บทที่ 86 ฮูหยินเซิงเยว่ ตอนที่3
"ท่านแม่"เด็กหญิงปล่อยมือมู่หรูเยว่ พุ่งกายเข้าไปกอดฮูหยินน้อยผู้นั้น นางสวมกอดอีกฝ่าย พลางหัวเราะอย่างน่ารักน่าเอ็นดู "ท่านแม่มาได้อย่างไร?"
"ยังจะถามอีก" ฮูหยินน้อยจิ้มปลายจมูกของเด็กหญิงอย่างรักใคร่ "เจ้าหนีออกมาข้างนอกคนเดียว ข้าไม่เป็นห่วงได้หรือ? เจ้านี่นะ ไม่รู้จริงๆว่าเอานิสัยนี้มาจากใคร"
เด็กหญิงแลบลิ้นออกมาพลางหัวเราะอย่างน่าเอ็นดู "ท่านแม่ เมื่อครู่คนชั่วผู้นั้นจะขับรถม้าชนชิงชิง โชคดีที่พี่สาวผู้นี้ช่วยเอาไว้ ไม่อยางนั้นชิงชิงคงไม่มีโอกาสพบหน้าท่านแม่อีกแล้ว"
"อย่างนั้นหรือ?" สีหน้าของฮูหยินน้อยค่อยๆเข้มขึ้น นัยน์ตากราดเกรี้ยวจับจ้องไปยังฉินลั่ว พลางเอ่ยอย่างเย็นชา "เจ้าคิดจะทำร้ายลูกสาวสุดที่รักของข้างั้นหรือ?"
"ฮึ!" ฉินลั่วแค่นเสียงออกมา "ใครใช้ให้นังหนูนี่ยืนเกะกะขวางทางเล่า หากนางโดนรถม้าทับตายก็เรื่องของนาง ข้า ฉินลั่ว เป็นคนของตระกูลฉิน การฆ่าใครซักคนไม่ใช่เรื่องใหญ่เสียหน่อย"
ตระกูลฉินนั้นมีอำนาจมากมาย ถึงขนาดได้รับสิทธิ์เข้าร่วมในสมาคมโอสถ การที่ทุกคนต่างเดินทางมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อร่วมงานชุมนุมโอสถหรอกหรือ? ในเมื่อเป็นเช่นนั้นพวกเขายังกล้ามีเรื่องกับคนของสมาคมโอสถอีกหรือ?
"ตระกูลฉิน?" ฮูหยินน้อยแค่นเสียงเย็นชา "ตระกูลฉินแล้วอย่างไร? เจ้าพยายามทำร้ายลูกสาวข้า ข้าย่อมไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆ เฉาเฮ่อ ถ่ายทอดคำสั่งให้หยุดการค้ากับตระกูลฉินทุกเส้นทาง และให้ประมุขตระกูลฉินเดินทางมาขอขมาด้วยตนเอง ไม่อยางนั้นข้าจะไม่คืนลูกชายให้เขา"
ผู้คนพากันตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าฐานะของฮูหยินน้อยผู้นี้จะสูงส่งถึงขนาดสามารถออกคำสั่งที่เฉียบขาดเช่นนั้น ฐานะของตระกูลฉินสูงส่งถึงเพียงไหน? แน่นอนว่าพวกเขาเป็นคนที่มีฐานะสูงส่งในงานชุมนุมโอสถ
"เจ้าโง่" ฉินลั่วแค่นเสียงเย็นชา พลางจ้องมองฮูหยินน้อย ในขณะที่เขากำลังจะเอ่ยต่อ คนข้างกายก็ยื้อชายเสื้อของเขาไว้
"นายน้อย ท่านดูจี้หยกที่เอวของนางเสียก่อน จี้นั้นส่องประกายเป็นสีรุ้งภายใต้แสงอาทิตย์ หากข้าน้อยคาดเดาไม่ผิดฮูหยินท่านนี้น่าจะเป็น... ฮูหยินเซิ่งเยว่"
"ว่าอย่างไรนะ?" หน้าของฉินลั่วเปลี่ยนสีกะทันหัน ฮูหยินเซิ่งเยว่? เป็นไปได้อย่างไร? แย่แน่ๆ ครั้งนี้เขาแย่แน่ๆ ท่านพ่อต้องตีเขาตายแน่ หากรู้ว่าเขามีเรื่องกับฮูหยินเซิ่งเยว่
ถึงแม้ฉินลั่วไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ แต่ในขณะนี้เขายังไม่กล้าคิดว่าจี้หยกของฮูหยินเซิ่งเยว่นั้นถูกขโมยมา ข้อแรก ไม่มีใครกล้าขโมยของของฮูหยินเซิ่งเยว่ และข้อสอง ด้วยความสามารถของฮูหยินเซิ่งเยว่ มีผู้ใดสามารถขโมยจี้หยกของนางได้บ้าง?
ดังนั้นบุคคลที่ยืนอยู่เบื้องหน้าย่อมเป็น ฮูหยินเซิ่งเยว่ ตัวจริงอย่างไม่ต้องสงสัย
จบกัน... ครั้งนี้เขาแย่แน่แล้ว...
ฉินลั่วพลันแข้งขาอ่อนแรง ทรุดลงกับพื้นด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
ถึงแม้ผู้คนไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของฮูหยินเซิ่งเยว่ แต่พวกเขาก็พอจะคาดเดาได้ลางๆจากท่าทางของฉินลั่ว การที่นางสามารถทำให้คนตระกูลฉินหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แสดงว่าฐานะของฮูหยินผู้นี้ต้องสูงส่งไม่ธรรมดา
“แม่นางผู้นี้ ขอบคุณมากที่ช่วยชีวิตชิงชิงลูกสาวข้าเอาไว้” ฮูหยินเซิ่งเยว่ไม่สนใจฉินลั่วอีก นางหมุนตัวและเดินมาหามู่หรูเยว่ พลางเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ “หากวันข้างหน้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือ ก็มาหาข้าได้ทุกเมื่อ ตอนนี้ข้ายังอยู่ที่โรงเตี๊ยมสื่อหยุนอีกสักระยะหนึ่ง”
ฮูหยินเซิ่งเยว่ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุใดยามที่นางจ้องมองมู่หรูเยว่ ในใจกลับมีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้อยากใกล้ชิดอีกฝ่ายมากกว่าเดิม
หากลูกสาวคนโตของนางไม่ถูกลักพาตัวไปเมื่อตอนนั้น ป่านนี้ลูกสาวของนางก็คงมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเด็กสาวผู้นี้
เมื่อคิดถึงลูกสาวคนโตที่พลัดพรากจากกัน ฮูหยินเซิ่งเยว่ก็รู้สึกปวดใจ ตลอดหลายปีที่ผ่านมานางพยายามสืบเสาะตามหาลูกสาวคนโตของนางไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ทว่าจนบัดนี้ก็ไร้ซึ่งเบาะแสใดๆ
-------
กะจะมาอัพแต่งานเข้าซะก่อน รู้ตัวอีกทีจะเย็นแล้ว ผลุบๆโผล่ๆนิดนึงนะคะช่วงนี้ T_T
posted from Bloggeroid
แก้ไขครั้งล่าสุด 28/12/2016
แก้ไขครั้งล่าสุด 28/12/2016
ขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteนั่น นั่น อย่าบอกนะว่า.....มู่หรูเยว่คือลูกสาวที่ถูกขโมยไป
ReplyDeleteเบื่อคนรู้ทัน ชิส์... แต่คนเขียนเขาก็ปูทางมาจริงๆ แต่อีกพักใหญ่ๆเลยค่ะกว่าจะรู้
Deleteอย่าบอกนะว่า มู่หรูเหย่ เป็นลูกสาว !!
ReplyDeleteเกริ่นเรื่องสายเลือดมาหลายตอน ต้องเป็นแม่ลูกกันแน่ๆ
ReplyDeleteแม่ลูกกันแน่ๆ บางทีอิตาคู่หมั้นเก่าอาจจะรุ้เลยจะแตงกับนางเอกให้ได้ //มโนล้วนๆ 555555
ReplyDeleteมิน่าล่ะ พ่อถึงไม่รัก ไม่ใช่ลูกนี้เอง
ReplyDeleteตระกูลมู่ ทำไมขี้ขโมยจังเลย 555
ReplyDeleteแม่ลูกกันชัวร์เลย
ReplyDeleteมิน่าล่ะ พ่อถึงไม่รัก ไม่ใช่ลูกนี้เอง
ReplyDeleteเจอแม่ใช่ไหมนี้
ReplyDeleteแอบลุ้น
ขอบคุณคะ
ReplyDeleteขอบคุณคะ ตามมาอ่าน
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteรอมานาน อ่านสองนาทีจบ พยายามอ่านอย่างช้าแล้วแต่ตอนมันสั้นเกิ๊นนนน ต้องรอต่อไป..
ReplyDeleteหนูน้อยชิงชิงน่าจะเป็นน้องสาว ทำให้มูหรูเยว่อยากช่วย ส่วนฮูหยินต้องได้เห็นปานรูปผีเสื้อก่อนถึงจะรู้ว่าเป็นลูกสาวที่ถูกลักพาตัวไปแน่เลย เดานะคะ
ฮ่าๆ ใจเย็นน้าอยากลงทีหลายๆตอนเหมือนกัน ช่วงสิ้นปีงานเยอะ หาเวลาอู้ไม่ได้จริงๆ
Deleteเข้าใจคะ เอาที่สะดวกดีกว่าคะ แค่แปลให้อ่านก็ซาบซึ้งมากๆๆๆแล้วคะ จะเป็นนักอ่านที่ดี ขอบคุณผู้แปลจริงๆคะ
Deleteถ้าเป็นแม่ลูกกัน ทำไมตระกูลมู่ต้องขโมยเด็กด้วย แถมแม่ยังมีอำนาจขนาดนี้ยิ่งน่าจะดูแลให้ดี แล้วเอามาทวงบุญคุณที่หลังรึป่าว แบบนิสัยคนตระกูลมู่นะจะมาเกาะแม่ของหรูเยว่นะ หรือจะไม่รู้?
ReplyDeleteแม่ลูกกันแน่เลย ปูทางมาซะขนาดนี้แล้วน้อออ
ReplyDeleteถึงว่าสิไปคนละทางกับตระกลูมู่เลยพวกนั้นชั่วตั้งแต่พ่อลงมาลูกแล้ว
ReplyDeleteขอบคุณนะคะที่แปลให้อ่านต่อ..ตามมาจากเด็กดีค่ะ
ReplyDeleteโอ้ยย เป็นลูกสาวจริงหรอออ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteรึว่าจะเป็นแม่ลูกกัน ตกลงนางเอกมีชาติกำเนิดยังไงเนี่ย ลึกลับจริงๆ
ReplyDeleteว่าแล้วววววววว 555555555 แม่ลูกกกกกก
ReplyDeleteสกุลมู่ขโมยเด็กมาหรอ มิน่าพ่อถึงไม่รัก
ReplyDeleteฮูหยินเยว่นี่เป็นแม่แท้ๆแน่เลย อยากรู้แล้วสิว่าเกิดไรขึ้นในอดีต
คงไม่ใช่มู่ชิงหลงรักเซิงเย่วแต่เซิงเย่วไม่เล่นด้วย
ReplyDeleteเลยมาขโมยบุตรสาวเค้าไปหรอกนะ
เกริ่นมาแบบนี้.... หึๆๆๆ ถึงว่าสิ มู่ชิงถึงเลวร้ายกับนางขนาดนั้น
ReplyDeleteเหหหหหห ชักยังไงๆ แล้วนะ นางเอกอาจเป็นลูกสาวของฮูหยินเซิ่งเย่ว ก็ได้นะ ในเมื่อคนพ่อที่เลี้ยงดูมายังไม่รักลูกเลย รอลุ้น
ReplyDeleteลูกงั้นรึ หรือว่า...
ReplyDeleteปริศนาคลี่คลาย มิน่าตระกูลมู่ถึงได้เกลียดขี้หน้านาง
ไม่แน่ นี่คงเป็นปมคลายปริศนาว่าทำไมตระกูลมู่ถึงไม่ดูดำ ดูดี ลูกสาวคนโตเลย
ReplyDeleteใช่อย่างที่ฉันคิดรึเปล่าบี1......
ReplyDeleteฉันว่ามันใช่แน่ๆบี2
อร้ายยย อย่าบอกน้าา ว่าเปนแม่นางเอก มิน่าาา ตระกูลมู่ถึงไม่สนใจไยดีนางเอก
ReplyDeleteอร้ายยย อย่าบอกน้าา ว่าเปนแม่นางเอก มิน่าาา ตระกูลมู่ถึงไม่สนใจไยดีนางเอก
ReplyDeleteขอบคุณครัช
ReplyDeleteเฮ้ยยยยย พลิกกกแน่ๆแม่ลูกกันชัวร์
ReplyDelete