บทที่ 101 เย่อู๋เฉินคนสองหน้า
"แม่นาง..." เฟิ่งจิงเทียนคลี่ยิ้ม ทุกท่วงท่าอิริบาบถและรอยยิ้มของเขาแฝงด้วยเสน่ห์อันเหลือล้น อาภรณ์สีแดงของเขาเผยทั้งหน้าอกและแผ่นหลังทำให้เขาดูยั่วยวนขึ้นกว่าเดิม "ในเมื่อเจ้ายังไม่ได้แต่งงานกับเขา ข้าก็ยังมีโอกาส ข้าไม่เชื่อว่าข้าเทียบกับคนโง่คนหนึ่งยังไม่ได้"
หลังเอ่ยคำนั้นจบเขาก็หัวเราะออกมาครู่หนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป
แต่หลังจากเขาออกมาจากโรงเตี๊ยมได้ไม่นาน เงาร่างสูงโปร่งก็ยืนขวางทางเขาอยู่
ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าสวมอาภรณ์สีเงินดูราวกับเทพเซียนที่ถูกเนรเทศลงมาจากดวงจันทร์ ใบหน้าของชายหนุ่มสวมทับด้วยหน้ากากสีเงิน เผยให้เห็นเพียงนัยน์ตาคู่หนึ่งที่ชวนให้ผู้คนสั่นสะท้านด้วยความกลัว
มุมปากของชายผู้นี้ยกขึ้นเล็กน้อยเผยรอยยิ้มชั่วร้ายที่ทำให้เขาดูคล้ายกับเทพอสูร ทั่วทั้งร่างแผ่กลิ่นอายทรงพลังออกมา ถึงขนาดทำให้เฟิ่งจิงเทียนกระโดดถอยไปหลายก้าวจากความกดดันของกลิ่นอายคุกคามนั้น
"นางเป็นผู้หญิงของข้า" ริมฝีปากของชายผู้นั้นเผยรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายราวกับปีศาจ ทั่วทั้งร่างยังคงแผ่กลิ่นอายทรงพลังและรุนแรงออกมา พลางเอ่ยต่อ "เช่นนั้นแล้ว ข้าไม่ยินยอมให้ชายใดก็ตามมายุ่งเกี่ยวกับนาง"
เฟิ่งจิงเทียนหัวเราะออกมา รอยยิ้มของเขาสว่างไสวสะกดสายตาผู้คน กระทั่งคำว่าสาวงามล่มเมืองยังไม่เพียงพอที่จะบรรยายรูปโฉมของเขาในยามนี้ ยากนักที่จะจินตนาการว่า ชายหนุ่มผู้หนึ่งสามารถมีความงดงามเช่นนี้ได้ในยามที่เขายิ้ม
"หญิงสาวผู้นั้นกลายเป็นของๆเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"
ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินหรี่ตาลงเล็กน้อย ความชั่วร้ายผุดวาบในดวงตา "จนกว่านางจะปล่อยมือจากข้า ไม่อย่างนั้นต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟข้าก็จะไม่มีทางปล่อยมือนาง ข้าไม่ยอมให้ผู้ใดมาข้องเกี่ยวกับนาง และยิ่งไปกว่านั้น... นางเกลียดเจ้า"
สีหน้าของเฟิ่งจิงเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย สิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกมานั้นถูกต้อง หญิงสาวผู้นั้นเกลียดเขาจริงๆ นี่เป็นเรื่องที่เฟิ่งจิงเทียนไม่อยากคิดที่สุด
"แล้วอย่างไร?" เฟิ่งจิงเทียนค่อยๆฟื้นคืนสติ เขาคลี่ยิ้มพลางเอ่ย "ขอแค่ข้าปรากฏตัวอยู่ข้างกายนางบ่อยๆ นางย่อมยอมยกโทษให้กับความผิดพลาดของเขาเมื่อครั้งแรกที่พบกัน"
"น่าเสียดายที่เจ้าคงไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้น..."
ชายหนุ่มหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาจ้องมองเฟิ่งจิงเทียนที่ยังคงมีสายตาตื่นตะลึง เขาคลี่ยิ้มเล็กน้อยพลางเอ่ย "นั่นเพราะว่า ภายในครึ่งปีนี้เจ้าคงไม่สามารถลุกออกจากเตียงได้"
เขาเป็นคนเด็ดขาดย่อมไม่มีทางปล่อยให้เมล็ดพันธ์อันตรายเช่นนี้มีโอกาสได้เติบโต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลานี้เขายังไม่ได้รับความเชื่อมั่นจากมู่หรูเยว่ เขาไม่รู้เลยว่าในยามนี้หัวใจของนางมีเขาอยู่บ้างหรือไม่
ดังนั้นเขาต้องทำให้ชายผู้นี้หายตัวไปหายตัวไปสักครึ่งปี
ในระยะเวลาครึ่งปีนี้....
หากว่าภายในครึ่งปีนี้เขายังไม่สามารถครอบครองหัวใจของนาง อย่างนั้นเขาคงไม่ใช่กุ่ยหวัง เย่อู๋เฉิน!
นัยน์ตาดุจเหยี่ยวของเฟิ่งจิงเทียนหรี่ลงเล็กน้อย เขามีความรู้สึกว่าชายหนุ่มผู้นี้แข็งแกร่งมาก และอาจแข็งแกร่งราวกับปีศาจ เหตุใดข้างกายของนางจึงชายหนุ่มที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่เคียงข้าง?
ดูเหมือนว่าหากเขายังต้องการไล่ตามหญิงสาวผู้นั้น เกรงว่าต้องเผชิญกับความยากลำบากเป็นแน่แท้
ในขณะเดียวกันทางด้านมู่หรูเยว่ที่ไม่ได้รับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากขับไล่ปีศาจเจ้าเล่ห์ผู้นั้นออกไปแล้วนางก็ไม่รู้สึกง่วงงุนอีกต่อไป นางนั่งขัดสมาธิบนเตียงเพื่อฝึกปรือลมปราณ แสงอ่อนๆของพลังงานที่หมุนวนอยู่รอบตัวของนางค่อยๆถูกดูดซับเข้าไปในร่าง
วูบ!
สัตว์อสูรตัวเล็กกระโดดขึ้นมาบนเตียง ร่างกายของเขาค่อยๆขยายขนาดกลายเป็นชายหนุ่มรูปร่างสง่างาม เหยียนจิ้นนั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของเตียง เขาจับจ้องมู่หรูเยว่นั่งฝึกปรือลมปราณอย่างเงียบเชียบ
โดยปกติแล้วสาวน้อยผู้นี้ฉลาดเฉลียวอย่างมาก แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่มีเรื่องของความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง เห็นได้ชัดว่านางยังอ่อนประสบการณ์ ถึงอย่างนั้นก็ยังดึงดูดชายหนุ่มให้มาสนใจอย่างง่ายดาย แรกเริ่มก็มีกุ่ยหวัง เย่อู๋เฉิน จากนั้นก็เป็นเฟิ่งจิงเทียน ปีศาจจอมเจ้าเล่ห์
โชคดีที่เขามีเพียงความเลื่อมใสต่อสาวน้อยผู้นี้ ไม่ได้มีความรู้สึกอีกมาเกี่ยวข้อง ไม่อย่างนั้นหากเขาตกหลุมรักนาง หนทางแห่งความสัมพันธ์นั้นคงยุ่งยากไม่น้อย...
posted from Bloggeroid
ชายเทียนจะกลายเป็นชายน้อยแทนล่ะ5555
ReplyDeleteขอบคุณค่า merry X'mas ค่า
ReplyDeleteขอบคุณนะคะ รออ่านน้าาา สู้ๆค่ะ
ReplyDeleteขอบคุณนะคะ รออ่านน้าาา สู้ๆค่ะ
ReplyDeleteอ๊ายยยยย
ReplyDeleteอย่าปล่อยให้รอด ผู้ชายพวกนี้เป็นของฉั-แค่กๆ- ของเยว่เอ๋อ
อ๊ายยยยย
ReplyDeleteอย่าปล่อยให้รอด ผู้ชายพวกนี้เป็นของฉั-แค่กๆ- ของเยว่เอ๋อ
ขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteเกิดศึกชิงนางโดยเยว่เอ๋อไม่รู้ตัว
เมื่อไหร่นางเอกจะรู้ตัวเนี่ย
ReplyDeleteโดนอู๋เฉิน แอ็บใส่. จนหลงเเล้วม้างงงงงง
ศึกชิงนางแน่ๆค่ะ
ReplyDeleteแต่แม่นางของเรานั้นดูไม่ค่อยชอบถูกแย่งชิงสักเท่าไร 55
นางเอกรู้ความจริงว่าพระเอกแหลมาตลอดจะทำไง5555
ReplyDeleteโอ้ ชายแอ๊บซัดน้ำส้มไปกี่ไหเนี่ย
ReplyDeleteMerry x'mas ค่ะ พระเอกเราไม่ค่อยแฟร์เลยนะ นอกจากทำแอ๊บแบ๊วใสซื่อ ยังแอบดอดไปตัดกำลังคู่แข่งลับหลังสาวน้อยอีก ทำไมไม่แข่งกันจีบแบบแฟร์ๆคะ ยังไงอู๋เฉินก็ชนะแน่นอนค่ะ
ReplyDeleteกรี๊ดดดดด เย่อู๋เฉินของเค้าาาาาาาาาาาาา
ReplyDeleteMerry Christmas
ReplyDeleteรอไรท์ทุกวันนะ
อ้ายยยย น้องแอ๊บแบ๊วโผล่มาแบบไม่แอ๊บบบบบ
ReplyDeleteใสมากคะ พระเอก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ReplyDeleteหนุ่มหล่อปะทะชายงามอ้ายยยยเลือกไม่ได้เลย
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ
ReplyDeleteขอบคุณนะค่ะ รอๆๆๆๆๆๆๆ
ReplyDeleteMerry Christmas ค่ะ
ReplyDeleteขอบคุณค่ะ...สนุกมากแอบมีศึกแย่งชิงนางลับหลังด้วย ฮิ...ฮิ...
แบ่งมาทางนี้สักคนก็ได้ แฮๆ
ReplyDeleteขอบคุณครับ
ReplyDelete