Pages

Last Modified: Tuesday, February 14, 2017

หมอยาเจ้าเสน่ห์: จอมใจราชาปีศาจ บทที่ 133

บทที่ 133 แผนการของเตี๋ยอี ตอนที่2


หญิงสาวชุดดำไม่เอ่ยวาจาใดเพียงแต่จับจ้องมู่หรูเยว่ด้วยสายตาเย็นชา ทันใดนั้นนางโบกมือ ปล่อยควันสีเขียวกระจายออกมา มู่หรูเยว่รีบยกมือขึ้นปิดปากและจมูก ถึงอย่างนั้นควันบางส่วนยังคงเล็ดรอดเข้าไปในร่างอยู่ดี

“ยาพิษไม่มีผลอันใดกับข้า”

มู่หรูเยว่ยิ้มเย็นชา ในฐานะนักปรุงยานางย่อมจัดเตรียมยาถอนพิษบางชนิดไว้ล่วงหน้า แต่หลังจากที่นางสำรวจว่ายาพิษที่หญิงชุดดำใช้นั้นแท้จริงแล้วคือพิษชนิดใด สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย “หญ้าคะนึงหา!”

หญ้าคะนึงหานั้นเป็นชื่อของสมุนไพรปลุกกำหนัดชนิดหนึ่งซึ่งแตกต่างจากยาพิษทั่วไปโดยสิ้นเชิง หากเป็นยาพิษนั้นยังสามารถถอนได้ด้วยยาถอนพิษ แต่หญ้าคะนึงหานั้น ไม่มียาที่สามารถถอนฤทธิ์ของสมุนไพรชนิดนี้ได้...

หญิงสาวชุดดำคลี่ยิ้มเย็นชา นางตั้งใจจะหมุนตัวและเดินจากไป แต่ในขณะที่นางกำลังจะก้าวเท้าออกจากลานบ้านนั้น มู่หรูเยว่พลันได้สติและออกคำสั่งด้วยเสียงเย็นเยียบ “เหยียนจิ้น จับหญิงสาวผู้นั้นให้ข้า!”

นางต้องการรู้ว่าผู้ใดต้องการทำร้ายนาง!

วูบ! เงาร่างสีดำพุ่งออกมาจากห้อง หญิงชุดดำเมื่อเห็นเช่นนี้ก็ไม่กล้ารั้งอยู่นานคิดหาทางหลบหนี แต่ความแข็งแกร่งของนางจะเทียบเคียงกับเหยียนจิ้นได้อย่างไร นางยังไม่ทันได้ไปจากเรือนมู่ก็ถูกเขาจับกุมเอาไว้ และโยนร่างของนางลงมาอยู่หน้ามู่หรูเยว่

“สาวน้อย เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?” เหยียบจิ้นจ้องมองมู่หรูเยว่ที่มีสีหน้าแดงเรื่อ นัยน์ตาของเขาฉายแววกังวลพลางเอ่ยต่อ “ฤทธิ์ของหญ้าคะนึงหารุนแรงยิ่งนัก ฤทธิ์ของมันแรงกว่ายาปลุกกำหนัดทั่วไป มีแต่ต้องหาผู้ชายมาช่วยคลายฤทธิ์ยาเท่านั้น”

เหยียนจิ้นคิดจะเอ่ยต่อว่า เขาควรไปตามเย่อู๋เฉินมาดีหรือไม่?

“ข้าไม่เป็นไร” มู่หรูเยว่สั่นศีรษะ สีหน้าแดงเรื่อของนางดูน่าหลงใหลอย่างมาก ลมหายใจของนางถี่กระชั้น พลางเอ่ย “ข้าจะกลับไปพักที่ห้อง จำไว้ให้ดี ห้ามให้ผู้ใดมารบกวนข้าเด็ดขาด”

เหยียนจิ้นอ้าปากจะเอ่ยแต่ก็กลืนคำพูดลงคอไป เขาจ้องมองหญิงชุดดำที่ถูกมัดไว้แน่นหนา ยกเท้าเตะร่างของนางอย่างแรง

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร แต่เมื่อเจ้าคิดทำร้ายต่อสาวน้อยผู้นั้น เจ้าต้องเสียใจในสิ่งที่กระทำลงไปวันนี้!”

แววตาสีดำเปล่งประกายเยียบเย็นวูบหนึ่ง สีหน้าของเขาในยามนี้ดูเย็นชา… แผ่กลิ่นอายสังหารอย่างไม่ปิดบัง แต่ในยามนี้เขาต้องช่วยเหลือมู่หรูเยว่ก่อน ส่วนเรื่องของคนผู้นี้ค่อยจัดการทีหลัง

เตี๋ยอีแค่นยิ้มเย็นชาพลางหลับตาลงอย่างเชื่องช้า ในใจคิดหาวิธีหลบหนีออกไปจากที่นี่ หากนายท่านล่วงรู้สิ่งที่นางกระทำลงไปแล้วล่ะก็ นางคงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

เพียงแต่นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าในห้องของว่าที่นายหญิงนั้นจะซุกซ่อนผู้ชายคนหนึ่งเอาไว้

เดิมทีนางต้องการทำเพื่อผลประโยชน์ของนายท่าน แต่ดูเหมือนเรื่องนี้จะยุ่งยากสักเล็กน้อย ด้วยสภาพของนางในตอนนี้คงไม่สามารถลักลอบส่งข่าวต่อนายท่าน แต่ตราบใดที่ร่างกายของหญิงสาวผู้นั้นไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป ประมุขสำนักเซิ่งหนวี่ย่อมไม่สนใจมู่หรูเยว่อีก และนายท่านก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงอันตราย

นางไม่สนใจว่าผู้ใดจะได้ครอบครองมู่หรูเยว่ นางเพียงไม่ต้องการให้นายท่านตกอยู่ในอันตราย

ภายในห้อง

มู่หรูเยว่พยายามนั่งสมาธิเพื่อสงบความปั่นป่วนใจจิตใจอย่างเต็มที่ แต่ความร้อนในร่างกายกลับไม่ลดลง ความร้อนนั้นทำให้นางนึกอยากถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกมา

“สาวน้อย เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?” เหยียนจิ้นจ้องมองมู่หรูเยว่อย่างกังวล หากว่าเป็นยาปลุกกำหนัดชนิดอื่น จิตใจของนางคงสามารถต้านทานฤทธิ์ของมันจนสงบลงได้ แต่ฤทธิ์ของหญ้าคะนึงหานั้นรุนแรงยิ่งนัก ต่อให้นางมีจิตใจกล้าแข็งถึงเพียงไหนก็คงไม่อาจต้านทานฤทธิ์ของมัน

นางอาจจะสามารถควบคุมสติได้จนถึงตอนนี้ แต่เด็กสาวก็จวนเจียนจะถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกัน

“อืม…”

มู่หรูเยว่คิดจะเอ่ยปากพูด หากแต่ส่งเสียงครางออกมาแทน นางรีบปิดปากทันควัน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จึงกัดฟันเอ่ยเสียงห้วนออกมาคำหนึ่ง “ออกไป!”

“แต่ สาวน้อย เจ้า…”

“รีบออกไป!”
posted from Bloggeroid

10 comments:

  1. นังนี่! ตัวร้ายชัดๆ สมควรตายจริงๆ พระเอกอยู่ไหนนนนร

    ReplyDelete
  2. เตียอี๋นี่มาแรงแซงทางโค้งมาก

    ReplyDelete
  3. เกลียดนางเตี๋ยอีนี่จริงๆ!

    ReplyDelete
  4. หวังดีประสงค์ร้ายนะหล่อน

    ReplyDelete
  5. หวีงดีบ้าบออะไร ก็แค่อยากได้ผู้ชายจนตัวสั่น หึ

    ReplyDelete
  6. หวังดีบ้าอะไร ก็แค่อิฉาเท่านั้นเอง ทำไมอยากได้ผู้ชายขนาดนั้น ถ้าอยากได้ขนาดนั้นไปหาที่หอนายโลมไป๊

    ReplyDelete
  7. เหมือนจะหวังดี แต่ลึกๆปอบอิจฉานางเอกละสิ

    ReplyDelete
  8. ถ้าพระนางได้กันฉันจะขอบคุณเธอ....

    ReplyDelete
  9. ใครก็ได้ เอาไอ้เตี๋ยอีไปทิ้งที....

    ReplyDelete
  10. เหยียนจิ้งจะอยู่หา..อะไร

    ReplyDelete