บทที่ 135 โทสะของเย่อู๋เฉิน ตอนที่2
เขาจ้องมองใบหน้างดงามที่บัดนี้เป็นสีแดงเรื่อ เย่อู๋เฉินรู้สึกราวกับมีเพลิงขุมหนึ่งอยู่ในคอ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “มู่เอ๋อร์ หากเจ้าไม่เอ่ยปากว่าจะแต่งงานกับข้า หรือยอมมอบกายให้ข้าแล้วล่ะก็ ข้าไม่มีทางทำอะไรเจ้าเป็นอันขาด”
แม้ว่ายามนี้เขาแทบจะควบคุมความต้องการของตัวเองไม่ไหว แต่เพื่อไม่ให้นางต้องมาเสียใจและไม่สบายใจในภายหลังแล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝืนทนต่อไป
“อู๋เฉิน...” มู่หรูเยว่เงยศีรษะขึ้นเล็กน้อยจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรที่อยู่ตรงหน้า นางรู้สึกอยากใกล้ชิดเขามากกว่านี้ เพื่อบรรเทาความรุ่มร้อนในร่างกาย
เย่อู๋เฉินก้มศีรษะลงจุมพิตยังริมฝีปากที่เผยอออกคู่นั้น ตักตวงความหอมหวานจากเด็กสาวอย่างอ่อนโยน ขณะเดียวกันนั้นเอง มือข้างขวาของเขาสัมผัสบนแผ่นหลังของมู่หรูเยว่ ปราณเย็นจัดสายหนึ่งจากฝ่ามือของเขาค่อยๆส่งเข้าไปในร่างกายของมู่หรูเยว่
ภายใต้ยามราตรีของเรือนมู่ หญิงสาวชุดดำที่มือเท้าถูกมัดทิ้งไว้กับพื้นนั้นจ้องมองบานประตูที่ปิดสนิทด้วยสีหน้าพรั่นพรึง
นายท่านมาแล้ว นายท่านมาถึงแล้ว ครานี้นางจบสิ้นแล้วจริงๆ...
วิธีลงโทษของนายท่านนางย่อมรู้ดียิ่งกว่าใคร ความผิดที่นางกระทำเรื่องเช่นนี้ เกรงว่าแม้แต่ทัณฑ์ทรมาณของตำหนักกุ่ยก็คงไม่สามารถคลายโทสะในใจของนายท่านลง
เตี๋ยอีรู้สึกกลัวจนร่างบอบบางของนางสั่นเทา นางขบริมฝีปากแน่น ใบหน้าภายใต้หน้ากากดำนั้นซีดลงเล็กน้อย
นางแค่หวังว่านายท่านจะเห็นแก่สิ่งที่นางกระทำไปเพื่อตำหนักกุ่ย ยอมให้นางตายเร็วขึ้นสักนิดก็ยังดี...
ค่ำคืนหนึ่งผ่านไปโดยมิได้หลับไหล
เมื่อดวงตะวันเริ่มทอแสง มู่หรูเยว่ลืมตาขึ้นและพบว่าร่างของนางถูกมือทั้งสองโอบไว้แน่นจากด้านหลัง เมื่อหวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน หัวใจพลันตื่นตระหนก ไม่ทันได้มองว่าผู้ใดกอดนางอยู่ก็เหวี่ยงหมัดออกไปครั้งหนึ่ง
เสียงโอดครวญดังขึ้นข้างใบหูข้างนาง หลังจากนั้นก็ตามด้วยเสียงคำรามต่ำๆของชายหนุ่ม “มู่หรูเยว่ เจ้าคิดจะฆ่าสวามีเจ้าหรือ?”
“อู๋เฉิน?” มู่หรูเยว่ตะลึงไปครู่หนึ่ง หันมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอย่างงุนงง “อู๋เฉิน ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร? ข้าจำได้ว่าเมื่อคืน...”
เย่อู๋เฉินไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งคืน ยิ่งกว่านั้นยังใช้พลังปราณประคับประคองร่างกายของนางตลอด จึงทำให้สีหน้าของเขาในยามนี้จึงย่ำแย่ ทั้งซีดขาวและอ่อนแอ อย่างไรก็ตามหากเป็นคนทั่วไปฝืนใช้พลังปราณตลอดทั้งคืนป่านนี้คงสลบไปนานแล้ว
“เมื่อคืน เจ้าต้องฤทธิ์หญ้าคะนึงหา เคราะห์ดีที่สวามีเจ้ารู้สึกไม่สบายใจ นึกอยากมาตรวจดูให้แน่ใจอีกครั้งจึงได้พบเจ้าในสภาพแบบนั้น”
มู่หรูเยว่รีบกระชับสาบเสื้อของตนเอง นางตวัดมองเขาพลางเอ่ย ”ท่านไม่ได้ทำอะไรข้าใช่หรือไม่?”
เย่อู๋เฉินเมื่อได้เห็นท่าทีของอีกฝ่ายแล้ว ยิ่งอดไม่ได้คลี่ยิ้มชั่วร้ายออกมา “ชายา เจ้าจำไม่ได้หรือว่าเมื่อคืนเจ้าโผมาในอ้อมกอดข้าอย่างไร? ในเมื่อเป็นครั้งแรกที่ชายาเสนอตัวก่อนทั้งที สวามีอย่างข้าจะไม่รับไว้ได้อย่างไร?”
“เย่อู๋เฉิน!” สีหน้าของมู่หรูเยว่เปลี่ยนกระทันหัน นางจดจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้อย่างเลือนลาง เป็นไปได้หรือไม่ว่านางกดชายหนุ่มผู้นี้ลงกับเตียงและสวาปามจนเต็มคราบ?
“พวกเราสองคนต่างก็ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย เจ้าเชื่อจริงหรือว่ามีเรื่องอันใดเกิดขึ้น?” เย่อู๋เฉินกระตุกยิ้ม พลันรู้สึกว่าการหยอกเย้าเด็กสาวผู้นี้ไม่เลวเลยจริงๆ “ความสามารถของข้ามีความพิเศษอยู่เล็กน้อย ภายนอกแม้ดูคล้ายธาตุมืด แต่แฝงด้วยพลังเย็นอยู่ภายใน ดังนั้น เมื่อคืนสวามีเจ้าใช้พลังปราณช่วยบรรเทาฤทธิ์ของหญ้าคะนึงหา เพียงแต่ฤทธิ์ของมันรุนแรงเกินไป ข้าต้องใช้เวลาทั้งคืนจึงจะสามารถสลายฤทธิ์ของมันจนหมด”
“อู๋เฉิน…”
มู่หรูเยว่รู้สึกประทับใจเล็กน้อย ชายผู้นี้จะฉวยโอกาสครอบครองนางเลยก็ได้ แต่เขาไม่ทำ กลับเลือกที่จะใช้วิธีอื่นช่วยเหลือนางแทน
“อู๋เฉิน ท่านมันโง่เง่า”
นางหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ ถึงอย่างไรชายผู้นี้ก็ยังโง่เง่าอยู่ดี...
posted from Bloggeroid
อู้วววววววว พระเอกมากๆๆๆๆๆ ถ้าเป็นพระเอกไทยเนี่ยนะ ไม่รอดแน่แล้วนางเอกเรา 5555
ReplyDeleteแงงงงงง อู๋เฉินน่ารักมากกก
ReplyDeleteแมนมากอ่ะ น่าร๊ากกก
ReplyDeleteขอบคุณจ้าไรท์
ReplyDeleteรักกก..อู๋เฉินที่สุด..ใจหล่อม๊วกกกก
ReplyDeleteได้ใจไปเต็มๆ
ReplyDeleteน่ารักอ่ะอู่เฉิน
ReplyDeleteหมดกัน ไม่มีการ.......... แอดเอาตอนต่อไปมาเลยค่ะ จะดูอีชุดดำ ฉากนี้ผิดหวัง พระเอ๊กพระเอก........
ReplyDeleteแล้วแบบนี้จะไม่ให้รักอู๋เฉินได้ยังไง
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteแหมมมม... น่ารักอะ ^^
ReplyDeleteปูเสื่อรอตอนต่อไป
ReplyDeleteอู๋เฉินโง่เง่าาา
ReplyDeleteผู้ชายแบบนี้ หาได้ที่ไหนอีก
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
ให้ท่านหมดเลยทั้งตัวเเละจายยยยยยยยยย
ReplyDeleteอู๋เฉินน่ารัก
ReplyDeleteคือเขาใจฟีลลิ่งไหม ถ้าได้กันก็โอเค แต่เจอแบบนี้แล้วแบบ... อู๋เฉินน่ารักมากกกก ทำให้เห็นมากขึ้นอ่ะว่านางรักเยวเย่วมากแค่ไหน ปลื้มปิติที่สุด!! ถ้าเป็นพล็อตนิยายตลาดเนี่ยได้กันไปแล้ววว
ReplyDeleteงื้ออออออออ
ReplyDeleteอ้าว เซ็งเลย สรุปว่านางอยากกินชายแอ๊บละดิ
ReplyDeleteอู๋เฉิน ข้าโง่เง่ากับเจ้าคนเดียว วะฮะฮะฮา
ReplyDeleteสวามีดูแลเจ้าจนหมดแรงแล้ว ชายาต้องดูแลสวามีตอบแทนด้วยน้า อิอิ น่ารักที่สุด แล้วอย่าลืมจัดการนังเตี้ยนั่นด้วยนะเออ ฮรึ่มๆ
ReplyDeleteแบบนี้สิคะพระเอก ลองเป็นเรื่องอื่นสิคะ
ReplyDeleteคงมีแต่ผัวนางเอก ไม่มีหรอกค่ะพระเอกน่ะ หึ!
ขอบคุณนะคะ รออ่านน้าาา สู้ๆค่ะ
ReplyDeleteตั้งหน้าตั้งตารออยู่นะคร้าาา
ReplyDeleteท่านเหยียนจิ้นของข้าน้อยช่างน่าสงสารยิ่งนัก โอ๋ๆๆๆๆ
ReplyDeleteอืมเขายังไม่ได้กันนนนน55555
ReplyDeleteขอบคุณคะ
ReplyDeleteแง๊ววว ค้างงง รอจ้าา
ReplyDeleteอย่าเพิ่งหวานกัน ไปจัดการนังเตียอีก่อนนนนน
ReplyDeleteเฉินเฉินช่างเป็นว่าที่สามีที่ดี
ReplyDeleteหวังว่าจะเมตตาต่อเตียอีบ้างสักเล็กน้อย
เอิ่มม ลุ้นแทบตายให้ได้กัน555 สุภาพบุรุษมว๊ากก
ReplyDeleteเอิ่มม ลุ้นแทบตายให้ได้กัน555 สุภาพบุรุษมว๊ากก
ReplyDeleteโอ๊ย รถอ้อยควำ่หวานกระจาย
ReplyDeleteโอ๊ย เฉินเฉิน จะแสนดีไปถึงไหนนนนน😍😍
ReplyDelete