Pages

Last Modified: Tuesday, February 14, 2017

หมอยาเจ้าเสน่ห์: จอมใจราชาปีศาจ บทที่ 134

บทที่ 134 โทสะของเย่อู๋เฉิน ตอนที่1


เหยียนจิ้นถอนใจออกมาแผ่วเบา ในขณะที่เขาหมุนตัวกำลังจะก้าวออกจากห้องนั้น พลันเห็นมู่หรูเยว่ใช้กรรไกรอันหนึ่งปักลงที่ต้นขาของนางอย่างรุนแรง

เลือดสาดกระเซ็นจากต้นขา ย้อมกระโปรงของนางเป็นสีแดง

“สาวน้อย เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ?” ใบหน้าหล่อเหลาของเหยียนจิ้นเปลี่ยนกระทันหัน ความเกลียดแค้นที่มีต่อเตี๋ยอีในใจของเขาพุ่งถึงขีดจำกัด หากไม่เป็นเพราะกังวลใจเรื่องของมู่หรูเยว่อยู่ล่ะก็ เขาคงสับร่างหญิงชั่วช้านั่นออกเป็นพันๆชิ้นไปแล้ว!

มู่หรูเยว่หลับตาลง ไม่เอ่ยอะไรต่อ มีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้นที่ช่วยให้นางยังประคองสติต่อไปได้

เหยียนจิ้นรู้สึกหัวใจสั่นสะท้าน เขาเดินไปหาเด็กสาวที่อยู่บนเตียง ยิ่งได้เห็นรอยเลือดบนร่างของนาง หัวใจเขายิ่งเจ็บปวด

ถึงแม้เขาจะไม่มีความรู้สึกลึกซึ้งใดๆต่อมู่หรูเยว่ แต่หลังจากอยู่ด้วยกันนานวัน เขาก็มองอีกฝ่ายเสมือนคนในครอบครัวคนหนึ่ง ครอบครัวเพียงคนเดียวของเขาบนโลกใบนี้...

“สาวน้อย ข้าขอโทษ”

เหยียนจิ้นค่อยๆหลับตาลง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว ใบหน้าหล่อเหลาเผด็จการของเขาในยามนี้ดูมุ่งมั่นอย่างมาก เขาเอ่ยอย่างอับจนหนทาง “ถึงเจ้าจะเกลียดข้า ข้าก็ไม่อาจทนเห็นเจ้าใช้วิธีทำร้ายตัวเองเช่นนี้ต้านทานฤทธิ์ของหญ้าคะนึงหา ต่อให้เจ้าฝืนทำร้ายตัวเองต่อไปก็ไร้ประโยชน์”

เมื่อเห็นการกระทำของเหยียนจิ้น สีหน้าแดงเรื่อของมู่หรูเยว่พลันเปลี่ยนกระทันหัน นางใช้เรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายตะโกนออกมา “เหยียนจิ้น ออกไปให้พ้น!”

“สาวน้อย หลังเจ้าฟื้นคืนสติแล้ว ข้าผู้เฒ่ายอมรับการลงโทษจากเจ้า”

ประกายตาของมู่หรูเยว่ค่อยๆหม่นแสง แต่นางยังต่อต้านอย่างสุดกำลัง ในขณะที่นางกำลังจะถึงขีดจำกัดนั้น ร่างเงาสีม่วงก็โผล่พรวดเข้ามาจากด้านนอก

โครม! เขาฟาดเหยียนจิ้นจนหมดสติ

ชั่วขณะนั้น มู่หรูเยว่จ้องมองนัยน์ตาทั้งสองที่แฝงด้วยความกังวล...

“มู่เอ๋อร์!” เย่อู๋เฉินเคลื่อนกายอย่างรวดเร็วดึงร่างของมู่หรูเยว่เข้าสู่อ้อมกอด หลังจากที่เขาเห็นรอยเลือดบนเสื้อผ้าของนาง นัยน์ตาของเขาก็เปล่งประกายอาฆาตวูบหนึ่ง “มู่เอ๋อร์ ข้าขอโทษที่ข้ามาช้า มู่เอ๋อร์…”

“อู๋เฉิน ข้าร้อนเหลือเกิน…”

มู่หรูเยว่กอดร่างของเย่อู๋เฉินแน่น สัมผัสเย็นสบายจากร่างกายของเขาทำให้นางอดไม่ได้แนบกายเข้าหาเขามากยิ่งขึ้น นัยน์ตาของนางพร่ามัว มีเพียงความรู้สึกร้อนรุ่มในร่างกายที่ทำให้นางอึดอัดยิ่งนัก

“ข้าอึดอัดเหลือเกิน…”

คิ้วของนางขมวดหากันเล็กน้อย นางยกมือขึ้นฉีกทิ้งเสื้อผ้าของนางออกมา เผยเอี๊ยมตัวในและผิวกายขาวละเอียดของนางออกมา เย่อู๋เฉินที่เห็นภาพนั้นพลันรู้สึกน้ำลายแห้งเหือดขึ้นมา

“มู่เอ๋อร์ เจ้าต้องเสียใจแน่ ข้าไม่อยากฉวยโอกาสล่วงเกินเจ้าในสภาพเช่นนี้”

“อู๋เฉิน...”

มู่หรูเยว่ขยับกายของนางทาบทับร่างของเย่อู๋เฉินพลางกดร่างเขาลงกับเตียง สีหน้าของนางในยามนี้เป็นสีแดงก่ำ นางก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเย่อู๋เฉิน...

ริมฝีปากของชายหนุ่มเย็นสบาย ทำให้นางรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นางยังต้องการมากกว่านี้…

“มู่เอ๋อร์!”

เย่อู๋เฉินขบกรามแน่น หญิงสาวผู้นี้ขยับกายไปทั่วร่างของเขา กระตุ้นความต้องการของร่างกายขึ้นมา แต่เขากลับไม่ต้องการครอบครองร่างของนางในยามที่สติกำลังพร่ามัว

“มู่เอ๋อร์ เจ้าฟังข้าก่อน” เย่อู๋เฉินกอดร่างเด็กสาวไว้แน่น เขาลุกขึ้นจากเตียงและปล่อยให้นางนั่งอยู่บนตัก ความรู้สึกร้อนราวไฟลวกที่ต้นขาทำให้เขาต้องฝืนข่มความต้องการของตนให้สงบลง

มีหญิงในดวงใจอยู่ในอ้อมกอดเช่นนี้เขาจะนิ่งเฉยดุจภูเขาไท่ซานได้อย่างไร? ถึงอย่างนั้นเย่อู๋เฉินก็รู้ดีว่าสติสัมปชัญญะของมู่หรูเยว่ในขณะนี้พร่ามัว หากเขาโอนอ่อนตามใจนางตอนนี้ หลังคืนสติขึ้นมานางต้องรู้สึกเสียใจเป็นแน่

เขาไม่ต้องการทำให้นางเสียใจ

-------
เกิดเป็นเหยียนจิ้นนี่บทจะหล่อทีไรโดนขัดคอมโบทุกทีสิน่า...
posted from Bloggeroid

31 comments:

  1. ค้างสุดดดดอ่ะ ขออีกหน่อยได้มั้ย

    ReplyDelete
  2. ค้างสุดดดดอ่ะ ขออีกหน่อยได้มั้ย

    ReplyDelete
  3. มาต่อเร็วๆนะคะค้างสุดๆๆๆๆ

    ReplyDelete
  4. มาต่อเร็วๆนะคะค้างสุดๆๆๆๆ

    ReplyDelete
  5. สงสารเหยียนจิ้นนน

    ReplyDelete
  6. แอบสงสารเหยียนจิ้นนะ 555+ แต่เห็นเป็นคนในครอบครัว ก็สมควรไปตามพระเอกมาสิยะ ไม่ใช่จะสอดตัวเองเข้าไปแทน ว่าแต่~~ พระเอกรู้ได้ไงล่ะเนี่ย คิดว่าคืนนี้พระเอกจะไม่กลับมาแล้วซะอีก แล้วนี่นังตัวร้ายนั่นเป็นไงนะ?

    ReplyDelete
  7. ค้าง สอยลงทีต่อๆค่ะ

    ReplyDelete
  8. ไรท์ อย่าทำอย่างนี้ ค้างแรงมาก มาต่อเร็วๆ ค่ะ พลีส เขาจะกินกันแล้ว วันนี้วาเลนไทน์ด้วย อิอิ ฟินอ่ะ

    ReplyDelete
  9. เฉินๆสู้ๆน้า ต้องพาหรูเย่วผ่านไปให้ได้

    ReplyDelete
  10. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  11. สงสารเหยียนจิ้นและค้างมากกกกครา
    มาต่อเร็วๆๆน่ะครา

    ReplyDelete
  12. สงสารเหยีบนจิ้น แต่ก็สงสารเย่อู่เฉินด้วย สุดท้ายเตียอี่ตายแน่ๆ บอกเลย

    ReplyDelete
  13. เหยียนจิ้น ทำไมเจ้าช่างกากจุง555555

    ReplyDelete
  14. สงสารเหยียนจิ้นตลอด 555555

    ReplyDelete
  15. สงสารท่านผู้เฒ่า
    หมั่นไส้อู่เฉิน

    ReplyDelete
  16. อย่าทิ้งเค้าไว้บนยอดไม้ มันค้างงงงงงงง

    ReplyDelete
    Replies
    1. เลิกเรียนสัญญาว่าจะไปจิกคนพรูฟให้เช็คต่ออีกตอนค่ะ หายแซ๊บไปอยู่สนามบาสแล้ว T^T

      Delete
  17. กี่ครั้งแล้วที่เหยียนจิ้นโดนแบบนี้้้ 5555555555555555

    ReplyDelete
  18. สงสารเหยียนจิ้น..แต่ก็ฮามากด้วย5555

    ReplyDelete
  19. คนแต่งเรื่องนี้เขาเกลียดจิ้นรึป่าว ทำไมบทช่างน่าสงสารงี้ 555555555 พระเอกขี้แอ๊บนี่ก็พระเอกสุดอะไรสุดจริงๆเน้อ
    ฆ่าอิเตี้ยนั่นเถอะ ลำไยค่ะ อย่าเก็บมันไว้เลย อินี่งูพิษในอนาคตแน่ๆ

    ReplyDelete
  20. แงงงงค้างค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ 😘😘😘

    ReplyDelete
  21. เหยียนจิ้น โดนขาคู่ถึงกับสลบเลย

    ReplyDelete
  22. ค้างเบอแรง เหยี้ยนจิ้นช่างน่าสงสาร โดนดับฝันตลอด

    ReplyDelete
  23. เหยียนจิ้นโคตรอาภัพสุดๆ น่าสงสารอ่ะ

    ReplyDelete
  24. เดี๋ยววววว ตาผู้เฒ่าาาาา ทำไมเราฮา 555555555555

    ReplyDelete
  25. สงสารท่านผู้เฒ่าจริงๆ อิอิ

    ReplyDelete
  26. โถถถถถถ ท่านผู้เฒ่า...

    ReplyDelete
  27. พี่แกเท่มากก

    ReplyDelete
  28. อยากโยนนิสัยสุภาพบุรุษชั่วคราวนั้นทิ้งไปจัง......

    ReplyDelete
  29. สมควรโดนให้มากกว่านี้ ไมไม่ไปตามอู๋เฉินมา

    ReplyDelete