บทที่ 125 ผู้กล้าจากสำนักเซิงหนวี่
ชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมคายดุจใบมีดยืนอยู่บนความว่างเปล่าครู่หนึ่ง คิ้วของเขาพาดขึ้นแผ่กลิ่นอายดุดันราวกับเทพที่ลงมาจากสวรรค์
เมื่อเปรียบเทียบกับฮ่องเต้สือเยว่แล้ว ชายผู้นี้ยังดูคล้ายกับกษัตริย์เสียยิ่งกว่า เรือนผมสีหมึกของเขาปลิวสยายตามกระแสลม ทั่วทั้งร่างแฝงไปด้วยกลิ่นอายของความเย่อหยิ่งและเผด็จการ
“เหยียนจิ้น ใครขัดขวางไม่ให้พวกเขาหนี ฆ่าไม่เว้น!” ริมฝีปากบางของเด็กสาวขยับเล็กน้อย สีหน้าของนางเยียบเย็น แผ่จิตสังหารออกจากร่างส่งผลให้อาภรณ์สีขาวของนางปลิวไหวเล็กน้อย
“ก็แค่มดปลวกกองหนึ่ง ไม่คู่ควรให้ข้าผู้เฒ่าลับฟันด้วยซ้ำ”
เหยียนจิ้นขยับยืดเส้นยืดสายให้ตัวเอง เลิกปลายคิ้วขึ้นอย่างหยิ่งผยอง ตูม! ทั่งทั้งร่างของเขาแผ่พลังปราณออกมา ส่งผลให้ทหารองครักษ์ที่อยู่ใกล้เขาที่สุดหมดสติล้มลงกับพื้น
สีหน้าของฮ่องเต้สือเยว่เปลี่ยนอย่างฉับพลัน เขารีบตะโกน “เทพธิดาทั้งสอง โปรดช่วยเหลือข้าด้วย!”
ทันใดนั้น กลิ่นอายกล้าแข็งของบุคคลทั้งสองก็แผ่ออกมาจากส่วนลึกสุดของวังหลวงปกคลุมไปทั่วทุกพื้นที่ ผู้คนที่มีวิทยายุทธ์ไม่กล้าแข็งพอต่างก็กุมศีรษะ ส่งเสียงร้องอย่างทรมาน
“ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเสมือนก่อเกิด คิดไม่ถึงว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเสมือนก่อเกิดทั้งสองคนจริงๆ!” สีหน้าของเหยียนจิ้นเข้มขึ้นแสดงถึงความวิตกกังวลอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หากว่ามีคนเดียวเขาคงสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย แต่หากต้องสู้กับทั้งสองคนพร้อมกันคงลำบากสักหน่อย
“ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเสมือนก่อเกิด? นั่นไม่ใช่ผู้กล้าที่มีระดับวิทยายุทธ์ที่อยู่ระหว่างขั้นพื้นฐานระดับเก้าและขั้นก่อเกิดหรือ?” สีหน้าของมู่หรูเยว่เริ่มเคร่งเครียดขึ้น ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเสมือนก่อเกิดนั้นจัดว่ามีกำลังกล้าแข็งที่สุดรองจากผู้ฝึกยุทธ์ขั้นก่อเกิด ด้วยกำลังของนางในตอนนี้ยังไม่อาจต่อการกับคนเหล่านั้นได้
ในขณะที่มู่หรูเยว่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ร่างของหญิงงามวัยกลางคนในอาภรณ์สีขาวทั้งสองก็ปรากฎตัวขึ้นเบื้องหน้านาง
หญิงงามทั้งสองมีหน้าตาคล้ายกับราวกับพิมพ์เดียว พวกเขาทั้งสองดูเหมือนกันมาก กระทั่งสีหน้ายังเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน ทั้งสองต่างก็มีท่าทางวางตัวเย่อหยิ่ง สิ่งเดียวที่แตกต่างกันก็คือคนหนึ่งมีผมสีดำ และอีกคนหนึ่งมีผมสีขาว
“ไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ แต่ยังเป็นหญิงงามอีกด้วย ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสำนักสนใจนาง” หญิงงามผมดำแค่นยิ้มเย็นชาขณะจ้องมองมู่หรูเยว่ นัยน์ตาของนางแฝงด้วยความโอหังพลางเอ่ย “ข้าจะแนะนำเจ้าสักประโยคหนึ่ง จงตามพวกเรากลับไปและยอมรับใช้เจ้าสำนักซะ ไม่เช่นนั้นแล้ว จุดจบของเจ้าคงไม่ต่างกับหญิงผู้นั้นเมื่อสิบปีก่อน ”
“หญิงผู้นั้น หรือว่าหมายถึงมารดาของเย่อู๋เฉิน?” มู่หรูเยว่เลิกสายตาขึ้น จ้องมองไปยังหญิงงามผมดำ สีหน้าของนางราวกับเคลือบด้วยน้ำแข็งบางๆ พลางเอ่ย “หนี้แค้นของอู๋เฉินข้าจะสะสางให้เอง พวกสำนักเซิ่งหนวี่ที่ทำร้ายเขา ต้องมีวันที่คนที่ข้องเกี่ยวในปีนั้นได้ชดใช้อย่างสาสม”
ถึงแม้ว่าขณะนี้มู่หรูเยว่จะยังมีความสามารถไม่เพียงพอ แต่นางเชื่อว่าวันหนึ่งนางจะแข็งแกร่งขึ้นและล้างแค้นแทนเขา
เย่อู๋เฉินจ้องมองมู่หรูเยว่ด้วยสายตาลึกล้ำ นี่คือผู้หญิงของเขา และผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะปกป้องไปชั่วชีวิต
“ฮ่าฮ่าฮ่า ด้วยกำลังของเจ้าน่ะหรือ?” หญิงงามผมดำเมื่อได้ยินคำกล่าวของมู่หรูเยว่ที่ไม่ต่างอะไรกับเรื่องตลกนั้นก็หัวเราะออกมา “หากไม่เพราะเจ้าสำนักสนใจในตัวเจ้าล่ะก็ เจ้าคงกลายเป็นศพไปแล้ว หลังจากเจ้ากลายเป็นคนของเจ้าสำนักแล้วเจ้ายังจะมีความคิดเช่นนี้อยู่หรือ? ต่อให้เจ้ามี ด้วยกำลังของเจ้าสำนักแล้ว เจ้าคงไม่อาจทำอะไรเขาได้! แต่ก่อนอื่นข้าจะให้เจ้ารับบทเรียนสักเล็กน้อย!”
ในชั่วขณะนั้น หญิงงามผมดำพุ่งปราดมาเบื้องหน้าของมู่หรูเยว่
“สาวน้อย ระวัง!” สีหน้าของเหยียนจิ้นเปลี่ยนทันควัน เขาเคลื่อนกลายอย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องมู่หรูเยว่ ใครจะคาดคิดว่าชั่วขณะนั้นเอง หญิงงามผมขาวที่ยืนนิ่งมาตลอดกลับเคลื่อนไหว?
พลังรุนแรงจากฝ่ามือพุ่งเข้ามาหาเหยียนจิ้น เขาเคลื่อนกายหลบอย่างรวดเร็วและเริ่มประมือกับหญิงงามผมขาวตรงหน้า
สีหน้าของเขาเริ่มกังวลขึ้นเรื่อยๆ หากว่าเขาได้ครอบครองพลังทั้งหมดที่เขามีก่อนโดนสะกดล่ะก็ แค่เพียงขยับตัวก็สามารถกำจัดคนทั้งสองจนสิ้นซากไปแล้ว น่าเสียดายที่เขาในยามนี้ไม่เป็นเช่นเดียวกับเขาเมื่อกาลก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่มีกำลังกล้าแข็งถึงเพียงนั้น
------
ท่านผู้เฒ่า!! เกือบหล่อแบ้ว
ช่วงนี้ชีวิตดีย์ เปิดเทอมได้หนึ่งอาทิตย์ เจอ 5 assignments กุซิกๆ เห็นอนาคตเลยค่ะ
posted from Bloggeroid
น่าสงสารท่านผู้เฒ่าเจงๆ แง่ว
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteท่านผู้เฒ่าสู้ๆ
ReplyDeleteผู้แปลสู้ๆ
ReplyDeleteผู้แปลสู้ๆ
ReplyDeleteอู่เฉินเป็นตัวประกอบ ท่านผู้เฒ่าคือพระเอก
ReplyDeleteท่านผู้เฒ่าได้เวลาโชว์เทพแล้ววว
ReplyDeleteกรีสสสสสสสสสสสส ค้างงงง
ReplyDeleteกรีสสสสสสสสสสสส ค้างงงง
ReplyDeleteเกือบเทพละ ดันบอกว่าไม่ได้ครอบครองพลังทั้งหมดดดด ท่านเหยียนนนน
ReplyDeleteขอบคุณจร้า ใครจะมาช่วยนางเนี่ย
ReplyDeleteความลับนุ้งแบ๊วจะหลุดไหมเน้ออออ
ReplyDeleteขอบคุณจ้า..
ReplyDeleteกำลังสนุกเข้มข้นเลยอู๋เฉินใกล้แอ๊บแตกแล้วแน่ๆเลย นางมีความรักความหลงเย่วเย่วหมดใจ
ReplyDeleteกรีดร้องโหยหวน ทำไมถึงทิ้งเราไว้ที่กลางทาง
ReplyDeleteสงสารตัวเองค้างมากมาย
ReplyDeleteคิดว่าตอนนี้องค์ชายแอ๊บแบ๊วกำลังจะตบะแตกแล้วเจ้าค่ะ จะแอ๊บต่อไปละตีเนียนต่อสู้เลยรึว่าจะเผยตัวแล้วแก้แค้นให้ท่านพ่อท่านแม่เลยดีน้า~?
ReplyDeleteเอ้า พระเอก ได้เวลาแสดงความสามารถ
ReplyDeleteค้างแรงมาก...
ReplyDeleteพระเอกเผยตัวได้ยังเนี่ย
ReplyDeleteขอบคุณค่ะไรท์
เกือบหล่อแล้วค่ะท่านผู้เฒ่า น่าสงสารอะไรขนาดนี้ ฮือๆๆ
ReplyDeleteขอบคุณน่ะค่ะ. รออออ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteหลบหน่อยพระเอกมา ขณะนี้ใครมาช่วยคือพระเอกแน่นอน
ReplyDeleteขอบคุณคะไรท์
ReplyDeleteนี่อู๋เฉินแกเป็นพระเอกไม่ใช่ตำรวจ ถ้าจะช่วยก็รีบออกมาไม่ใช่มาตอนจบ
ReplyDeleteค้างงง
ReplyDeleteค้างแรงงง รอต่อจย้าาาา ขอบคุณผู้แปลเน้ออ
ReplyDeleteสงสารท่านผู้เฒ่านะ แต่เห็นใจไรท์มากกว่าพยายามเข้านะค่ะ
ReplyDeleteออกตัวซะยิ่งใหญ่ ตอนท้ายตกม้าตายซะงั้นนะคนเรา
ReplyDeleteขอบคุณครับ
ReplyDeleteเกือบจะเท่แล้วเหยียนจิ้น
ReplyDeleteต้องปกป้องเย่วเต็มที่นะ
อยากให้พลังท่านผู้เฒ่ากลับฟื้นคืนจังเลยค่ะ
ReplyDeleteอู่เฉินช่วยด่วน
ReplyDeleteเฉฺินเออร์จะรออะไรค่ะ
ReplyDelete