บทที่ 132 แผนการของเตี๋ยอี ตอนที่1
เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เตี๋ยอีก็ขบกรามแน่น ไม่รู้ว่านางไปรวบรวมความกล้ามาจากไหน จึงเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรของชายหนุ่ม
“ข้าน้อยคิดว่านายท่านกระทำเรื่องเช่นนี้เพื่อว่าที่นายหญิงใช่หรือไม่? หากนายหญิงตกเป็นเป้าสายตาของสำนักเซิ่งหนวี่แล้วล่ะก็ มีเพียงแต่เรื่องที่นายท่านแสร้งโง่ถูกเปิดเผยและแสดงความแข็งแกร่งออกมาเท่านั้น จึงจะสามารถดึงความสนใจจากประมุขสำนักเซิ่งหนวี่มาที่ท่านแทนเพื่อให้นายหญิงรอดพ้นจากภัยอันตราย นายท่านคิดบ้างหรือไม่ว่าการกระทำเช่นนี้จะนำภัยภิบัติมาสู่ตำหนักกุ่ย หากว่านายท่านทำให้นายหญิงมิใช่หญิงพรหมจรรย์อีกต่อไป ประมุขสำนัขเซิ่งหนวี่ก็จะหมดความสนใจในตัวนาง เหตุใดนายท่านไม่เลือกวิธีนี้ แต่กลับเลือกวิธีที่อันตรายกว่าแทน?”
สีหน้าของเย่อู๋เฉินในขณะนี้อึมครึมเสียจนสร้างความหวาดผวาให้ผู้คน
เขาค่อยๆเดินไปทางเตี๋ยอี ขณะที่เขาเข้าใกล้นางนั้น กลิ่นอายทรงพลังของเขาแผ่ออกมาจากร่าง เป็นผลให้สีหน้าของเตี๋ยอีซีดเผือดและกระอักเลือดออกมา นางจ้องมองเย่อู๋เฉินอย่างตกตะลึง
ผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง นางเริ่มตระหนักว่าชีวิตของนางนั้นไม่ได้อยู่ในกำมือนางอีกต่อไป
“ผู้ใดอนุญาตให้เจ้าสงสัยการตัดสินใจของเรา?” สีหน้าของเย่อู๋เฉินดูอึมครึมราวกับคืนก่อนพายุเข้า นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายอำมหิตขึ้นวาบหนึ่ง เขาโบกมือส่งกระแสพลังรุนแรงปะทะร่างของเตี๋ยอี โครม! ร่างของนางถูกเหวี่ยงกระแทกก้อนหิน จนทำให้หยดเลือดซึมออกมาจากท้ายทอยของนาง
“ไสหัวไป!”
เย่อู๋เฉินไม่สนใจสีหน้าซีดเผือดของเตี๋ยอี น้ำเสียงของเขายังคงเอ่ยอย่างเย็นชาไร้ความปราณี “หากมีครั้งหน้าอีก เจ้าจงไปรับโทษที่หอลงทัณฑ์เสีย”
หอลงทัณฑ์ของตำหนักกุ่ยนั้น หากย่างก้าวเข้าไปแล้ว ผู้ที่สามารถกลับออกมาได้นั้นต่างก็อยู่ในสภาพลมหายใจรวยริน
ร่างกายบอบบางของเตี๋ยอีสั่นสะท้าน เหตุใดชายหนุ่มถึงโหดร้ายเย็นชาถึงเพียงนี้? เขายอมสละตำหนักกุ่ยที่สร้างขึ้นอย่างยากลำบากโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เพียงเพื่อผู้หญิงคนเดียว
ความจริงแล้ว การที่เตี๋ยอีต้องการให้เย่อู๋เฉินและมู่หรูเยว่กลายเป็นสามีภรรยากันนั้น นางทำไปเพราะมีจุดประสงค์แอบแฝง
นางติดตามรับใช้กุ่ยหวังมาหลายปี ชายหนุ่มผู้นี้ยึดหลักวิญญูชนไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้อื่น ไม่เคยมีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสตรีคนใดมาก่อน จึงอาจทำให้เขาไม่รู้ถึงความเพลิดเพลินนั้น ในระหว่างที่นางไปปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมาย นางพบเจอผู้ชายมากมายที่เดิมทีก็ยึดหลักวิญญูชน แต่เมื่อได้ลิ้มลองรสชาติของอิสตรีไปครั้งหนึ่งต่างก็ลุ่มหลงมัวเมาจนยากจะถอนตัว
ดังนั้น นางจึงคิดว่าหากทำให้นายท่านและนายหญิงกลายเป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริง และเขาก็รู้สึกเพลิดเพลินไปกับมันแล้วล่ะก็ บางทีนางอาจฉกฉวยโอกาสนี้มอบตัวเองเป็นอนุคนหนึ่งของนายท่าน
ในดินแดนแห่งนี้ บุรุษมีสามภรรยาสี่อนุนับเป็นเรื่องปกติ สถานะของนายท่านสูงส่งถึงเพียงนี้ การรับอนุเข้ามานับเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ไม่ว่าเขาจะรักนายหญิงมากถึงเพียงไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่ชีวิตนี้เขาจะมีผู้หญิงเพียงคนเดียว
ตามจริงแล้วความคิดของเตี๋ยอีนับว่าชาญฉลาด แต่ชั่วชีวิตนี้นอกจากมู่หรูเยว่แล้ว เขาก็ไม่ต้องการผู้หญิงคนใดอีก ชั่วชีวิตนี้ขอมีแค่นางเพียงผู้เดียวก็พอแล้ว
เตี๋ยอีจับจ้องเงาร่างของเย่อู๋เฉินที่เดินจากไปจึงค่อยลุกขึ้นยืน นางกำหมัดแน่นพลางเอ่ย “นายท่าน โปรดอภัยด้วย ครั้งนี้เตี๋ยอีคงไม่อาจทำตามคำสั่งของนายท่านได้”
นี่ไม่ได้เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของนาง แต่เป็นเพราะนางไม่อาจทนมองนายท่านที่เพียงเพื่อปกป้องผู้หญิงเพียงคนเดียวแล้ว ถึงกับยอมให้ตำหนักกุ่ยและตัวเองตกอยู่ในอันตราย
นางหลงรักนายท่านอย่างลึกล้ำ แม้ว่านายท่านจะไม่ล่วงรู้ แต่นางก็อยากกระทำเรื่องหนึ่งเพื่อเขา...
ณ เรือนมู่
ในขณะที่มู่หรูเยว่ถอดเสื้อตัวนอกและเตรียมเข้านอนนั้น พลันรู้สึกถึงกลิ่นอายแปลกปลอมจากเบื้องนอก นางรีบร้อนลุกขึ้นจากเตียง หลังจากตกตะลึงไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาของนางฉายแววเย็นชาพลางเอ่ย “นั่นใคร?”
ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
ใบไม้ด้านนอกหน้าต่างพัดปลิว บรรยากาศนั้นเงียบสงัดได้ยินเพียงแค่เสียงของสายลมยามค่ำคืน
เงาร่างสีดำปรากฏขึ้นที่บานหน้าต่างวูบหนึ่ง มู่หรูเยว่รู้สึกหัวใจหนักอึ้ง นางทำลายบานหน้าต่างและพุ่งออกไปด้านนอก สายตาของนางหยุดอยู่ที่ร่างของหญิงชุดดำสวมหน้ากาก
“เจ้าเป็นใคร?”
--------
เตี๋ยอี ตื่นลูกตื่น... ก่อนจะยัดเยียดตัวเองให้ ถามเฮียเขาก่อนดีกว่าไหม
ปล. ตอนนี้กำลังหลงอยู่ในป่าท้อสิบหลี่ เพ้อถึงเยี่ยหัวอยู่ ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ แหะๆ เพ้อขนาดต้องไปย้อนอ่านนิยายใหม่ #สามชาติสามภพ
ขอบคุณค่ะ..รออย่างมีจุดหมาย...
ReplyDeleteไรท์ หาทางออกจากป่ามาก่อน รีดๆ จะชงแดงกัน ค้างได้ทุกตอนสิน่า
ReplyDeleteช่วงนี้เป็นฤดูหลงป่ากันจริงๆค่ะ แต่ก็ยังรอไรท์ออกจากป่าอยู่นะคะ
ReplyDeleteขอบคุณค่า
ReplyDeleteฉายทุก18:30น.ป่าท้อสิบลี่วันนี้สงสารนางเอกจับใจ
ReplyDeleteเป็นคนนึงที่หลงป่าและหาทางออกมาอ่านนิยายที่ไรท์แปล
ฉุดเค้าออกจากป่าที ฮือ... เยี่ยหัวก็รัก ตงหัวก็น่าหยิก เฟิ่งจิ่วยิ้มทีแทบละลาย ฮือ กระดึ๊บมาอ่านภาคลิขิตเหนือเขนยแล้วค่ะ T^T
Deleteใครก็ได้เอาอิเตี้ยนี่ไปเก็บที มโนไกลมาก ลำไย
ReplyDeleteอู๋เฉิน ลูกน้องเธอกบฏแล้วจ้ะ มาจัดการด่วนๆ
ReplyDeleteรอวนไป~
ReplyDeleteขอบคุณน่ะค่ะ รอๆๆๆๆ
ReplyDeleteตื่นค่ะชะนีน้อยตื่นๆๆ คิดจะแยปัวชาวบ้านเค้าไปทั่ว=_=
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ...รอตอนต่อไปนะค่ะ
ReplyDeleteโถๆๆๆๆๆ อาเตียเอ้ย ลื้อจะเอาตัวเองไปให้เขาถามเขาก่อนดีไหม ลีลาร้อยแปดกระบวนท่าที่เจ้าเรียนรู้มาจากคนอื่น ไม่อาจทำให้นายเจ้า เพลิดเพลินได้หรอก 555
ReplyDeleteขอบคุณจ้าาา
ReplyDeleteขอบคุณครับ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
ReplyDeleteอ่าว นี่ก็ไม่มีสมอง สมควรตายจริงๆ
ReplyDeleteนี่ยุทางเฉินไม่ได้เลยมาทางหรูเย่วแทนรึนี่
ReplyDeleteจะเกิดทะเลน้ำส้มรึเปล่าน้า
วางแผนอะไรนะ คิดจะหุงข้าวรึเปล่า
ReplyDeleteเยี่ยหัว เยี่ยหัว ฟินมากค่ะ ชอบเหมือนกันเลย
ReplyDeleteยัยเตี่ยอีไปบอกเรื่องนี้ให้เยว่เยว่รู้แน่เลย และให้เยว่เยว่ขัดขวาง ยัยเตี่ยอีหาเรื่องตาย คิดหวังของสูง สมควรตาย
ReplyDelete