Pages

Last Modified: Saturday, October 29, 2016

หมอยาเจ้าเสน่ห์: จอมใจราชาปีศาจ บทที่ 28-30

บทที่28 กลายเป็นศิษย์อาจารย์ ตอนที่1

ขอรับ ท่านอาจารย์อู๋หวี

อี้สู่นำยาฟื้นพลังออกมาและส่งต่อให้อู๋หวีอย่างนอบน้อม

ท่าทางสงบเยือกเย็นของอู๋หวีเปลี่ยนไปกระทันหัน ร่างกายของเขาราวกับพบความตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก เขาใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้บิยาลูกกลอนที่อยู่ในมือออกมาเล็กน้อยเพื่อทดลองชิม

ท่านอาจารย์อู๋หวี ยาเม็ดนี้เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?” อี้สู่ยืนอึ้ง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

อู๋หวี๋ถอนใจออกมา วางเม็ดยาลูกกลอนลงกับโต๊ะ ใบหน้าของเขาดูราวกับผู้อับจนหนทาง เขาเอ่ย “ระดับสรรพคุณในยาเม็ดนี้อยู่ที่ 95%”

ท่านอาจารย์อู๋หวี ข้าน้อยไม่ทราบว่าระดับสรรพคุณหมายความว่าอย่างไร…”

อี้สู่แสดงสีหน้าสงสัย เขารู้จักเพียงระดับการหลอมรวม แต่ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับระดับสรรพคุณมาก่อน

ระดับสรรพคุณคือการวัดว่าสรรพคุณของสมุนไพรสามารถออกฤทธิ์เข้าสู่ร่างได้รวดเร็วเพียงใด เป็นที่รู้กันดีว่ายาฟื้นพลังขั้นต้นเป็นยาที่นิยมใช้กันในหมู่ผู้เริ่มฝึกฝนวิทยายุทธ์ ถ้ามีระดับสรรพคุณ 80% ต้องใช้เวลาสามชั่วยามในการออกฤทธิ์ ระดับสรรพคุณ 100% หมายความว่าออกฤทธิ์ได้ทันที

อี้สู่อ้าปากค้างอย่างตกใจ ไม่แปลกเลยที่เหตุใดสีหน้าของอู๋หวีถึงเปลี่ยนกระทันหัน คนผู้ที่สามารถหลอมยาที่มีแทบจะสามารถออกฤทธิ์ได้ทันทีไม่ได้หากันได้ง่ายๆ

ข้าจะเก็บยาฟื้นพลังเม็ดนี้ไว้ และไปที่หุยชุนถังด้วยตัวเองวันพรุ่งนี้

อู๋หวีคลี่ยิ้ม เขาจะปล่อยคนที่มีความสามารถระดับนี้ให้หลุดมือไปได้อย่างไร?

///

ในรุ่งเช้าของวันต่อมา มู่หรูเยว่ค่อยๆลืมตาขึ้น พ่นลมหายใจออกมา “ในที่สุดวิทยายุทธ์ของข้าก็เลื่อนสู่ระดับสองสำเร็จ ถึงแม้พลังจะยังอ่อนด้อย แต่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าข้าไม่ใช่คนไร้ค่าอีกต่อไป

มู่หรูเยว่หรี่ตา พลางแค่นยิ้ม นางจะช่วยเจ้าของร่างคนก่อนเอาคืนความเจ็บช้ำและถูกดูหมิ่นเหยียดหยามเป็นการตอบแทนที่ให้นางใช้ร่าง

ตอนนี้ข้าควรไปที่หุยชุนถัง

ตอนที่นางลุกขึ้นจากเตียง ร่างสีดำก็พุ่งกายเข้าสู่อ้อมกอดของมู่หรูเยว่พลางถูไถศีรษะเข้าหาอย่างมีความสุข

รู้สึกถึงสัมผัสอ่อนนุ่ม มู่หรูเยว่มีสีหน้าเข้มขึ้น “เหยียนจิ้น เจ้ารู้ความแตกต่างระหว่างชายหญิงหรือไม่?”

เหยียนจิ้นกรอกตาไปรอบๆ เอ่ยอย่างขอไปที “ข้าผู้เฒ่าเป็นแค่สัตว์อสูรจะไปรู้ได้อย่างไร

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจวนแห่งนี้เลี้ยงดูเธออย่างทารุณเกินไปจนกระทั่งร่างกายของเด็กสิบห้าปีจึงยังไม่เติบโตเต็มที่ แต่หลังจากนี้ไม่กี่ปีร่างกายของเธอต้องน่าประทับใจอย่างแน่นอน เพียงแต่ตอนนี้ออกจะราบเรียบไปซักหน่อย….

นัยน์ตาสีเข้มทรงพลังเปล่งประกาย เหยียนจิ้นคลี่ยิ้มอย่างชั่วร้าย ‘สาวน้อย ข้าผู้เฒ่าอยากให้เจ้าโตเร็วกว่านี้จริงๆ...

///

กลับมาที่หุยชุนถัง

เมื่ออี้สู่เห็นเด็กสาวในชุดดำเดินทางมาถึง นัยน์ตาของเขาก็เปล่งประกายและรีบออกมาต้อนรับ “แม่นาง ในที่สุดท่านก็มาถึง ข้ากำลังรออยู่เลย

อืม” มู่หรูเยว่เอ่ยตอน ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เธอถาม “ทั้งหมดเท่าไหร่?”

หึหึ! แม่นาง ท่านอาจารย์อู๋หวีของเราต้องการพบแม่นาง

ท่านอาจารย์อู๋หวี?”

มู่หรูเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่นางจะเอ่ยอะไร น้ำเสียงชราของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น “เจ้าคือเด็กสาวที่เพิ่มอายุสมุนไพรจากระดับห้าสิบปีเป็นหนึ่งร้อยปีผู้นั้น?”

ถูกต้อง” มู่หรูเยว่เลิ่กคิ้วมองบุคคลที่เดินเข้ามาหานาง นัยน์ตาที่ไร้ซึ่งอารมณ์จ้องมองเขา พลางเอ่ย “ไม่ทราบว่าท่านต้องการพบข้าทำไม?”

อู๋หวี๋กลั้วหัวเราะ “หึหึ! สาวน้อย ข้าไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายอะไร ข้าเพียงต้องการสนทนากับเจ้าเป็นการส่วนตัวซักครู่หนึ่ง ได้หรือไม่?”

มู่หรูเยว่เพียงกระชับร่างสัตว์อสูรในอ้อมกอด ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ “ตกลง

บทที่29 กลายเป็นศิษย์อาจารย์ ตอนที่2

ภายในห้อง บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ

อี้สู่ช่วยรินน้ำชาให้คนทั้งสองก่อนจะเดินออกไปเงียบๆอย่างรู้งาน

มู่หรูเยว่จิบน้ำชาแล้ววางลงกับโต๊ะ นางจ้องมองชายชราเบื้องหน้า รอให้เขาเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา

สาวน้อย ข้าอยากถามให้แน่ใจอีกครั้ง เจ้าคือผู้ที่หลอมยาฟื้นพลังเม็ดนี้ขึ้นมาหรือ?” อู๋หวีคลึงมือทั้งสองข้างของตน พลางจ้องมองมู่หรูเยว่ด้วยสายตายิ้มๆ

มู่หรูเยว่เลิ่กคิ้วขึ้น เอ่ยตอบ “ถูกต้องแล้ว ข้าเป็นคนปรุงยาฟื้นพลังเม็ดนั้นขึ้นมาเอง ยาเม็ดนั้นมีปัญหาอะไรหรือ

ไม่ใช่ ยาเม็ดนี้จะมีปัญหาได้อย่างไร?” อู๋หวีนัยน์ตาเป็นประกาย นางคือเด็กสาวที่เขากำลังตามหา “ยังมี... เจ้านำสมุนไพรระดับห้าสิบปีที่เพิ่งซื้อไปนำมาขายคืนให้กับหุยชุนถังสมุนไพรทุกต้นของทางร้านจะถูกทำสัญลักษณ์เอาไว้ เพียงมองปราดเดียวก็รู้ทันที

เรื่องนี้นอกเหนือจากคาดคาดหมายของมู่หรูเยว่

นางนิ่งอึ้ง คาดไม่ถึงว่าหุยชุนถังจะทำสัญลักษณ์ไว้ที่ต้นสมุนไพร จึงได้ละเลยเรื่องนี้ไป

สาวน้อย ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ป่าวประกาศหรือถามว่าเจ้าทำได้อย่างไร ข้าแค่อยากยืนยันให้แน่ใจเท่านั้น

อู๋หวีคลี่ยิ้มราวกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ‘เด็กสาวคนนี้มีพรสวรรค์ในการปรุงยาสูงส่ง ขอเพียงได้รับการส่งเสริมเพียงเล็กน้อย นางต้องกลายเป็นนักปรุงยาที่โดดเด่น

เป็นเจ้า!

ทันใดนั้น เสียงร้องก็ดังขึ้นอย่างตกใจ

อาวุโสจ้าวที่มัวแต่นิ่งเงียบ ครุ่นคิดว่าเหตุใดน้ำเสียงของเด็กสาวฟังดูคุ้นหูยิ่งนัก เมื่อพยายามคิดว่าเคยได้ยินเสียงของนางที่ไหนมาก่อน ภาพของเด็กสาวก็ปรากฏในความคิด

นับเป็นความโชคร้ายของมู่หรูเยว่ หากเป็นคนทั่วไปคงไม่สามารถแยกแยะตัวตนของเธอเพียงแค่ฟังจากน้ำเสียงได้ แต่อาวุโสจ้าวมีหรือจะเป็นแค่คนธรรมดา?

ยิ่งไปกว่านั้น นับแต่เหตุการณ์ทดสอบพรสวรรค์เมื่อครั้งนั้น อาวุโสจ้าวก็แอบช่วยท่านอาจารย์อู๋หวีสืบหาร่องรอยของเธออย่างลับๆ น้ำเสียงและรอยยิ้มของเด็กสาวผุดอยู่ในหัวของอาวุโสจ้าวซ้ำแล้วซ้ำเล่ามีหรือที่เขาจะจำนางไม่ได้

อาวุโสจ้าว ท่านพูดเรื่องอะไรน่ะ?” อู๋หวีรู้สึกไม่พอใจที่บทสนทนาของเขาถูกขัด ใบหน้าเขาจึงแสดงอารมณ์ไม่น่ามอง

ท่านอาจารย์อู๋หวียังจำยอดอัจฉริยะที่ข้าเคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้ได้หรือไม่ยอดอัจฉริยะผู้ที่ไม่เพียงมีพรสวรรค์ระดับไร้สี ทั้งยังมีพลังจิตใจที่แข็งแกร่งเสียจนหินทดสอบถูกทำลายนางคือคนผู้นั้น!

ว่าอย่างไรนะ?”

ท่านอาจารย์อู๋หวีไม่อาจนิ่งเฉยได้อีก เขาผุดลุกขึ้น จ้องมองมู่หรูเยว่อย่างตกตะลึง ครู่หนึ่งความตกตะลึงก็เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นจนยากระงับ

สาวน้อย ข้าตามหาเจ้ามาหลายวัน คิดไม่ถึงว่าโชคของข้าจะดีถึงขนาดคนสองคนที่ข้าตามหากลับกลายเป็นเจ้า

ตามหาข้า?” มู่หรูเยว่เลิ่กคิ้ว “ท่านตามหาข้าทำไม?”

หึหึ!” อู๋หวีคลี่ยิ้ม “สาวน้อย ข้าต้องการรับเจ้าเป็นศิษย์ของข้า

มู่หรูเยว่ดื่มน้ำชาเข้าไปอึกใหญ่คลายความกระหาย เธอตอบโดยไม่เงยหน้า “ข้าขอปฏิเสธ

เธอเอ่ยตอบโดยไม่เสียเวลาคิด สร้างความตกตะลึงให่้คนที่อยู่ในห้อง ท่านอาจารย์อู๋หวีเป็นใครกันเขาเป็นถึงหัวหน้านักปรุงยาแห่งสำนักชิงหยุน กระทั่งเจ้าสำนักยังต้องเกรงใจเขาหลายส่วน

บุคคลที่มีสถานะสูงส่งถึงเพียงนี้ต้องการรับศิษย์ แต่กลับถูกปฏิเสธหากพวกศิษย์ในสำนักชิงหยุนบังเอิญได้ยินเข้า คงอยากบีบคอนางให้ตาย

สาวน้อย อย่างน้อยเจ้าควรบอกเหตุผลที่ปฏิเสธคำเสนอของข้า” อู๋หวีไม่คิดว่ามู่หรูเยว่จะตอบปฏิเสธ เขาจึงประหลาดใจไม่น้อย

เป็นลูกศิษย์ของท่านไม่เห็นมีประโยชน์อะไร” มู่หรูเยว่เหลือบมองเขา และเอ่ยตอบอย่างไม่รีบร้อน

ทำไมต้องมาเสียเวลากับเรื่องที่ไร้ผลประโยชน์ด้วย...?

บทที่30 กลายเป็นศิษย์อาจารย์ ตอนที่3


ใครว่าเป็นศิษย์ของข้าไม่มีประโยชน์? ข้าให้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการได้ ไม่ว่าจะยาหรือสถานะ ต่อให้ตอนนี้เจ้าบุกเข้าสำนักชิงหยุนก็ไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องเจ้าแม้แต่ปลายเล็บ” อู๋หวีคลี่ยิ้มอย่างมั่นใจ

อยากได้ผลประโยชน์? ง่ายดายยิ่งนัก เขาสามารถมอบทุกอย่างเท่าที่นางต้องการ ตราบใดที่เขายังอยู่ต่อให้เป็นถึงบุตรสาวของเจ้าสำนักยังไม่กล้าล่วงเกินศิษย์ของเขา

มู่หรูเยว่นัยน์ตาเป็นประกาย นางมาอยู่ในดินแดนนี้เพียงลำพัง คงดีไม่น้อยหากมีไม้ใหญ่ให้พึ่งพิง คำหว่านล้อมของชายชรานั้นยิ่งได้ฟัง ยิ่งรู้สึกว่าไม่เลว ยิ่งไปกว่านั้นหากมีอาจารย์อย่างเขาคอยชี้แนะย่อมเป็นผลดีกับการฝึกฝนวิทยายุทธ์ของเธอเอง

อย่างนั้น ข้ายอมตกลงก็ได้

ยอมตกลง?

อี้สู่แทบล้มทั้งยืน อู๋หวีต้องการรับนางเป็นศิษย์ แต่นางกลับไม่เต็มใจ? รู้หรือไม่ว่าการได้เป็นศิษย์ของท่านอาจารย์อู๋หวีนับเป็นเกียรติสูงส่งกว่าเป็นองค์หญิงของแว่นแคว้นตั้งไม่รู้กี่ร้อยเท่า

นางยังกล้าแสดงท่าทางแบบนั้นอีก?

แต่อู๋หวีมีหรือจะใส่ใจ ตราบใดที่มู่หรูเยว่ยอมรับเขาเป็นอาจารย์ เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญ

สาวน้อย ในเมื่อเจ้ามาเป็นศิษย์ของข้า เจ้าบอกชื่อแซ่ให้รู้ได้หรือไม่?” นัยน์ตาของอู๋หวีเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ว่ากันตามจริงแล้ว ผู้ใดบ้างไม่ต้องการผู้แข็งแกร่งสืบทอดเจตนารมณ์ของตัวเองอู๋หวีตั้งมาตรฐานของตัวเองไว้สูงส่งมาตลอด มีหรือคนทั่วไปจะคู่ควรเป็นศิษย์ของเขา?

ในที่สุดเขาก็หาผู้สืบทอดได้สำเร็จ มีหรือจะไม่ตื่นเต้น?

มู่หรูเยว่ยกมือขึ้นเปิดชุดคลุมที่สวมอยู่ออก เผยให้เห็นใบหน้างดงามของเด็กสาวที่แม้ยังไม่เติบโตเต็มที่แต่ก็งามปานล่มเมืองเสียแล้ว

อาวุโสจ้าวถอนใจ เด็กสาวคนนี้เป็นยอดอัจฉริยะที่เขาพบเมื่อวันก่อนจริงๆ

ข้าคือมู่หรูเยว่ คนไร้ค่าอันดับหนึ่งแห่งแคว้นสือเยว่ผู้นั้น

โครม!

อี้สู่ไม่ทันระวัง ล้มลงกับพื้น ศีรษะของเขากระแทกมุมโต๊ะ เขาทำสีหน้าโง่งมราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด

คนไร้ค่าอันดับหนึ่ง…. แห่งแคว้นสือเยว่?

อย่าทำผู้อื่นหวาดกลัวได้หรือไม่? ถ้าเด็กสาวผู้นี้เป็นคนไร้ค่า โลกนี้จะยังมีอัจฉริยะอยู่อีกหรือ? ผู้ใดยังกล้าอวดอ้างว่าอัจฉริยะอีก?

มู่หรูเยว่?” อาวุโสจ้าวจับจ้องใบหน้างดงามอย่างตะลึงงัน พลางเอ่ยอย่างลังเล เจ้าคือมู่หรูเยว่? ผู้หญิงที่ถูกเย่เทียนเฟิง ศิษย์ของท่านอาจารย์เทียนหยวนยกเลิกการแต่งงานผู้นั้น? ครั้งก่อนที่ได้ยินบทสนทนาของท่านอาจารย์เทียนหยวนกับเย่เทียนเฟิงว่า มู่หรูเยว่เป็นคนไร้ค่าไม่คู่ควรกับเขา ต่อมาเขารักใคร่ชอบพอกับมู่ถิงเอ๋อร์ มู่ถิงเอ๋อร์ผู้นั้นแม้ว่าพรสวรรค์จะเทียบเคียงไม่ได้กับลูกศิษย์สาวๆในสำนักชิงหยุน แต่ก็ยังนับว่าความสามารถโดดเด่น ใครจะคาดคิดว่า…”

คนที่ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามมาตลอดกลับกลายเป็นยอดอัจฉริยะไร้ที่เปรียบ

อาวุโสจ้าวคลี่ยิ้ม ดูเหมือนว่าเรื่องบางสิ่งก็ถูกลิขิตให้เป็นเช่นนั้น... หากวันหนึ่งเย่เทียนเฟิงรู้ว่าเขาเป็นฝ่ายยกเลิกการหมั้นหมายกับยอดอัจฉริยะระดับนี้จะไม่เสียใจภายหลัง?

ลูกศิษย์ของข้าถูกยกเลิกการหมั้น?” อู๋หวีเอ่ยอย่างโกรธจัด ขมวดคิ้ว หมอนั่นกล้าดีถึงกับยกเลิกการหมั้นหมายศิษย์ของข้า? คิดว่าอยู่ใต้ปีกเทียนหยวนแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือ? หมอนั่นประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว ลูกศิษย์ของข้าดีกว่าเจ้าเด็กนั่นไม่รู้ตั้งเท่าไหร่

อาวุโสจ้าวสั่นศีรษะ เขารู้ว่าท่านอาจารย์อู๋หวีโกรธจัด ดูเหมือนว่าคนทั้งสองได้ล่วงเกินท่านอาจารย์อู๋หวี ผู้ที่ไม่ควรล่วงเกินที่สุดเข้าเสียแล้ว

นั่นเพราะพวกเขาไม่รู้ว่า มู่หรูเยว่เป็นศิษย์ของท่านอาจารย์อู๋หวี

ไม่สิ ตอนนั้นท่านอาจารย์อู๋หวียังไม่ได้รับมู่หรูเยว่เป็นศิษย์ หากรู้ว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ต่อให้เย่เทียนเฟิงกล้ากว่านี้อีกร้อยเท่าก็ไม่มีทางกล้ากระทำเช่นนี้อย่างแน่นอน


แก้ไขครั้งล่าสุดเมื่อ 08/02/2017

2 comments:

  1. ตอนลูกหมาน้อยอ้อนนางนี่น่ารัก 55555+ / เป็นลูกศิษย์ท่านอาจารย์ช่างดียิ่งนัก 55555+

    ReplyDelete
  2. เอิ่ม ผู้เฒ่าสัตว์อสูรท่านคิดอันใดอยู่

    ReplyDelete