตามหาท่านได้รวดเร็วถึงเพียงนี้"

7 comments:

  1. ขอบคุณมากค่ะ

    ReplyDelete
  2. สนุกมากค่า ขอบคุณไรท์มากๆนะคะ

    ReplyDelete
  3. เพิ่งเห็นว่าตั้งเวลาอัพผิด เลยโพสตอนตีหนึ่ง ฮ่าๆๆ >\\\<

    ReplyDelete
  4. อู๋เฉินนี่คือ ใสซื่อต่อหน้านางเอกจนเราเริ่มจะคล้อยตามล่ะนะ
    หลี่ลู่จะกลายเป็นสหายนางเอกไหมเนี่ย
    ขอบคุณนะคะ

    ReplyDelete
  5. ละครนี้น่าชมนัก ตลกดี 555+

    ReplyDelete
  6. ได้เหยียนจิ้งเป็นสัตว์อสูรรับใช้
    หมอชื่อดังอู๋เสียเป็นอาจารย์
    ได้ลูกแม่ทัพใหญ่หลี่ลู่เป็นเบ๊
    ได้ตานกุ่ยเป็นคู่หมั้น
    มาแป๊บเดียว หาพวกได้เพียบเลย

    ReplyDelete