บทที่28 กลายเป็นศิษย์อาจารย์ ตอนที่1
“ขอรับ ท่านอาจารย์อู๋หวี”
อี้สู่นำยาฟื้นพลังออกมาและส่งต่อให้อู๋หวีอย่างนอบน้อม
ท่าทางสงบเยือกเย็นของอู๋หวีเปลี่ยนไปกระทันหัน
ร่างกายของเขาราวกับพบความตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก
เขาใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้บิยาลูกกลอนที่อยู่ในมือออกมาเล็กน้อยเพื่อทดลองชิม
“ท่านอาจารย์อู๋หวี ยาเม็ดนี้เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?” อี้สู่ยืนอึ้ง
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
อู๋หวี๋ถอนใจออกมา วางเม็ดยาลูกกลอนลงกับโต๊ะ
ใบหน้าของเขาดูราวกับผู้อับจนหนทาง เขาเอ่ย “ระดับสรรพคุณในยาเม็ดนี้อยู่ที่ 95%”
“ท่านอาจารย์อู๋หวี ข้าน้อยไม่ทราบว่าระดับสรรพคุณหมายความว่าอย่างไร…”
อี้สู่แสดงสีหน้าสงสัย
เขารู้จักเพียงระดับการหลอมรวม แต่ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับระดับสรรพคุณมาก่อน
“ระดับสรรพคุณคือการวัดว่าสรรพคุณของสมุนไพรสามารถออกฤทธิ์เข้าสู่ร่างได้รวดเร็วเพียงใด
เป็นที่รู้กันดีว่ายาฟื้นพลังขั้นต้นเป็นยาที่นิยมใช้กันในหมู่ผู้เริ่มฝึกฝนวิทยายุทธ์
ถ้ามีระดับสรรพคุณ 80% ต้องใช้เวลาสามชั่วยามในการออกฤทธิ์
ระดับสรรพคุณ 100% หมายความว่าออกฤทธิ์ได้ทันที”
อี้สู่อ้าปากค้างอย่างตกใจ
ไม่แปลกเลยที่เหตุใดสีหน้าของอู๋หวีถึงเปลี่ยนกระทันหัน
คนผู้ที่สามารถหลอมยาที่มีแทบจะสามารถออกฤทธิ์ได้ทันทีไม่ได้หากันได้ง่ายๆ
“ข้าจะเก็บยาฟื้นพลังเม็ดนี้ไว้
และไปที่หุยชุนถังด้วยตัวเองวันพรุ่งนี้”
อู๋หวีคลี่ยิ้ม
เขาจะปล่อยคนที่มีความสามารถระดับนี้ให้หลุดมือไปได้อย่างไร?
///
ในรุ่งเช้าของวันต่อมา มู่หรูเยว่ค่อยๆลืมตาขึ้น
พ่นลมหายใจออกมา “ในที่สุดวิทยายุทธ์ของข้าก็เลื่อนสู่ระดับสองสำเร็จ
ถึงแม้พลังจะยังอ่อนด้อย แต่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าข้าไม่ใช่คนไร้ค่าอีกต่อไป”
มู่หรูเยว่หรี่ตา พลางแค่นยิ้ม นางจะช่วยเจ้าของร่างคนก่อนเอาคืนความเจ็บช้ำและถูกดูหมิ่นเหยียดหยามเป็นการตอบแทนที่ให้นางใช้ร่าง
“ตอนนี้ข้าควรไปที่หุยชุนถัง”
ตอนที่นางลุกขึ้นจากเตียง
ร่างสีดำก็พุ่งกายเข้าสู่อ้อมกอดของมู่หรูเยว่พลางถูไถศีรษะเข้าหาอย่างมีความสุข
รู้สึกถึงสัมผัสอ่อนนุ่ม
มู่หรูเยว่มีสีหน้าเข้มขึ้น “เหยียนจิ้น เจ้ารู้ความแตกต่างระหว่างชายหญิงหรือไม่?”
เหยียนจิ้นกรอกตาไปรอบๆ เอ่ยอย่างขอไปที “ข้าผู้เฒ่าเป็นแค่สัตว์อสูรจะไปรู้ได้อย่างไร”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจวนแห่งนี้เลี้ยงดูเธออย่างทารุณเกินไปจนกระทั่งร่างกายของเด็กสิบห้าปีจึงยังไม่เติบโตเต็มที่
แต่หลังจากนี้ไม่กี่ปีร่างกายของเธอต้องน่าประทับใจอย่างแน่นอน
เพียงแต่ตอนนี้ออกจะราบเรียบไปซักหน่อย….
นัยน์ตาสีเข้มทรงพลังเปล่งประกาย เหยียนจิ้นคลี่ยิ้มอย่างชั่วร้าย ‘สาวน้อย
ข้าผู้เฒ่าอยากให้เจ้าโตเร็วกว่านี้จริงๆ...’
///
กลับมาที่หุยชุนถัง
เมื่ออี้สู่เห็นเด็กสาวในชุดดำเดินทางมาถึง
นัยน์ตาของเขาก็เปล่งประกายและรีบออกมาต้อนรับ “แม่นาง ในที่สุดท่านก็มาถึง
ข้ากำลังรออยู่เลย”
“อืม” มู่หรูเยว่เอ่ยตอน
ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เธอถาม “ทั้งหมดเท่าไหร่?”
“หึหึ! แม่นาง
ท่านอาจารย์อู๋หวีของเราต้องการพบแม่นาง”
“ท่านอาจารย์อู๋หวี?”
มู่หรูเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ก่อนที่นางจะเอ่ยอะไร น้ำเสียงชราของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น “เจ้าคือเด็กสาวที่เพิ่มอายุสมุนไพรจากระดับห้าสิบปีเป็นหนึ่งร้อยปีผู้นั้น?”
“ถูกต้อง” มู่หรูเยว่เลิ่กคิ้วมองบุคคลที่เดินเข้ามาหานาง นัยน์ตาที่ไร้ซึ่งอารมณ์จ้องมองเขา พลางเอ่ย “ไม่ทราบว่าท่านต้องการพบข้าทำไม?”
อู๋หวี๋กลั้วหัวเราะ “หึหึ! สาวน้อย
ข้าไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายอะไร
ข้าเพียงต้องการสนทนากับเจ้าเป็นการส่วนตัวซักครู่หนึ่ง ได้หรือไม่?”
มู่หรูเยว่เพียงกระชับร่างสัตว์อสูรในอ้อมกอด
ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ “ตกลง”
บทที่29 กลายเป็นศิษย์อาจารย์ ตอนที่2
ภายในห้อง บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ
อี้สู่ช่วยรินน้ำชาให้คนทั้งสองก่อนจะเดินออกไปเงียบๆอย่างรู้งาน
มู่หรูเยว่จิบน้ำชาแล้ววางลงกับโต๊ะ นางจ้องมองชายชราเบื้องหน้า รอให้เขาเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา
“สาวน้อย
ข้าอยากถามให้แน่ใจอีกครั้ง เจ้าคือผู้ที่หลอมยาฟื้นพลังเม็ดนี้ขึ้นมาหรือ?” อู๋หวีคลึงมือทั้งสองข้างของตน พลางจ้องมองมู่หรูเยว่ด้วยสายตายิ้มๆ
มู่หรูเยว่เลิ่กคิ้วขึ้น เอ่ยตอบ “ถูกต้องแล้ว
ข้าเป็นคนปรุงยาฟื้นพลังเม็ดนั้นขึ้นมาเอง ยาเม็ดนั้นมีปัญหาอะไรหรือ”
“ไม่ใช่
ยาเม็ดนี้จะมีปัญหาได้อย่างไร?” อู๋หวีนัยน์ตาเป็นประกาย นางคือเด็กสาวที่เขากำลังตามหา “ยังมี...
เจ้านำสมุนไพรระดับห้าสิบปีที่เพิ่งซื้อไปนำมาขายคืนให้กับหุยชุนถัง? สมุนไพรทุกต้นของทางร้านจะถูกทำสัญลักษณ์เอาไว้
เพียงมองปราดเดียวก็รู้ทันที”
เรื่องนี้นอกเหนือจากคาดคาดหมายของมู่หรูเยว่
นางนิ่งอึ้ง คาดไม่ถึงว่าหุยชุนถังจะทำสัญลักษณ์ไว้ที่ต้นสมุนไพร
จึงได้ละเลยเรื่องนี้ไป…
“สาวน้อย ไม่ต้องกังวล
ข้าจะไม่ป่าวประกาศหรือถามว่าเจ้าทำได้อย่างไร ข้าแค่อยากยืนยันให้แน่ใจเท่านั้น”
อู๋หวีคลี่ยิ้มราวกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ‘เด็กสาวคนนี้มีพรสวรรค์ในการปรุงยาสูงส่ง
ขอเพียงได้รับการส่งเสริมเพียงเล็กน้อย นางต้องกลายเป็นนักปรุงยาที่โดดเด่น’
“เป็นเจ้า!”
ทันใดนั้น เสียงร้องก็ดังขึ้นอย่างตกใจ
อาวุโสจ้าวที่มัวแต่นิ่งเงียบ
ครุ่นคิดว่าเหตุใดน้ำเสียงของเด็กสาวฟังดูคุ้นหูยิ่งนัก
เมื่อพยายามคิดว่าเคยได้ยินเสียงของนางที่ไหนมาก่อน ภาพของเด็กสาวก็ปรากฏในความคิด
นับเป็นความโชคร้ายของมู่หรูเยว่
หากเป็นคนทั่วไปคงไม่สามารถแยกแยะตัวตนของเธอเพียงแค่ฟังจากน้ำเสียงได้
แต่อาวุโสจ้าวมีหรือจะเป็นแค่คนธรรมดา?
ยิ่งไปกว่านั้น
นับแต่เหตุการณ์ทดสอบพรสวรรค์เมื่อครั้งนั้น
อาวุโสจ้าวก็แอบช่วยท่านอาจารย์อู๋หวีสืบหาร่องรอยของเธออย่างลับๆ
น้ำเสียงและรอยยิ้มของเด็กสาวผุดอยู่ในหัวของอาวุโสจ้าวซ้ำแล้วซ้ำเล่ามีหรือที่เขาจะจำนางไม่ได้
“อาวุโสจ้าว ท่านพูดเรื่องอะไรน่ะ?” อู๋หวีรู้สึกไม่พอใจที่บทสนทนาของเขาถูกขัด
ใบหน้าเขาจึงแสดงอารมณ์ไม่น่ามอง
“ท่านอาจารย์อู๋หวียังจำยอดอัจฉริยะที่ข้าเคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้ได้หรือไม่? ยอดอัจฉริยะผู้ที่ไม่เพียงมีพรสวรรค์ระดับไร้สี
ทั้งยังมีพลังจิตใจที่แข็งแกร่งเสียจนหินทดสอบถูกทำลาย? นางคือคนผู้นั้น!”
“ว่าอย่างไรนะ?”
ท่านอาจารย์อู๋หวีไม่อาจนิ่งเฉยได้อีก
เขาผุดลุกขึ้น จ้องมองมู่หรูเยว่อย่างตกตะลึง
ครู่หนึ่งความตกตะลึงก็เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นจนยากระงับ
“สาวน้อย ข้าตามหาเจ้ามาหลายวัน
คิดไม่ถึงว่าโชคของข้าจะดีถึงขนาดคนสองคนที่ข้าตามหากลับกลายเป็นเจ้า”
“ตามหาข้า?” มู่หรูเยว่เลิ่กคิ้ว “ท่านตามหาข้าทำไม?”
“หึหึ!” อู๋หวีคลี่ยิ้ม “สาวน้อย
ข้าต้องการรับเจ้าเป็นศิษย์ของข้า”
มู่หรูเยว่ดื่มน้ำชาเข้าไปอึกใหญ่คลายความกระหาย
เธอตอบโดยไม่เงยหน้า “ข้าขอปฏิเสธ”
เธอเอ่ยตอบโดยไม่เสียเวลาคิด
สร้างความตกตะลึงให่้คนที่อยู่ในห้อง ท่านอาจารย์อู๋หวีเป็นใครกัน? เขาเป็นถึงหัวหน้านักปรุงยาแห่งสำนักชิงหยุน กระทั่งเจ้าสำนักยังต้องเกรงใจเขาหลายส่วน
บุคคลที่มีสถานะสูงส่งถึงเพียงนี้ต้องการรับศิษย์
แต่กลับถูกปฏิเสธ? หากพวกศิษย์ในสำนักชิงหยุนบังเอิญได้ยินเข้า
คงอยากบีบคอนางให้ตาย
“สาวน้อย
อย่างน้อยเจ้าควรบอกเหตุผลที่ปฏิเสธคำเสนอของข้า” อู๋หวีไม่คิดว่ามู่หรูเยว่จะตอบปฏิเสธ
เขาจึงประหลาดใจไม่น้อย
“เป็นลูกศิษย์ของท่านไม่เห็นมีประโยชน์อะไร” มู่หรูเยว่เหลือบมองเขา และเอ่ยตอบอย่างไม่รีบร้อน
ทำไมต้องมาเสียเวลากับเรื่องที่ไร้ผลประโยชน์ด้วย...?
บทที่30 กลายเป็นศิษย์อาจารย์ ตอนที่3
“ใครว่าเป็นศิษย์ของข้าไม่มีประโยชน์?
ข้าให้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการได้ ไม่ว่าจะยาหรือสถานะ
ต่อให้ตอนนี้เจ้าบุกเข้าสำนักชิงหยุนก็ไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องเจ้าแม้แต่ปลายเล็บ” อู๋หวีคลี่ยิ้มอย่างมั่นใจ
อยากได้ผลประโยชน์? ง่ายดายยิ่งนัก
เขาสามารถมอบทุกอย่างเท่าที่นางต้องการ
ตราบใดที่เขายังอยู่ต่อให้เป็นถึงบุตรสาวของเจ้าสำนักยังไม่กล้าล่วงเกินศิษย์ของเขา
มู่หรูเยว่นัยน์ตาเป็นประกาย นางมาอยู่ในดินแดนนี้เพียงลำพัง คงดีไม่น้อยหากมีไม้ใหญ่ให้พึ่งพิง
คำหว่านล้อมของชายชรานั้นยิ่งได้ฟัง ยิ่งรู้สึกว่าไม่เลว
ยิ่งไปกว่านั้นหากมีอาจารย์อย่างเขาคอยชี้แนะย่อมเป็นผลดีกับการฝึกฝนวิทยายุทธ์ของเธอเอง
“อย่างนั้น ข้ายอมตกลงก็ได้”
ยอมตกลง?
อี้สู่แทบล้มทั้งยืน อู๋หวีต้องการรับนางเป็นศิษย์ แต่นางกลับไม่เต็มใจ? รู้หรือไม่ว่าการได้เป็นศิษย์ของท่านอาจารย์อู๋หวีนับเป็นเกียรติสูงส่งกว่าเป็นองค์หญิงของแว่นแคว้นตั้งไม่รู้กี่ร้อยเท่า
นางยังกล้าแสดงท่าทางแบบนั้นอีก?
แต่อู๋หวีมีหรือจะใส่ใจ ตราบใดที่มู่หรูเยว่ยอมรับเขาเป็นอาจารย์
เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญ
“สาวน้อย
ในเมื่อเจ้ามาเป็นศิษย์ของข้า เจ้าบอกชื่อแซ่ให้รู้ได้หรือไม่?” นัยน์ตาของอู๋หวีเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ว่ากันตามจริงแล้ว
ผู้ใดบ้างไม่ต้องการผู้แข็งแกร่งสืบทอดเจตนารมณ์ของตัวเอง? อู๋หวีตั้งมาตรฐานของตัวเองไว้สูงส่งมาตลอด
มีหรือคนทั่วไปจะคู่ควรเป็นศิษย์ของเขา?
ในที่สุดเขาก็หาผู้สืบทอดได้สำเร็จ
มีหรือจะไม่ตื่นเต้น?
มู่หรูเยว่ยกมือขึ้นเปิดชุดคลุมที่สวมอยู่ออก
เผยให้เห็นใบหน้างดงามของเด็กสาวที่แม้ยังไม่เติบโตเต็มที่แต่ก็งามปานล่มเมืองเสียแล้ว
อาวุโสจ้าวถอนใจ
เด็กสาวคนนี้เป็นยอดอัจฉริยะที่เขาพบเมื่อวันก่อนจริงๆ
“ข้าคือมู่หรูเยว่
คนไร้ค่าอันดับหนึ่งแห่งแคว้นสือเยว่ผู้นั้น”
โครม!
อี้สู่ไม่ทันระวัง ล้มลงกับพื้น
ศีรษะของเขากระแทกมุมโต๊ะ เขาทำสีหน้าโง่งมราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด
คนไร้ค่าอันดับหนึ่ง…. แห่งแคว้นสือเยว่?
อย่าทำผู้อื่นหวาดกลัวได้หรือไม่? ถ้าเด็กสาวผู้นี้เป็นคนไร้ค่า
โลกนี้จะยังมีอัจฉริยะอยู่อีกหรือ? ผู้ใดยังกล้าอวดอ้างว่าอัจฉริยะอีก?
“มู่หรูเยว่?” อาวุโสจ้าวจับจ้องใบหน้างดงามอย่างตะลึงงัน พลางเอ่ยอย่างลังเล “เจ้าคือมู่หรูเยว่? ผู้หญิงที่ถูกเย่เทียนเฟิง
ศิษย์ของท่านอาจารย์เทียนหยวนยกเลิกการแต่งงานผู้นั้น? ครั้งก่อนที่ได้ยินบทสนทนาของท่านอาจารย์เทียนหยวนกับเย่เทียนเฟิงว่า
มู่หรูเยว่เป็นคนไร้ค่าไม่คู่ควรกับเขา ต่อมาเขารักใคร่ชอบพอกับมู่ถิงเอ๋อร์
มู่ถิงเอ๋อร์ผู้นั้นแม้ว่าพรสวรรค์จะเทียบเคียงไม่ได้กับลูกศิษย์สาวๆในสำนักชิงหยุน
แต่ก็ยังนับว่าความสามารถโดดเด่น ใครจะคาดคิดว่า…”
คนที่ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามมาตลอดกลับกลายเป็นยอดอัจฉริยะไร้ที่เปรียบ…
อาวุโสจ้าวคลี่ยิ้ม
ดูเหมือนว่าเรื่องบางสิ่งก็ถูกลิขิตให้เป็นเช่นนั้น... หากวันหนึ่งเย่เทียนเฟิงรู้ว่าเขาเป็นฝ่ายยกเลิกการหมั้นหมายกับยอดอัจฉริยะระดับนี้จะไม่เสียใจภายหลัง?
“ลูกศิษย์ของข้าถูกยกเลิกการหมั้น?” อู๋หวีเอ่ยอย่างโกรธจัด ขมวดคิ้ว “หมอนั่นกล้าดีถึงกับยกเลิกการหมั้นหมายศิษย์ของข้า?
คิดว่าอยู่ใต้ปีกเทียนหยวนแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือ? หมอนั่นประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว
ลูกศิษย์ของข้าดีกว่าเจ้าเด็กนั่นไม่รู้ตั้งเท่าไหร่”
อาวุโสจ้าวสั่นศีรษะ
เขารู้ว่าท่านอาจารย์อู๋หวีโกรธจัด
ดูเหมือนว่าคนทั้งสองได้ล่วงเกินท่านอาจารย์อู๋หวี ผู้ที่ไม่ควรล่วงเกินที่สุดเข้าเสียแล้ว
นั่นเพราะพวกเขาไม่รู้ว่า มู่หรูเยว่เป็นศิษย์ของท่านอาจารย์อู๋หวี
ไม่สิ
ตอนนั้นท่านอาจารย์อู๋หวียังไม่ได้รับมู่หรูเยว่เป็นศิษย์
หากรู้ว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
ต่อให้เย่เทียนเฟิงกล้ากว่านี้อีกร้อยเท่าก็ไม่มีทางกล้ากระทำเช่นนี้อย่างแน่นอน
แก้ไขครั้งล่าสุดเมื่อ 08/02/2017
ตอนลูกหมาน้อยอ้อนนางนี่น่ารัก 55555+ / เป็นลูกศิษย์ท่านอาจารย์ช่างดียิ่งนัก 55555+
ReplyDeleteเอิ่ม ผู้เฒ่าสัตว์อสูรท่านคิดอันใดอยู่
ReplyDelete